Dziecięcy zespół nabytego niedoboru odporności
Wprowadzenie
Wprowadzenie do zespołu nabytego niedoboru odporności u dzieci Zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS), dziecięca epidemia AIDS, jest chorobą zakaźną spowodowaną przez ludzki wirus niedoboru odporności (HIV) atakujący układ limfatyczny dzieci. AIDS jest obecnie jedną z najpoważniejszych chorób zakaźnych u ludzi. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,002% Wrażliwi ludzie: dzieci Tryb transmisji: transmisja seksualna, transmisja krwi Komplikacje: niedokrwistość zanikowa mózgu
Patogen
Etiologia zespołu nabytego niedoboru odporności u dzieci
Przyczyna:
Patogenem AIDS jest HIV, który jest podrodziną lentiwirusów w ludzkich retrowirusach Jest to typowy wirus RNA typu C zawierający jednoniciowy kwas rybonukleinowy (ssRNA).
Patogeneza:
Centralnym ogniwem patogenezy HIV jest selektywne spożywanie dużych ilości limfocytów T CD4, co prowadzi do defektów funkcji odpornościowej. Kiedy HIV atakuje ludzkie ciało, najpierw rozpoznaje limfocyty T CD4 i makrofagi oraz białko otoczki gp120 błony zewnętrznej wirusa. Wiązanie do receptora CD4 i ko-receptora na powierzchni komórki powoduje zmianę konformacji gp120, a miejsce, które wiąże się z receptorem chemokin jest odsłonięte i działa w celu pośredniczenia w adsorpcji HIV na komórkach CD4, powodując usunięcie wirusa. Powłoka, rdzeń wirusa, wchodzi do komórki. Pod wpływem odwrotnej transkryptazy RNA wirusa ulega transkrypcji na dwuniciowy DNA. Dwuniciowy DNA integruje się z chromosomalnym DNA komórki gospodarza pod wpływem integrazy i tworzy prowirusowe DNA, które jest kopiowane z chromosomem. U ludzi replikacja, od zakażenia błony śluzowej do początkowej wiremii, trwa od 4 do 11 dni. Po krótkim okresie wiremii o wysokim mianie wirus rozprzestrzenia się na tkanki limfoidalne organizmu. W wyniku odpowiedzi immunologicznej organizmu wirus jest replikowany. Zahamowanie gwałtownie zmniejsza zawartość krwi w wirusie. Od tego czasu zakażenie wirusem HIV zostało podzielone na dwa różne trendy rozwojowe, jeden to szybki postęp, osoba zarażona jest szybko chorobliwa i umiera; druga jest powolna Powolny postęp, zakażenie do stadium przewlekłego uporczywego zakażenia, czynniki wpływające na trend rozwoju zakażenia HIV są nadal niejasne, mogą być związane z wirulencją wirusa, zawartością, współreceptorem komórek gospodarza i różnicami zdolności odpowiedzi immunologicznej.
Mechanizm wyczerpania limfocytów CD4 T: HIV może zakażać limfocyty CD4 T i monocyty / makrofagi i komórki dendrytyczne wyrażające cząsteczki CD4. Wirus replikuje się, wyraża, integruje i tworzy połączone komórki w podatnych komórkach, co sugeruje HIV Może zakłócać lub hamować normalne funkcjonowanie komórek, a nawet powodować bezpośrednie uszkodzenie komórek, jednak specyficzna odpowiedź immunologiczna przeciwko HIV jest bezpośrednią przyczyną uszkodzenia komórek zakażonych HIV. Zainfekowane komórki T CD4 mogą wyrażać antygen HIV na swojej powierzchni. Jest rozpoznawany i atakowany przez cytotoksyczny limfocyt T (CTL) organizmu, który niszczy wirusa, niszcząc jednocześnie dużą liczbę zainfekowanych limfocytów T CD4, ale HIV jest bardzo zmienny, chociaż duża liczba wirusów jest usuwana i mutowana. Szczep wirusa nadal może przetrwać, atakować i reprodukować rodzące się limfocyty T CD4; aby rozpoznać, zaatakować i oczyścić CTL, limfocyty T CD4 są niszczone w dużych ilościach, dzięki czemu limfocyty T CD4 są ostatecznie Nadmierne spożycie, tworzenie wtórnego niedoboru odporności, różnorodne patogeny oportunistyczne wykorzystują i rozmnażają się w organizmie i powodują choroby.
