Mocz jest zasadowy
Wprowadzenie
Wprowadzenie Test na obecność hiperkaliemii w moczu wykrył wzrost stężenia potasu w moczu i wydalanie potasu z moczem, alkalia w moczu i zmniejszone wydalanie sodu z moczem. Stężenie potasu powyżej 5,5 mmola / L to hiperkaliemia.
Patogen
Przyczyna
Klasyfikacja etiologiczna
(1) Zmniejszenie nerkowego wydalania potasu
1. Ostra niewydolność nerek podczas skąpomoczu lub przewlekłej niewydolności nerek.
2. Niedobór hormonu kory nadnerczy, taki jak choroba Addisona, niski poziom reniny, niski aldosteronizm, niedobór al-hydroksylazy.
3. Długotrwałe stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas, takich jak strome chlorfeniraminy, ester ślimaka (Ampson), ampicylina (amiloryd).
(2) Usuwanie potasu z komórek
1. Hemoliza, uszkodzenie tkanek, masywna martwica komórek nowotworowych lub zapalnych, niedotlenienie tkanek, wstrząs, oparzenia, nadmierne przykurcze mięśni itp.
2. Kwasica.
3. Okresowe paraliż hiperkaliemii.
4. Po wstrzyknięciu hipertonicznego roztworu soli fizjologicznej i mannitolu wewnątrzkomórkowy potas jest usuwany z powodu odwodnienia wewnątrzkomórkowego, zmian przepuszczalności błony komórkowej lub metabolizmu komórkowego. Doniesiono, że wysokie stężenie potasu we krwi występuje po zastosowaniu chlorowodorku argininy, co może być spowodowane przedostaniem się argininy do komórek i wydalaniem potasu.
(3) Leki zawierające potas wprowadzają zbyt dużo soli potasowej penicyliny (na 1 milion jednostek K1,5 mmola), podanie zbyt dużej dawki lub roztwór zawierający potas są wprowadzane za dużo, zbyt pilnie.
(4) Za dużo krwi w surowcu wejściowym.
(5) Zatrucie Digitalis
Nadmiar naparstnicy może zmniejszyć aktywność pompy jonowej i wpłynąć na wejście potasu do komórek.
Mechanizm
Potas w organizmie jest wydalany głównie przez nerki, dlatego niewydolność nerek jest najważniejszą przyczyną klinicznie hiperkaliemii. Hiperkaliemia występuje często w ostrej niewydolności nerek podczas skąpomoczu, a potas w przypadku braku moczu zwiększa się w tempie 0,7 mmol / l na dzień. Postępująca hiperkaliemia występuje rzadko w przewlekłej niewydolności nerek, ale w późnym stadium przewlekłej niewydolności nerek, ciężkiego zaburzenia czynności nerek, zmniejszonego wydalania moczu, zwiększonego poziomu potasu, ale znacznie podwyższonego poziomu potasu, często z tego powodu. Nadmiar potasu lub duża ilość potasu w komórkach jest usuwana.
Działanie aldosteronu polega głównie na zachowaniu sodu i potasu i działa głównie na dystalny zwinięty kanalik nerkowy. Choroba Adison jest olejem niewydolności kory nadnerczy ze spadkiem hormonu kory nadnerczy (głównie niedoborem mineralokortykoidów), wykazującym hiperkaliemię. U osób z łagodną niewydolnością nerek i cukrzycą z niewydolnością nerek można zaobserwować niski poziom renidonu i niski poziom aldosteronizmu. Zmniejszenie wydzielania aldosteronu może być również spowodowane przez hamowanie aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron przez zastosowanie p-blokerów, niesteroidowych leków przeciwzapalnych i inhibitorów enzymów konwersji.
Potas w płynie wewnątrzkomórkowym jest około 30 razy wyższy niż płyn pozakomórkowy. Utrzymanie tego gradientu stężenia wymaga ciągłego uzupełniania energii. Ponadto wpływ mają na to również czynniki, takie jak niedotlenienie, katabolizm lub wzmocnienie anaboliczne oraz pH. W każdym razie, jeśli zaopatrzenie w energię jest niewystarczające, katabolizm komórek ulega poprawie, a komórki są uszkodzone i kwasica, potas w komórkach może być spuchnięty w dużej ilości, co powoduje hiperkaliemię płynu pozakomórkowego.
