złamanie przywodzenia
Wprowadzenie
Wprowadzenie Złamania związane z addukcją są często spowodowane przemocą pośrednią. Kiedy dłoń lub łokieć dotykają ziemi podczas upadku, siła jest przenoszona w górę wzdłuż kończyny górnej, uderzając w ramię, a ciało jest zrzucane na przednią stronę, powodując złamanie przywodzenia. Złamanie jest całkowitym lub częściowym pęknięciem struktury kości lub kości. Zdarza się również częściej u dzieci i osób starszych, młodych i w średnim wieku. Pacjenci często mają złamania w jednej części, a kilka to wielokrotne złamania. Po terminowym leczeniu większość pacjentów może przywrócić swoje pierwotne funkcje. Niewielka liczba pacjentów może mieć różne stopnie następstw. Po wystąpieniu złamania mogą zostać wysłani bezpośrednio do szpitala. Z szpitalami lub karetkami pogotowia, pacjentami daleko od szpitala, należy się po prostu obchodzić, aby zapobiec pogorszeniu się stanu w drodze do szpitala, a nawet spowodować nieodwracalne konsekwencje.
Patogen
Przyczyna
Kiedy ręka opada lub łokieć dotyka ziemi, kończyna górna zostaje przywodzona, bliższy koniec złamania zostaje uprowadzony, a dalszy koniec przywodzi się, tworząc zewnętrzną deformację kątową. Rzadziej
Istnieją trzy główne przyczyny występowania złamań:
(1) Przemoc bezpośrednia
Gdy przemoc bezpośrednio wpływa na część kości i powoduje jej złamanie, często powoduje złamanie uszkodzonej części, któremu często towarzyszy różny stopień zniszczenia tkanek miękkich, np. Koło uderza w dolną nogę, a przy uderzeniu dochodzi do złamania kości ramiennej.
(2) Przemoc pośrednia
Przemoc pośrednia występuje poprzez przewodzenie wzdłużne, dźwignię lub skręcanie w celu złamania w odległości. Gdy stopa spada z wysokości, tułów gwałtownie wygina się do przodu z powodu grawitacji, a ciało kręgowe na styku kręgosłupa piersiowo-lędźwiowego jest poddawane sile składania. Rola złamania kompresyjnego (przewodnictwo).
(3) Łączne obrażenia od obciążenia
Długotrwałe, powtarzające się, niewielkie bezpośrednie lub pośrednie obrażenia mogą powodować złamanie określonej części kończyny, takie jak marsz na duże odległości, łatwy do spowodowania drugiego, trzeciego śródstopia i dolnej jednej trzeciej złamania kości ramiennej.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Badanie dotykowe kości
Objawy kliniczne złamań addukcyjnych: Po urazie ramiona były spuchnięte, bolesne, podskórne wybroczyny, ramię zostało zdeformowane w pozycji wewnętrznej, a ruch był zaburzony.
Badanie rentgenowskie ma wielką wartość w diagnozowaniu i leczeniu złamań:
Wszystkie podejrzane złamania powinny być rutynowo badane filmem rentgenowskim, które można znaleźć w klinicznie trudnych do znalezienia niepełnych złamaniach, głębokich złamaniach, złamaniach śródstawowych i małych złamaniach zgryzu, nawet jeśli klinicznie manifestują się jako złamania oczywiste Badanie błony rentgenowskiej jest również konieczne, aby pomóc zrozumieć rodzaj i szczególne warunki złamania, i ma kluczowe znaczenie dla leczenia.
Film rentgenowski powinien obejmować pozycje dodatnie i boczne. Studzienka musi obejmować sąsiednie stawy. Czasami konieczne jest dodanie pozycji ukośnej, pozycji stycznej lub filmu rentgenowskiego odpowiedniej części zdrowej strony. Po uważnym przeczytaniu filmu rentgenowskiego należy zidentyfikować następujące punkty:
(1) Złamanie jest inwazyjne lub patologiczne.
(2) Czy złamanie jest przesunięte i jak się przesunąć.
(3) Czy wyrównanie złamania jest zadowalające względem linii i czy należy go naprawić.
(4) Czy złamanie jest świeże czy stare.
(5) Czy doszło do uszkodzenia stawu lub uszkodzenia kości.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
[Etiologia]
Złamania uprowadzające: uprowadzenie kończyny górnej podczas upadku, dłonie na ziemi i pośrednie gwałtowne przewodzenie w górę prowadzące do złamań. Proksymalny koniec złamania jest przywodzony i uprowadzany dystalnie, tworząc deformację kątową do przodu lub do wewnątrz lub deformację niewspółosiową. Bardziej powszechny w praktyce klinicznej.
Złamanie addycyjne: W przeciwieństwie do złamania porodowego ręka lub łokieć dotykają ziemi podczas upadku, przywodzenia kończyny górnej, bliższy koniec uprowadzeń złamania, przywodzenie dystalne, tworząc zewnętrzną deformację kątową. Rzadziej