Zapobieganie
Profilaktyka nabytego niedoboru odporności u dzieci
Kluczem do zapobiegania AIDS u dzieci jest zapobieganie kobietom zarażonym wirusem HIV i przesiewowym dawcom krwi. Należy ściśle wdrożyć seksualne badania przedmałżeńskie. Jeśli matka jest pacjentką AIDS lub osobą zakażoną wirusem HIV, należy podjąć surowe środki, aby zapobiec przeniesieniu na przyszłe pokolenia z powodu ciąży, porodu i Dzieci mogą zostać zarażone podczas laktacji. Surowo zabrania się importowania i używania produktów krwiopochodnych skażonych wirusem AIDS. Najsilniejszą bronią zapobiegawczą jest reklama i edukacja. Częstość i nasilenie AIDS powinny być szeroko rozpowszechniane.
Szczepionki zapobiegające zakażeniu HIV nazywane są szczepionkami zapobiegawczymi, a szczepionki zapobiegające progresji do AIDS po zakażeniu nazywane są szczepionkami terapeutycznymi. Jak dotąd nie ma wyraźnych perspektyw na szerokie zastosowanie szczepionek przeciw HIV. Główną trudnością w opracowaniu szczepionki jest HIV. Mechanizm patogenny i odpowiedź immunologiczna gospodarza na HIV wciąż nie są wystarczające. Inną ważną przeszkodą jest pojawienie się wariantów HIV. U pacjentów zakażonych HIV wskaźnik mutacji HIV-1 wynosi 0,1% do 1% rocznie, co oznacza W każdej osobie HIV (+) występuje nie tylko jeden wirus, ale grupa wariantów HIV. Patogenność, szybkość wzrostu i charakterystyka przenoszenia każdego wariantu są różne. Odmiana genetyczna HIV wpłynie na jej mechanizm patogenny. Dobra szczepionka profilaktyczna powinna być w stanie wywołać długoterminową stabilną, ogólnoustrojową i śluzówkową odporność ochronną w małych dawkach i chronić przed najbardziej rozpowszechnionymi na świecie antygenowymi szczepami HIV. Bezpieczny, stabilny, łatwy do przechowywania, łatwy w użyciu i niedrogi.
Powikłanie
Powikłania zespołu niedoboru odporności u dzieci Komplikacje, zanik mózgu
1. Powikłania ośrodkowego układu nerwowego: dotyczą głównie encefalopatii AIDS, częstość występowania u dzieci chorych na AIDS jest wyższa, częstość występowania u dzieci w okresie okołoporodowym zakażonych HIV wynosi około 23%, napadowi często towarzyszy pogorszenie niedoboru odporności, najpoważniejszy proces kliniczny W przypadku podostrej encefalopatii często umiera tygodnie lub miesiące po wystąpieniu objawów, a jej zmiany histopatologiczne są głównie zanikiem mózgu.
2. Inne powikłania: Zespół powszechnego spożycia układu pokarmowego Doniesiono, że około 0,5% AIDS u dzieci ma nowotwory złośliwe, Typowymi typami nowotworów są chłoniaki nieziarnicze, mięsak Kaposiego, białaczka limfocytowa B i hepatocyty. Guzy itp., Powikłania sercowo-naczyniowe AIDS u dzieci zwróciły uwagę w ostatnich latach, wraz z redukcją limfocytów T CD4, postępującą dysfunkcją lewej komory, infekcjami oportunistycznymi (kryptokoki i aspergiloza) i nowotworami złośliwymi (mięsak Kaposiego) Choroby serca wywołujące AIDS u dzieci i dorosłych, klinicznie widoczna zastoinowa niewydolność serca, tamponada osierdziowa, nie bakteryjne zakrzepowe zapalenie wsierdzia, zaburzenia przewodzenia i nagła śmierć, zapalenie nerek i nefropatia oraz układ krwionośny dzieci zakażonych HIV Nieprawidłowości, często objawiające się leukopenią, niedokrwistością i małopłytkowością.
