endoskopowa przeznosowa dekompresja oczodołu

Krwiak śródoczodowy spowodowany nadczynnością tarczycy (choroba Gravesa-Basedowa) spowodowaną wytrzeszczem, urazem lub zabiegiem chirurgicznym, oprócz zapalenia rogówki spowodowanego ekspozycją na rogówkę, owrzodzenie rogówki ostatecznie ślepe, może również powodować ucisk nerwu wzrokowego. W przeszłości dekompresja ścian zewnętrznych (chirurgia Kronleina, 1888), dekompresja ścian kraniotomii (chirurgia Naffzigera, 1931), dekompresja zewnętrznych zatok zatokowych (chirurgia Sewalla, 1936) i szczęki Dekompresja ściany zatoki (operacja Walsh-Ogura, 1957) w celu usunięcia tkanki oka na zewnątrz plwociny, zmniejszenia nacisku, ochrony rogówki, wzroku i poprawy twarzy. W 1988 r. Kennedy ze Stanów Zjednoczonych przeszedł endoskopową przezskórną dekompresję. Zabieg ma niewielki uraz i jest skuteczny w leczeniu bez nacięć twarzy. Leczenie chorób: nadczynność tarczycy Wskazanie 1. Poważne gałki oczne spowodowane nadczynnością tarczycy, powiek nie można zamknąć, owrzodzeń rogówki. Kiedy pacjenci zaczynają mieć objawy rogówki, należy przeprowadzić dekompresję na czas, aby zapobiec uszkodzeniom rogówki prowadzącym do ślepoty. Ponieważ operacja wiąże się z ryzykiem utraty wzroku, nie zaleca się jednoczesnej operacji na obu oczach. Kolejną operację oka należy wykonywać co 10 dni. 2. Krwiak wewnątrzoczodowy spowodowany urazem lub zabiegiem chirurgicznym zwiększa wewnętrzne ciśnienie grzebienia biodrowego, uciska nerw wzrokowy i jest zagrożony ślepotą. Przeciwwskazania Zły stan ogólny, niezdolny do tolerowania operacji, w tym serca, wątroby, płuc, niewydolności nerek i koagulopatii oraz niezadowalająca kontrola nadczynności tarczycy. Jeśli występują polipy nosa, zapalenie zatok i odchylenie przegrody nosowej, zmiany nosa należy leczyć w pierwszej kolejności. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Badanie okulistyczne obejmuje wypukłość gałki ocznej, stopień ruchu gałki ocznej, szerokość szczęki i żuchwy, których nie można zamknąć, stan rogówki, ostrość wzroku, pole widzenia, widzenie kolorów, odruch źrenicowy, badanie dna oka itp. Średnia wartość normalnego występu gałki ocznej wynosi 14 mm (11 ~ 16 mm), a różnica między dwoma oczami wynosi nie więcej niż 1 mm. 2. Badanie nosa obejmuje badanie nosa przedniego i tylnego, endoskopię nosa w celu ustalenia, czy występuje odchylenie przegrody nosowej, zapalenie zatok i tak dalej. Ostre zapalenie jamy nosowej i zatok należy leczyć bez spieszenia się na operację. Przewlekłe zapalenie należy również leczyć aktywnie przez około 1 tydzień. 3. Tomografia komputerowa powiek i zatok obejmowała pozycje poziome i koronalne, a grubość warstwy skanowanej wynosiła 3–5 mm. Zaobserwowano związek między zatoką sitową, zatoką szczękową i powieką. Zabieg chirurgiczny 1. Usuń proces odszczepiania. 2. Rozwiń naturalny otwór zatoki szczękowej, do przodu do tylnej krawędzi przewodu nosowo-łzowego, uważając, aby nie uszkodzić przewodu nosowo-łzowego; w dół do podstawy dolnego małżowiny, aż do płaszczyzny podłogi krzyżowej, tak daleko, jak to możliwe, aby rozszerzyć się do tyłu, całkowicie odsłaniając tylną ścianę zatoki szczękowej. Nie uszkadzaj nerwu okołooczodołowego w górnej części zatoki szczękowej. Przez szeroki otwór zatoki szczękowej można odsłonić i usunąć środkową stronę dna oka. 3. Wycięcie przedniej ściany sita i sferoidy Zidentyfikuj i chroń szablon wstępny i tylny umieszczony na górze sita. Całkowicie odsłoń wewnętrzną ścianę boczną i spód tratwy. Zakres operacji: do tyłu do czubka oka najlepiej jest rozpoznać kanał wzrokowy, odsłonić kryptę czołową i zobaczyć otwarcie zatoki czołowej; w dół do górnej krawędzi dolnego małżowiny; na zewnątrz, aby odsłonić papierowy szablon. W tym momencie środkowy małżowinę można usunąć, aby w pełni odsłonić wewnętrzną ścianę kostki, i jest to korzystne dla opieki chirurgicznej. 