bezsenność zasypiania
Wprowadzenie
Wprowadzenie Zaburzenia snu, bezsenność i trudności z zasypianiem. Jest to przejaw zaburzeń snu. Zaburzenia snu (somnipatia) odnoszą się do różnych dysfunkcji występujących podczas snu. Spadek jakości snu jest częstym problemem, a liczba długotrwałych zaburzeń snu w populacji dorosłych może sięgać nawet 15%. Medyczna dyskusja na temat snu rozpoczyna się od poszukiwania „centrum snu”. Zmiany zlokalizowane w podwzgórzu lub bocznej ścianie trzeciej komory mogą wywoływać uporczywą senność, ale sen niefizjologiczny nie może wyjaśnić cyklu snu i czuwania. Części anatomiczne obecnie związane ze snem są uważane za dość rozległe, w tym co najmniej płat czołowy i kora skroniowa.
Patogen
Przyczyna
(1) Przyczyny choroby
Obecnie uważa się, że główne „centrum regulacji snu” znajduje się w brzusznym obszarze podwzgórza, czyli jądrze nadskrzyżowaniowym. Oprócz powodowania zaburzeń w cyklu snu i czuwania, ten obszar choroby może również powodować zmiany temperatury ciała i aktywność żywieniową.
(dwa) patogeneza
Medyczna dyskusja na temat snu rozpoczyna się od poszukiwania „centrum snu”. Zmiany zlokalizowane w podwzgórzu lub bocznej ścianie trzeciej komory mogą wywoływać uporczywą senność, ale sen niefizjologiczny nie może wyjaśnić cyklu snu i czuwania. Części anatomiczne obecnie związane ze snem są uważane za dość rozległe, w tym co najmniej płat czołowy i kora skroniowa. Jądro suprachiasmatyczne, obszar gigantycznych komórek pokrywy śródmózgowia, niebieska plamka, jądro śródmiąższowe, strefa hamowania tworzenia rdzenia szpikowego i wstępujący układ siatkowy. Zaangażowane przekaźniki obejmują acetylocholinę, dopaminę, noradrenalinę, adenozynę, kwas gamma-aminomasłowy, serotoninę i neuropeptydy, takie jak czynnik S, peptyd prowadzący do snu delta (DSIP) i tym podobne.
Na przykład jądro suprachiasmatyczne i związany z nim wiązka podwzgórzowo-podwzgórzowa, z własną aktywnością rytmiczną, są punktem wyjścia dla cykli budzenia u zwierząt i mogą być częścią złożonego mechanizmu uruchamiania u ludzi. Innym przykładem jest to, że jądro śródmiąższowe zawiera neurony serotoninergiczne, a jądro śródmiąższowe, które niszczy pony, może hamować występowanie REM, podczas gdy jądro śródmiąższowe, które niszczy śródmózgowie, znika; niebieska płytka i obszar podjęzykowy zawierają nerwy noradrenergiczne. W przebudzeniu i REM częstotliwość rozładowania wzrasta, natomiast w SWS maleje. Zniszczenie niebieskiej plamki i niebieskiego obszaru może również spowodować zniknięcie REM. Czynnik S i DSIP w neuropeptydzie można skoncentrować w leku, który może wytwarzać SWS po wstrzyknięciu.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Badanie neurologiczne testu snu
1. Najważniejszym sposobem zrozumienia zaburzeń snu jest użycie wieloprzewodowego urządzenia śledzącego EEG do monitorowania procesu snu w nocy. Ze względu na różne przyczyny niepokoju i senności w ciągu dnia śledzenie wieloprzewodowe EEG jest niezbędne do dokładnej diagnozy.
2. Różne skale, takie jak skala snu Epwortha (ESS), rejestracja nocnych nagrań polisomnograficznych (NPSG), test opóźnienia uśpienia (MSLT) i tym podobne.
NPSG najlepiej nadaje się do oceny endogennych zaburzeń snu, takich jak zespół obturacyjnego bezdechu sennego i okresowe ruchy nóg lub częste stany głębokiego snu, takie jak zaburzenia zachowania REM lub nocne ruchy głowy. Ocena bezsenności, zwłaszcza bezsenności, która jest głównie trudna do zaśnięcia, nie przynosi żadnych korzyści.
