Uitgebreide cervicale oesofagotomie

Het faryngeale slokdarm diverticulum is het meest voorkomende slokdarm diverticulum, gelegen proximaal van de achterste faryngeale spier, of aan de achterste wand van de faryngeale slokdarmverbinding boven de faryngeale spier. Er zijn twee soorten chirurgische behandelingen voor het faryngeale oesofageale diverticulum, namelijk een eenvoudige faryngeale myotomie en een eentraps faryngoesofageale diverticulectomie. Bovendien is er een uitgebreide (uitgebreide) cervicale cervicale esophagomyotomie. Behandeling van ziekten: faryngeale slokdarm indicaties Een vergrote cervicale slokdarmmyotomie is beschikbaar voor: Deze chirurgische procedure, gerapporteerd door Orringer en Mich in 1980, is voornamelijk van toepassing op de volgende patiënten. 1. Patiënten met faryngeale slokdarm diverticulum gecompliceerd met faryngeale spierdisfunctie (dysfagie). 2. Herhaling na faryngeale oesofagectomie. 3. Oorzaken van slikstoornissen veroorzaakt door andere oorzaken, zoals dysfagie na een cerebrovasculair accident, symptomatische thoracale slokdarmfistels of polymyositis. Chirurgische ingreep 1. Incisie: Een cirkelvormige schuine incisie wordt parallel aan de voorste rand van de linker sternocleidomastoïde gemaakt met het ringvormige kraakbeen als het midden en de huid en het onderhuidse weefsel worden gesneden. 2. Snijd de laag platysma, het schouderblad en de fascia een voor een: trek de sternocleidomastoïde en de halsslagader naar buiten, trek de luchtpijp naar de mediale zijde; ontleed de terugkerende larynxale zenuw in de slokdarm tracheale groef En bescherm het. Indien nodig kan de schildklier of de inferieure schildklier worden geligeerd. 3. Blijf de cervicale fascia scheiden van de voorste fascia. Om dissectie en visualisatie van de cervicale slokdarm en het diverticulum te vergemakkelijken, kan een Hurst-Malony-sonde worden ingebracht vanuit de neusholte in de cervicale slokdarm. 4. Ontleed en scheid vezelachtig weefsel en hechting rond het diverticulum. Gebruik een Allis-tang of Babcock-tang om de onderkant van het diverticulum vast te klemmen als tractie om de anatomie van het diverticulum te vergemakkelijken. 5. Scheid de slokdarmspierlaag aan het begin van het diverticulum en bevestig zorgvuldig de mucosale uitstulping in de nek van het diverticulum. De spieren van de plaats werden opgepakt met een haakse tang en gesneden met een elektrisch mes.De incisie werd naar beneden en naar achteren verlengd tot ongeveer 2 cm achter het sleutelbeen en naar boven uitgebreid naar de bovenste hoek van het schildkraakbeen, met een totale lengte van ongeveer 7 tot 10 cm. 6. Als het formaat van het diverticulum 1,5 tot 2 cm of minder is, is het over het algemeen niet nodig om het te verwijderen. Als het diverticulum groot is, kan de nek van het diverticulum worden gehecht met een automatisch hechtapparaat, en dan kan het diverticulum worden verwijderd. 7. Spoel de wond. Steek de maagbuis in de slokdarmholte van de nek voor de opblaastest en controleer zorgvuldig de lekkage van de proximale marge van het diverticulum. Als blijkt dat gas ontsnapt, wordt de hechting hersteld met een dunne draad bij de slijmvliesscheur en wordt de maagsonde in de maag ingebracht voor postoperatieve decompressie van het maagdarmkanaal. 8. Incisie ingebouwde drainagestrips. 9. Hecht de incisie laag voor laag aan. complicatie Deze procedure heeft minder complicaties, geen chirurgische dood en bevredigende chirurgische resultaten. De meeste patiënten met postoperatieve dysfagie zijn opgelucht en kunnen deelnemen aan het algemene dieet De minder voorkomende postoperatieve complicaties zijn: 1. Speeksel. 2. Stemband (links) verlamming. 3. Af en toe is zacht slikken niet soepel. 4. Individuele patiënten verbeterden niet na een operatie vanwege moeilijke symptomen.