Doustne sole potasowe zwykle nie powodują hiperkaliemii. Jednak nadmierna suplementacja potasu, wprowadzanie dużej ilości krwi przez długi czas w magazynie, stosowanie dużej liczby leków zawierających potas, może zwiększać stężenie potasu we krwi, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek, bardziej prawdopodobne wystąpienie hiperkaliemii.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Surowica moczowa potasu w moczu
Potas w surowicy (K +, K) - odnosi się do stężenia jonów potasu w surowicy. Potas w ludzkim ciele jest dystrybuowany głównie w komórkach Potas wykorzystywany jest do utrzymania metabolizmu komórkowego, regulacji ciśnienia osmotycznego płynów ustrojowych i utrzymania równowagi kwasowo-zasadowej. Główne źródło potasu w organizmie człowieka zależy od spożycia z zewnątrz, a oprócz niewielkiej ilości potasu wykorzystywanego do komórek tkankowych, większość jest wydalana przez nerki, więc zmiana stężenia potasu w surowicy odzwierciedla czynność nerek.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Metabolizm hiperurykemii: hiperurykemia jest spowodowana hiperurykemią. Hiperurykemia, znana również jako dna moczanowa, to grupa chorób spowodowanych dysbialnymi zaburzeniami metabolicznymi, której cechami klinicznymi są hiperurykemia i wynikające z niej nawracające napady dnawego ostrego zapalenia stawów i złogów tophi. Przewlekłe zapalenie stawów i deformacja stawów, często obejmujące nerki spowodowane przewlekłym śródmiąższowym zapaleniem nerek i kamieniami nerkowymi kwasu moczowego. Chorobę można podzielić na dwie główne kategorie: pierwotną i wtórną. Przyczyna pierwotnej choroby jest głównie niejasna z powodu niewielkiej liczby wad enzymów. Często towarzyszy jej hiperlipidemia, otyłość, cukrzyca, nadciśnienie, miażdżyca tętnic i korona. Choroba serca itp. Jest chorobą dziedziczną. Osoby wtórne mogą być spowodowane różnymi przyczynami, takimi jak choroby nerek, choroby krwi i leki.
W moczu jest więcej porfiryn w moczu: jest to spowodowane porfirią. Porfiria jest zaburzeniem metabolizmu porfiryny, charakteryzującym się zwiększonym wydalaniem porfiryny i prekursorów porfiryny z moczem i kałem. Porfiria jest wrodzoną chorobą spowodowaną głównie brakiem różnych enzymów zaangażowanych w syntezę hemu i ma historię rodzinną.
Zwiększony poziom estrogenu w moczu: Oznaczanie estrogenu w moczu: Istnieją trzy główne rodzaje estrogenu w moczu, a mianowicie estron, estradiol i estriol. Estrogen ma różne wartości normalne na różnych etapach cyklu miesiączkowego u kobiet w wieku rozrodczym W pierwszych 7 dniach cyklu miesiączkowego poziomy estrogenu są bardzo niskie, a następnie rosną wraz z rozwojem pęcherzyków, osiągając szczyt 13 dnia, zwany szczytem owulacji. Po nagłym spadku stopniowo wzrastał i osiągał szczyt 21 dnia, zwany szczytem ciałka żółtego. Później spadnie na skurcze menstruacyjne. Funkcjonalne stężenie estrogenu w krwawieniu z macicy utrzymuje się poniżej normalnego poziomu. Poziom estrogenu w braku miesiączki macicy jest normalny, ale funkcja jajników jest wadliwa lub wrodzony jajnik nie rozwija się i powoduje brak miesiączki. Poziom estrogenu jest niski, ale nie ma okresowych zmian. Brak przysadki mózgowej lub podwzgórza, poziom estrogenu jest ogólnie niższy. .
Trwałe wydalanie sodu z moczem: należy do zespołu nieprawidłowego hormonu antydiuretycznego (SIADH), co oznacza, że gdy stężenie osmotyczne w osoczu i sód we krwi są prawidłowe lub niskie, wazopresyna jest nadal wydzielana, co powoduje zmniejszenie klirensu wolnej wody, retencji wody i niskie Zespół szeregu objawów klinicznych, takich jak soduemia, hipotoniczne ciśnienie krwi i tym podobne. Oprócz pierwotnych objawów choroby dzieci z SIADH są równoległe do stopnia hiponatremii. Gdy stężenie sodu w surowicy wynosi powyżej 120 mmoli / l, objawy kliniczne są bezobjawowe. Gdy stężenie sodu we krwi spada poniżej 120 mmoli / l, może wystąpić utrata apetytu i nudności. Objawy, takie jak wymioty, gdy zawartość sodu w moczu jest wysoka, stężenie sodu we krwi jest niższe niż 110 mmoli / l, objawy neuropsychiatryczne, nawet drgawki, śpiączka do śmierci, gdy stężenie sodu we krwi jest niższe niż 95 ~ 109 mmoli / l, przez 3 dni może powodować nieodwracalne zmiany Uszkodzenie mózgu.
Zwiększone wydalanie histaminy w moczu: Histamina jest reaktywnym związkiem aminowym o wzorze chemicznym C5H9N3 i masie cząsteczkowej 111. Jako substancja przewodząca chemicznie w organizmie może wpływać na reakcję wielu komórek, w tym alergie, reakcje zapalne, wydzielanie kwasu żołądkowego itp. Może również wpływać na przewodnictwo nerwowe w mózgu, co może powodować sen i inne skutki. Metabolity po przyjęciu antagonistów receptora H1 (tj. Leków przeciwhistaminowych) są wydalane w nerkach przez kilka do kilkudziesięciu godzin, a wydalanie z moczem stanowi znaczną część. Prowadzi to do zwiększenia wydalania histaminy z moczem.