4. Pod endoskopem 30 °, użyj małej łyżeczki, tępego haczyka nerwowego lub małej zatoki sitowej, aby usunąć próbkę papierową. Podczas usuwania złamanego kawałka kości, kierunek powinien być do wewnątrz, uważając, aby nie uszkodzić okostnej. 5. Wycięcie płyty papierowej z etoidy do górnej płaszczyzny sita, a następnie pierścień zinna wierzchołka (w miejscu, w którym kość jest pogrubiona, mięsień zewnątrzgałkowy pochodzi z pierścienia Zinn, nerw wzrokowy przechodzi przez pierścień Zinn) i przednią do kości łzy. Worek łzowy można odsłonić, ale nie można go przeciąć; należy zachować wewnętrzną ścianę dołu biodrowego, aby uniknąć zwężenia i niedrożności otworu zatoki czołowej. Kość krzyżowa jest grubsza niż próbka papieru do przesiewania, a zakres operacji jest ograniczony, gdy jest usuwany, więc jest to trudne. Możesz użyć innego kąta łyżki lub łyżeczki z zatoki szczękowej, aby zastosować siłę pod kątem 30 ° lub 70 ° endoskopowo, aby złamać tylny aspekt nerwu okołooczodołowego, a następnie go usunąć. Nerw okołooczodołowy jest zewnętrzną częścią siatkówki, a dolną ścianę usuwa się tylnie do końca podniebienia. 6. Po całkowitym odsłonięciu powięzi w celu usunięcia połamanych kawałków kości, użyj sierpowatego noża do przecięcia okostnej od tyłu, aby zapobiec ucieczce tłuszczu z linii wzroku. Podczas cięcia okostnej nie wkładaj końcówki zbyt głęboko, nie niszcz plwociny, zwracaj szczególną uwagę, aby nie uszkodzić odbytnicy przyśrodkowej. 7. Od zatoki przynosowej do dna plwociny, aby wykonać kilka równoległych nacięć od tylnej i tylnej części ciała i przeciąć okostną. W podłodze krzyżowej należy najpierw wykonać nacięcie boczne, a następnie nacięcie przyśrodkowe, w grzebieniu biodrowym nacięcie górne wykonuje się najpierw, a następnie nacięcie dolne, aby zapobiec wpływowi tłuszczu na plwocinę na pole operacyjne. 8. Okostną między nacięciami można usunąć za pomocą kleszczyków kątowych zatok. Opaska została przecięta sierpowym nożem, aby tłuszcz z plwociny został całkowicie złuszczony do zatoki sitowej i zatoki szczękowej. Aby ocenić stopień dekompresji w grzebieniu biodrowym, operator może delikatnie dotknąć gałki ocznej, a jednocześnie obserwować fluktuację zawartości plwociny w polu chirurgicznym pod endoskopem. 9. Zakres kości wyciętej podczas operacji obejmuje zwężenie wnętrza nacięcia i wnętrza rurki podoczodołowej. W przypadku poważnego oka można również dodać boczną dekompresję Kroleina, aby uzyskać lepszą dekompresję. Po operacji oczy są owinięte, nie wypełnione jamą nosową lub delikatnie wypełnione żelatynową gąbką zawierającą antybiotyki. Komplikacja 1. Nieżyt nosa w płynie mózgowo-rdzeniowym. 2. Zapalenie opon mózgowych. 3. Podwójne widzenie i utrata wzroku (uszkodzone nerwy lub naczynia krwionośne zasilające nerw wzrokowy i siatkówkę). 4. Zakażenie w plwocinie. Obecnie endoskopowa przeznaczyniowa dekompresja jest wciąż w fazie eksploracyjnej i powinna być prowadzona przez doświadczonych lekarzy i stale podsumowująca doświadczenie. W 1994 r. Metson i wsp. Zgłosili wyniki chirurgiczne endoskopowej dekompresji u 22 pacjentów u 14 pacjentów, z których 16 przeszło dekompresję boczną (nacięcie zewnętrzne). Średnie wycofanie gałki ocznej po prostej dekompresji endoskopowej wyniosło 3,2 ± 1,1 mm (2 × 4,5 mm). Po endoskopowej dekompresji i zewnętrznej dekompresji średnie wycofanie gałki ocznej wyniosło 5,6 ± 1,7 mm (2 × 8 mm).