dysfunkcja autonomiczna
Wprowadzenie
Wprowadzenie do dysfunkcji autonomicznej Zaburzenia autonomiczne to grupa objawów spowodowanych długotrwałym stresem psychicznym, nadmiernym stresem psychicznym oraz gniewem i stymulacją psychiczną. Zaburzenia autonomiczne to zespół dysfunkcji trzewnej. W tym objawy układu krążenia, funkcji układu trawiennego lub dysfunkcji seksualnych, spowodowane głównie czynnikami psychospołecznymi, niektóre funkcje fizjologiczne ludzkiego ciała są czasowo dysfunkcyjne, a neuroendokrynne zmiany są powiązane i nie ma odpowiednich zmian patologicznych w strukturze. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,67% Osoby podatne: brak określonej populacji Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: neurastenia powierzchowne zapalenie błony śluzowej żołądka
Patogen
Przyczyna dysfunkcji autonomicznej
Długotrwały stres psychiczny, nadmierny stres psychiczny oraz gniew i stymulacja psychiczna.
Zapobieganie
Autonomiczne zapobieganie dysfunkcji
Nieregularne życie, depresja emocjonalna i nadmierne zmęczenie są głównymi przyczynami wegetatywnych zaburzeń neurologicznych, dlatego ludzie, którzy są zajęci w pracy, zestresowani i zamknięci w sobie, powinni zwracać szczególną uwagę na zapobieganie wegetatywnym zaburzeniom neurologicznym:
Rób jak najwięcej zajęć na świeżym powietrzu. Nie bądź ignorantem w domu. Weź więcej ćwiczeń fizycznych, takich jak spacery, gra w badmintona, pływanie itp. Zajęcia na świeżym powietrzu i ćwiczenia mogą nie tylko oddychać świeżym powietrzem, ale także regulować rośliny poprzez różne działania. Nerw, aby osiągnąć cel przyjemności psychicznej.
Bardzo ważne jest również, aby przeprowadzić ewakuację psychiczną w odpowiednim czasie. Kiedy jesteś zdenerwowany, nie powinieneś być w swoim sercu. Zamiast tego powinieneś znaleźć sposób na wydostanie się z niego, możesz dostosować się, możesz również porozmawiać z przyjacielem lub trochę płakać, skupić się. Depresja i wentylacja sprawią, że poczujesz się dużo łatwiej, co jest również dobre dla zdrowia psychicznego.
Pielęgnuj dobre nawyki życiowe, jedz regularnie, musisz jeść śniadanie, nie przejadać się; pić umiarkowanie, nie bądź zachłanny; idź spać wcześnie i wstań wcześnie, czas powinien być regularny; oglądaj telewizję w nocy powinien być selektywny, nie siedź godzinami W trakcie oglądania telewizji musisz wykonać więcej czynności. Po obejrzeniu telewizji powinieneś umyć twarz. Nie śpij późno rano. Postaraj się wcześnie wstać i idź na zajęcia na świeżym powietrzu. Fakty pokazują, że regularne nawyki życiowe nie tylko pomagają zdrowiu ludzi. I pomóż kultywować dobry nastrój.
Powikłanie
Komplikacje związane z dysfunkcją autonomiczną Powikłania, neurastenia, powierzchowne zapalenie błony śluzowej żołądka
