transpozycja ścięgna strzałkowego

Transpozycja ścięgna biodrowego do następstw polio - chirurgicznego leczenia końsko szpotawej stopy. Paralityczne koślawe podkowy, zwykle piszczelowe mięśnie piszczelowe przednie i tylne są słabe, piszczelowe mięśnie długie i krótkie są mocne, a triceps łydki silny i przykurczowy. Triceps łydki przyniesie stopę do podkowy, a mięsień krzyżowy sprowadzi stopę do pozycji koślawej. Bardzo trudno jest leczyć tę deformację, gdy kość stopy jest niedojrzała. Prosty paraliż piszczelowy przedniego mięśnia zwykle powoduje jedynie umiarkowaną deformację koślawości. Ta deformacja jest bardziej widoczna w zgięciu grzbietowym i zniknie, gdy nastąpi zgięcie podeszwy. Długie ścięgno biodrowe można przenieść na kość klinową. Prosty paraliż tylnych mięśni piszczeli może powodować płaską deformację koślawości. W normalnych okolicznościach mięsień ten powoduje skurcz stopy, a gdy jest sparaliżowany, pojawia się deformacja koślawości. Leczenie tej wady rozwojowej może obejmować transpozycję długiego grzebienia biodrowego, długiego ścięgna zginacza i długiego ścięgna zginacza. Jednoczesny paraliż przedniej i tylnej kości piszczelowej kości ramiennej doprowadził do ekstremalnej deformacji podobnej do płaskiej stopy fotela bujanego. Możliwe było przeniesienie ścięgna w celu zastąpienia tylnego mięśnia piszczelowego. Można zastosować inne transpozycje ścięgna w celu zastąpienia mięśnia piszczelowego przedniego. W przypadku deformacji koślawości podkowy u dzieci w wieku od 4 do 10 lat można wyciągnąć ścięgno Achillesa i staw poza staw. U pacjentów z dojrzałymi kośćmi deformacja koślawej podkowy wymaga zwykle zespolenia trójdzielnego i wydłużenia ścięgna Achillesa, a odpowiednia transpozycja ścięgna jest wykonywana po 4 do 6 tygodniach. Leczenie chorób: koślawość stóp Wskazanie Przeniesienie ścięgna ścięgna biodrowego w przypadku prostego porażenia piszczelowego przedniego zwykle powoduje jedynie umiarkowaną deformację koślawości, która jest bardziej wyraźna w zgięciu grzbietowym i znika, gdy dochodzi do zgięcia podeszwowego. Przygotowanie przedoperacyjne Regularne badanie przedoperacyjne. Zabieg chirurgiczny 1. Wykonaj ukośne nacięcie równolegle do dermatoglifu w punkcie środkowym między dystalnym końcem kostki bocznej a podstawą piątego śródstopia, odsłaniając długie i krótkie ścięgna kości ramiennej, odcinając tak daleko, jak to możliwe, i uwolnij ścięgno do bliższej strony. Do tylnego brzegu kostki bocznej dystalny koniec długiego grzebienia biodrowego przyszywa się do pochewki ścięgna. Drugie nacięcie wzdłużne wykonano na powierzchni ścięgna w dolnej jednej trzeciej złącza łydki, o długości około 5 cm. Ścięgno jest wyciągane z pochwy ścięgna, uważając, aby nie zniszczyć punktu początkowego krótkiej kości piszczeli. 2. Lokalizacja nowego punktu zatrzymania ścięgna rzepki zależy od ciężkości deformacji i istniejącej siły mięśni. Kiedy mięsień prostownika długiego nadal funkcjonuje i chce zostać transponowany na pierwszą szyjkę śródstopia, ścięgno biodrowe należy przenieść na boczną kość klinową klinową. Gdy nie są dostępne żadne inne funkcjonalne zginacze grzbietowe, należy zastosować ścięgno grzebienia biodrowego. Umieść go na środkowym klinie. 3. Ponadto wykonuje się nacięcie podłużne, aby usunąć długie ścięgno prostownika palca, odsłaniając kość klinową (środkową lub boczną), a nacięcie w kształcie „dziesięciu” lub „H” wykonuje się na okostnej. Podnosi się płatek okostnej i wierci się w kości otwór, który będzie wystarczająco duży, aby przyjąć ścięgno. Wciągnij dwa ścięgna pod więzadło krzyżowe łydki do nacięcia, zszyj je bocznie i przepuść je przez otwór kostny w sposób izometryczny, albo składając je do tyłu i zszywając się, lub używając zszywki platformowej, aby je bezpiecznie zamocować. Na kości. Inną metodą jest wywiercenie otworu kostnego w środkowej kości klina, przepuszczenie ścięgna przez otwór kostny i przymocowanie go do podeszwy stopy za pomocą guzika. 4. Kiedy palec u nogi ma wyraźną deformację w kształcie pazura, długi ścięgno prostownika należy przetransponować na pierwszą szyjkę śródstopia, a staw międzypaliczkowy należy podwiązać ścięgnem i długim ścięgnem prostownika, a pozostałe pozostałe pazury pozostawiają 4 palce. Wady rozwojowe zwykle nie są oczywiste.