Występuje opóźnienie wzrostu, powiększenie wątroby i węzłów chłonnych, limfadenopatia, biegunka i przewlekłe infekcje skóry, ciężka sepsa, oportunistyczne zapalenie płuc, śródmiąższowe zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych, infekcja dróg moczowych, zapalenie tkanki łącznej, przewlekłe zapalenie ucha środkowego, przewlekła zatok Zapalenie, choroba amebowa, zakażenie gruźlicą, zakażenie wirusem EB, zakażenie Listeria itp.
Objaw
Objawy zespołu nabytego niedoboru odporności u dzieci Częste objawy Powolny wzrost Przerywane ciepło Powiększenie wątroby Powiększenie węzłów chłonnych Powiększenie węzłów chłonnych powiększenie wątroby i śledziony powiększenie granulocytopen biegunka Zapalenie tkanki łącznej Zakażenie dróg moczowych małopłytkowość
Po zakażeniu wirusem HIV u dzieci objawy pojawiają się po około 5 latach inkubacji.Większość niemowląt wewnątrzmacicznych zakażonych wirusem HIV nie ma objawów klinicznych po urodzeniu, a badanie fizykalne jest prawidłowe. Urodzi się od 15% do 25% okołoporodowych niemowląt zakażonych wirusem HIV. Po kilku miesiącach od wystąpienia, roczny wzrost o około 10%, po wystąpieniu śmierci w ciągu 1 do 5 lat, niewielka liczba chorych dzieci może przeżyć 9 lat lub dłużej, więc doświadczenie kliniczne związane z AIDS u dzieci jest bardziej niebezpieczne niż AIDS u dorosłych w diagnozie Przed AIDS dzieci często mają pewne niespecyficzne objawy kliniczne, w tym łagodne opóźnienie wzrostu, powiększenie wątroby i śledziony, limfadenopatię układową, przerywaną gorączkę, niespecyficzną przerywaną biegunkę i przewlekłe infekcje skóry, które łatwo pomylić z innymi chorobami pediatrycznymi. Opóźniona diagnoza, powinna być czujna, szczegółowa historia medyczna, rozważyć możliwość zakażenia HIV w diagnostyce różnicowej choroby.
Inscenizacja kliniczna
W 1994 r. Amerykańskie Centrum Kontroli Chorób zaklasyfikowało zakażenie HIV według objawów klinicznych na cztery następujące fazy: brak objawów klinicznych (N), łagodne objawy kliniczne (A), umiarkowane objawy kliniczne (B) i ciężkie objawy kliniczne (C).
(1) Brak okresu prezentacji klinicznej (N): brak objawów zakażenia lub tylko jeden z łagodnych objawów klinicznych.
(2) Łagodny okres prezentacji klinicznej (A): Objawy kliniczne z co najmniej dwoma z następujących objawów, ale bez umiarkowanej lub ciężkiej prezentacji klinicznej:
1 powiększenie węzłów chłonnych (> 0,5 cm, wystąpiło w więcej niż 2 miejscach, obustronnie symetryczny rozkład).
2 powiększenie wątroby.
3 powiększenie śledziony.
4 zapalenie skóry.
5 świnek.
6 powtarzających się lub utrzymujących się zakażeń górnych dróg oddechowych, zapalenia zatok lub zapalenia ucha środkowego.
(3) Umiarkowany okres prezentacji klinicznej (B): Oprócz wyników etapu A dostępne są również następujące wyniki:
1 niedokrwistość (Hb <80 g / L), neutropenia (<1 × 109 / L) lub trombocytopenia (<100 × 109 / L) przez ≥ 30 dni.
2 bakteryjne zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc lub posocznica.
Kandydoza jamy ustnej, w której dziecko utrzymuje się przez ponad 2 miesiące w ciągu 36 miesięcy.
4 kardiomiopatia.
5 Zakażenie wirusem cytomegalii (CMV) występuje w ciągu 1 miesiąca po urodzeniu.
6 powtarzająca się i przewlekła biegunka.