1. Choroby neurologiczne, takie jak neurastenia.
2. Choroby układu pokarmowego, takie jak powierzchowne zapalenie błony śluzowej żołądka.
Objaw
Objawy dysfunkcji autonomicznej Częste objawy Deficyty uwagi, nudności, nudności, chrapanie, kołatanie serca, szybkie bicie serca, zespół wakacyjny, zmęczenie, lęk
Pacjent jest niestabilny emocjonalnie, niespokojny i niespokojny, zirytowany tym, że telewizji nie widać, nawet słysząc słowa są niewygodne, zdenerwowany, zły, nerwowy, lękliwy, wrażliwy, podejrzliwy, poważny, rozczarowujący, nieprzyjemny, nie chce widzieć Ludzie, nie chcą rozmawiać, nie są niczym zainteresowani, wyglądają na nieszczęśliwych, tłumią cierpienie, nawet świadomie znudzą się życiem, śpią mocno, śpią powierzchownie, budzą się wcześnie, zmęczenie, utrata pamięci, nieuwaga, reakcja Powoli
Zaburzenia autonomiczne mogą również prowadzić do zaburzeń żołądkowo-jelitowych, takich jak brak apetytu, brak zapachu, wzdęcia, wzdęcia, nudności, chrapanie, zgaga, ucisk w klatce piersiowej, duszność, westchnienie, stagnacja gardła, gardło i niektórzy pacjenci z bólem głowy, zawrotami głowy, Głowa jest spuchnięta, matowa, głowa ma uczucie ucisku i ucisku, zawroty głowy i drętwienie, oba oczy są spuchnięte, suche, zamazane, twarz jest niewygodna, tył szyi jest napięty i jędrny, ciało jest napięte i sztywne, a kończyny są zdrętwiałe. Dłonie i stopy są gorące, skóra wokół ciała jest gorąca, ale temperatura ciała jest normalna, całe ciało jest gorące i spocone, lub ciało ma ból migracyjny, nieprawidłowe chodzenie i inne objawy.
Pacjenci z dysfunkcją autonomiczną często mają objawy samoświadomości, mimo że byli wielokrotnie testowani, wyniki są często normalne i nie można znaleźć żadnej choroby. Objawy te są często uważane za chorobę psychiczną, brak dopływu krwi do mózgu i choroby serca. Leczenie chorób żołądkowo-jelitowych często nie jest skuteczne ani nieefektywne. W rzeczywistości objawy te są ściśle związane z zaburzeniami autonomicznymi. Jeśli masz powyższe objawy i nie wygoiłeś się przez długi czas, możesz rozważyć leczenie nerwów autonomicznych, a wkrótce objawy znikną. .
Zbadać
Badanie dysfunkcji autonomicznej
Test poziomy: Policz puls przez 1 minutę w pozycji leżącej na plecach, a następnie policz puls przez 1 minutę po wstaniu. Pobudliwość współczulna jest zwiększana przez zwiększenie pulsu od pozycji leżącej do pozycji stojącej 10–20 razy. Zmniejszenie od 10 do 20 razy z pozycji leżącej do pozycji stojącej jest wzrostem pobudliwości przywspółczulnej.
Diagnoza
Diagnoza i diagnoza dysfunkcji autonomicznej
Diagnoza
Diagnoza może opierać się na historii choroby, objawach klinicznych i badaniach laboratoryjnych.
Diagnostyka różnicowa
1. Rozległy lęk: W lęku uogólnionym czynniki psychologiczne, takie jak oczekiwanie strachu i lęku, odgrywają wiodącą rolę w wzbudzaniu autonomicznym. Istnieją spójne fizyczne lokalizacje innych objawów. Zgodnie z tą identyfikacją mogą występować nerwy autonomiczne w zaburzeniach postaci percepcyjnej. Objawy, ale w porównaniu z wieloma innymi odczuciami i uczuciami, nie są ani widoczne, ani uporczywe, a objawy nie zawsze są przypisywane do konkretnego narządu lub układu.
2. Podejrzewana nerwica: Podstawową cechą jest utrzymywanie się koncepcji zapobiegawczej, którą można uznać za jedną lub więcej poważnych postępujących zaburzeń fizycznych, a uwaga pacjenta jest bardziej ukierunkowana na potencjalnie postępujący proces chorobowy i jego konsekwencje. Pacjenci zwykle wymagają badania w celu zidentyfikowania choroby podstawowej, strachu przed lekami i ich skutków ubocznych, a często zmieniają lekarzy w celu uzyskania pewności.