MSLT jest często wykonywane po NPSG w celu oceny prześpienia. Ta metoda często stwierdza nadmierny sen w ciągu dnia w narkolepsji i REM we wczesnych stadiach snu. MSLT należy wykonać podczas normalnego cyklu czuwania pacjenta, a następnie obserwować normalny sen. Na podstawie wywiadu lekarskiego i kluczowych badań neurologicznych inne niezbędne opcjonalne dodatkowe badania obejmują:
1. Badania CT i MRI.
2. Rutyna krwi, elektrolity krwi, cukier we krwi, azot mocznikowy.
3. EKG, USG jamy brzusznej B, penetracja klatki piersiowej.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Klasyfikacja kliniczna zaburzeń snu:
1. Międzynarodowa klasyfikacja zaburzeń snu nie jest znormalizowana, a kryteria diagnostyczne dla każdego kraju nie są jednolite. Główne klasyfikacje obejmują zaburzenia snu i stany głębokiego snu.
(1) Zaburzenia snu:
1 endogenne zaburzenia snu: takie jak nadmierny sen, bezsenność, zespół bezdechu sennego, zespół niespokojnych nóg, okresowe ruchy nóg.
2 Egzogeniczne zaburzenia snu: takie jak zła higiena snu i zaburzenia rytmu snu (zaburzenie rytmu snu w strefie czasowej, zespół zmiany pracy).
(2) Stan głębokiego snu obejmuje nie-NREM, związane ze snem zachowanie snu i zaburzenie zachowania REM.
2. Klasyfikacja amerykańskiego centrum zaburzeń snu:
(1) Bezsenność: lub jako bariera przed zaśnięciem i utrzymaniem snu. Jest to najczęstsze zaburzenie snu. Ustalono, że istnieją trzy różne rodzaje bezsenności, z przewlekłymi zaburzeniami snu i skargami na wypalenie dzienne.
1 zaburzenia snu bezsenność, dotyczy trudności z zasypianiem.
2 w celu utrzymania zaburzeń snu i bezsenności, charakteryzujących się częstym czuwaniem w nocy.
3 terminalna bezsenność, oznacza obudzić się wcześnie rano i nie może znów zasnąć. Te typy mogą występować same lub w połączeniu, ale rzadko występuje bezsenność w ciągu nocy, jeśli środowisko pozwala na sen.
(2) Nadmierna senność: najczęstszą z nich jest narkolepsja. Typowe objawy to: epizody snu, przysiady, paraliż lub sen senny oraz iluzja przed snem.
Innym powszechnym rodzajem zaburzeń nadmiernej senności jest bezdech senny. Pacjent wielokrotnie przerywał oddychanie podczas głębokiego snu i nagle obudził się, aby wznowić oddychanie. Ten typ zaburzeń snu charakteryzuje się tym, że budzi się rano i czuje się przygnębiony i senny. Może być również postrzegany jako bariera przed zaśnięciem lub zasypianiem. U pacjentów, którzy skarżą się na bezsenność i widoczną senność w ciągu dnia, istnieje możliwość bezdechu sennego.
(3) Przeszkody w programie czasowym sen-czuwanie: w tym tymczasowe zaburzenia rytmu dobowego spowodowane szybkim lotem i tymczasowe zaburzenia snu spowodowane zmianami godzin pracy. Bardziej uporczywym objawem jest zespół opóźnienia fazy snu, co oznacza, że nie możesz zasnąć w pożądanym czasie przez długi czas. Osoby z tą chorobą mogą spać spokojnie, gdy nie muszą ściśle przestrzegać programu czasowego, na przykład w weekendy lub święta. Wydaje się, że na początek i długość snu wpływają rytmy biologiczne właściwe dla gatunku, a gdy rytmy te nie są zsynchronizowane, występują zaburzenia snu.
(4) Stan głębokiego snu: odnosi się do niektórych objawów klinicznych snu wolnofalowego, który występuje głównie podczas snu III i IV, ale sam proces snu nie jest nienormalny. Jednym z nich jest lunatyk, który jest bardziej powszechny u dzieci i dorosłych z chrapaniem. Lunatycy często występują we śnie III i IV. Innymi słowy, po nocnym spaniu pacjent usiądzie z łóżka, a nawet odejdzie od łóżka. Zachowanie jest bardziej nudne, świadomość jest dziwna, pytanie nie jest odbierane lub wezwanie nie powinno zostać wywołane. . Lunatycy zwykle znikają z wiekiem naturalnie. Inne takie zaburzenia snu obejmują panikę podczas snu, miażdżycę i trzonowce nocne. Bardziej powszechny terror nocny u dzieci występuje około godziny po śnie, który charakteryzuje się nagłym krzykiem. Dorosłe nocne lęki to koszmary, które mogą obudzić ludzi, jakby poczuli, że coś zmiażdży skrzynię. Dzieje się tak na IV etapie snu. Jeśli koszmar się nie budzi, często nie ma wspomnień snów. Większość enurezy występuje w etapach III i IV pierwszego 1/3 etapu snu w nocy.