7 zapalenie wątroby.
Zapalenie jamy ustnej wirusa opryszczki zwykłej występowało wielokrotnie (≥2 razy w ciągu 1 roku).
9 przypadków opryszczkowego zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc lub zapalenia przełyku wystąpiło 1 miesiąc po urodzeniu.
10 Półpasiec występuje co najmniej 2 razy lub w różnych miejscach zmian skórnych.
11 mięsak gładkokomórkowy z zakażeniem wirusem EB.
12 limfoidalne śródmiąższowe zapalenie płuc lub zespół rozrostu limfatycznego płuc.
13 zmian nerkowych.
14 nocardiosis (nocardiosis).
15 trwała gorączka przez ponad 1 miesiąc.
16 Zakażenie Toxoplasma wystąpiło w ciągu 1 miesiąca od urodzenia.
17 rozsiana ospa wietrzna (powikłanie ospy wietrznej).
(4) Okres ciężkiej manifestacji klinicznej (C): w tym następujące:
1 ciężkie nawracające i wielokrotne zakażenia bakteryjne, w tym posocznica, zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych, zakażenia kości i stawów oraz głębokie ropnie.
2 Zakażenie Candida obejmuje przełyk, tchawicę, oskrzela i płuca.
3 Głębokie infekcje grzybicze, rozsiewane (w obszarach innych niż płuca, wargowe i szyjne węzły chłonne).
4 kryptokokoza pozapłucna.
5 Zakażenie Cryptosporidium uporczywą biegunką przez ponad 1 miesiąc.
6 zakażenie wirusem cytomegalii 1 miesiąc po urodzeniu, obejmujące wątrobę, śledzionę i węzły chłonne.
7 encefalopatia: jeden z następujących objawów, przebieg choroby trwa co najmniej 2 miesiące i nie może być wyjaśniony innymi przyczynami:
A. Rozwój opóźnia się lub cofa, a inteligencja cofa się.
B. Upośledzony rozwój mózgu, pomiar obwodu głowy potwierdzony jako nabyte małogłowie lub badanie CT / MRI wykazało zanik mózgu.
C. Nabyta ogólnoustrojowa dysfunkcja ruchowa, objawiająca się następującymi dwoma lub więcej objawami: porażenie, odruch patologiczny, niestabilność chodu ataksja.
8 owrzodzenie błony śluzowej opryszczki utrzymuje się przez ponad 1 miesiąc lub dziecko urodzone po 1 miesiącu ma zapalenie oskrzeli opryszczki.
9 histoplazmoza obejmuje płuca, obszary inne niż wargowe i szyjne węzły chłonne.
10 mięsak Kaposiego.
11 pierwotny chłoniak śródmózgowy.
12 Chłoniak Burkitta, chłoniak wielkokomórkowy z nieznanym fenotypem komórek B lub immunologicznym.
13 rozsiana lub pozapłucna gruźlica.
14 Pneumocystis carinii zapalenie płuc (PCP).
15 postępująca leukoencefalopatia mnoga.
16 Posocznica Salmonella (nietyfusowa), powtarzające się ataki.
17 Zakażenie Toxoplasma wystąpiło 1 miesiąc po urodzeniu.
18 zespół wyniszczenia:
A. Masa ciała jest stale zmniejszana o ponad 10%.
B. Krzywa wieku i wieku osób starszych niż 1 rok spadła o 25 percentyla.
C. Krzywa masy i wzrostu po 1 miesiącu urodzenia spadła o 5 punktów procentowych.
D. Towarzyszy mu przewlekła biegunka (co najmniej 2 razy dziennie przez ponad 1 miesiąc) lub gorączka przez ponad 1 miesiąc (ciągły lub przerywany).
2. Klasyfikacja zakażenia HIV u dzieci
Gdy klasa zostanie naprawiona, nawet jeśli stan się poprawi, nie można jej zredukować do klasy lżejszej.
3. Główne objawy kliniczne AIDS u dzieci
(1) uporczywa limfadenopatia układowa: często pierwsza manifestacja kliniczna, limfadenopatia układowa może trwać ponad 3 miesiące bez żadnego powodu, ale funkcja immunologiczna została zaburzona.
(2) Długotrwałe patogenne zakażenia drobnoustrojami: powtarzająca się biegunka, wysypka, powiększenie wątroby i śledziony, pleśniawka jamy ustnej, kandydoza śluzówkowo-skórna itp., Ciężka sepsa, bakteryjne zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych, układ moczowy może wystąpić wraz z postępem choroby Zakażenie, zapalenie tkanki łącznej, przewlekłe zapalenie ucha środkowego, przewlekłe zapalenie zatok, Pneumocystis carinii, choroba amebiczna, zakażenie gruźlicą, zakażenie wirusem EB, zakażenie Listeria itp., Powtarzające się bakterie, wirusy, grzyby i Inne patogenne infekcje drobnoustrojowe są jednym z głównych objawów klinicznych AIDS u dzieci. Najważniejszymi objawami patologicznymi są przewlekłe zapalenie płuc, głównie limfocytowe śródmiąższowe zapalenie płuc oraz nacieki siateczkowe i guzkowe na radiogramach klatki piersiowej.
1 defekty funkcji immunologicznej są podatne na infekcje oportunistyczne: identyfikowane są dzieci zakażone wirusem HIV W przypadku wystąpienia następujących infekcji oportunistycznych należy postawić diagnozę AIDS:
A. Candida zapalenie przełyku.
B. Zapalenie siatkówki wywołane wirusem cytomegalii.
C. Zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis carinii.
D. Toksoplazmoza (po 1 miesiącu życia).
E. Rozproszone przewlekłe atypowe zakażenie prątkami.
2 Infekcje oportunistyczne z następującą diagnozą histologiczną mogą potwierdzić AIDS:
A. Rozproszony.
B. Rozproszona histoplazmoza.
C. Choroba pneumokokowa.
D. Gruźlica pozapłucna.
E. Nawracająca Salmonella sp.
F. Rozproszona / utrzymująca się opryszczka prosta.
Zbadać
Zespół nabytego niedoboru odporności u dzieci
Kontrola etiologiczna
(1) Wykrywanie swoistych przeciwciał: może być stosowane do badania epidemiologicznego zakażenia HIV i diagnozowania obecnych pacjentów, jednak z powodu późnego początku przeciwciał w surowicy wykrywa się je zwykle 22 do 27 dni po zakażeniu, więc nie można wykryć przeciwciał negatywnych. Wykluczenie wczesnego zakażenia wirusem HIV powinno zostać poddane przeglądowi po 2–4 tygodniach Należy zauważyć, że bierne przeciwciała matki mogą być obecne u niemowląt w wieku poniżej 18 miesięcy.
1 test przesiewowy: przeciwciało HIV w surowicy wykrywa się za pomocą testu ELISA lub testu immunofluorescencyjnego, należy wykonać test pozytywny, aby wyeliminować fałszywie dodatnią reakcję.
2 Test weryfikacyjny: test Western blot dla surowicy anty-gp120, anty-gp41 i anty-gp24, dodatni może ustalić diagnozę zakażenia HIV.
(2) Badanie antygenu: Badany jest antygen p24 w surowicy, który pojawia się wcześniej niż przeciwciała w surowicy, a zatem może być stosowany do wczesnej diagnozy.
(3) Test kwasu nukleinowego HIV: do wykrycia RNA HIV w surowicy stosuje się technologię PCR. Wynik dodatni jest często 3 do 5 dni wcześniejszy niż wykrycie antygenu p24, 1–3 tygodnie wcześniej niż wykrycie przeciwciała, i można go wykryć ilościowo, więc jest to wczesna diagnoza i osąd. Ta metoda jest idealnym wskaźnikiem rokowania i skuteczności leków przeciwwirusowych, jest bardzo czuła, należy zwrócić uwagę, aby uniknąć fałszywie dodatniego wyniku zanieczyszczenia krzyżowego między próbkami, można zastosować technologię hybrydyzacji in situ do badania HIV lub kwasu nukleinowego w tkankach lub komórkach, ale nie jest to rutynowa metoda diagnostyczna.
2. Badanie immunologiczne
Ważne jest, aby zrozumieć status funkcji immunologicznej pacjentów oraz etap, rokowanie i leczenie choroby.
(1) Badanie krwinek: w tym białych krwinek, zmniejszenie liczby płytek krwi i krwinek czerwonych i tym podobne.
(2) Badanie limfocytów: Liczba podtypów limfocytów T: normalny stosunek limfocytów T CD4 / limfocytów T CD8 wynosi 1,5 do 2,0, a AIDS jest mniejszy niż 1,0 Ponadto bezwzględna liczba limfocytów T CD4 przyczynia się do oceny zaawansowania choroby i oceny .
(3) Opóźniony test alergii skórnych: pacjenci zakażeni wirusem HIV mają niski lub ujemny wynik.
(4) Immunoglobuliny, uzupełnienia, kompleksy immunologiczne i autoprzeciwciała.
3. Klasyfikacja statusu odpornościowego
Istnieją różnice w normalnych wartościach limfocytów CD4 T u dzieci w każdym wieku. Charakterystykę wieku należy odnotować przy rozróżnianiu hamowania limfocytów T. Amerykańskie Centers for Disease Control (CDC) stanowi wartość bezwzględną limfocytów T CD4 we krwi obwodowej lub limfocytów T CD4. Procent sumy pokazany jest w celu wskazania statusu immunologicznego pacjenta i jest sklasyfikowany w następujący sposób.
Regularne badanie rentgenowskie, ultrasonograficzne B, CT, elektrokardiogram i inne badania.
Diagnoza
Diagnoza i identyfikacja zespołu nabytego niedoboru odporności u dzieci
Zasady diagnostyki zakażenia HIV u niemowląt urodzonych przez matki zakażone HIV:
1. ≥ 18 miesięcy u niemowląt z ostateczną diagnozą: test ELISA na przeciwciało 2 pozytywny i test potwierdzający (immunoblot lub detekcja bez fluorescencji) 1 pozytywny lub 2 testy na wirusa w różnych próbkach (izolacja HIV, gen HIV i Test antygenu P24) pozytywny lub występuje choroba definicji AIDS u dzieci (patrz klasyfikacja kliniczna), ≥ 18-miesięczne niemowlęta z przypuszczalnie postawioną diagnozą: z wynikiem testu wirusowego (ibid.) Dodatnim (z wyjątkiem krwi pępowinowej).
2. <18 miesięcy ostatecznej diagnozy niemowląt: z dwoma testami na obecność wirusa (tamże) w różnych próbkach lub z chorobą definicji AIDS u dzieci.
3. Z wyjątkiem wrodzonej choroby niedoboru odporności.
Diagnostyka różnicowa
Identyfikacja z wtórnym niedoborem odporności, historia epidemiologiczna i testy laboratoryjne mogą pomóc w zdiagnozowaniu. Wtórny niedobór odporności Wiele chorób może być związanych z wtórnymi chorobami niedoboru odporności, w tym infekcje (różyczka, odra, trąd, gruźlica, zakażenie wirusem cytomegalii, zakażenie kokcydioidowe itp.), Nowotwory złośliwe (choroba Hodgkina, ostre i Przewlekła białaczka, szpiczak itp., Choroby autoimmunologiczne (SLE, reumatoidalne zapalenie stawów itp.), Utrata białka (zespół nefropatii, choroba utraty jelit), niewystarczająca synteza immunoglobulin, utrata limfocytów (z powodu leków, układów) Zakażenia itp.) I niektóre inne choroby (takie jak cukrzyca, marskość wątroby, podostre stwardniające zapalenie mózgu) i leczenie immunosupresyjne. Wtórna choroba niedoboru odporności może być tymczasowa, a po wyleczeniu pierwotnej choroby wada immunologiczna może powrócić do normy; może być również trwała. Wtórny niedobór odporności jest często spowodowany wieloma czynnikami, na przykład wtórna choroba niedoboru odporności związana z rakiem może być spowodowana czynnikami takimi jak nowotwór, leczenie przeciwnowotworowe i niedożywienie.
