powikłane zakażenie dróg moczowych
Wprowadzenie
Wprowadzenie Złożone infekcje dróg moczowych to: 1 drogi moczowe mają nieprawidłowości organiczne lub czynnościowe, powodując niedrożność dróg moczowych, słaby przepływ moczu. 2 W drogach moczowych znajdują się ciała obce, takie jak kamienie, założone cewniki itp. 3 W obrębie nerek występują niedrożności, takie jak infekcje dróg moczowych, które występują na podstawie przewlekłych chorób miąższu nerek, z których większość to odmiedniczkowe zapalenie nerek, które może powodować uszkodzenie tkanki nerkowej. Długotrwałe powtarzające się zakażenie lub niepełne leczenie może prowadzić do przewlekłej niewydolności nerek (CRF).
Patogen
Przyczyna
(1) Przyczyny choroby
Ponad 95% zakażeń dróg moczowych jest wywoływanych przez jedną bakterię. Wśród nich 90% pacjentów ambulatoryjnych i około 50% pacjentów hospitalizowanych patogenem jest Escherichia coli, serotyp bakterii może dotrzeć do ponad 140, Escherichia coli w moczu i jelito grube izolowane z kału pacjenta Ten sam rodzaj bakterii występuje częściej w bezobjawowej bakteriurii lub nieskomplikowanym odczuciu dróg moczowych; Proteus, Aerobacter, Klebsiella pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa, Streptococcus faecalis itp. Cewnik, drogi moczowe z powikłaniami; Candida albicans, zakażenie Cryptococcus neoformans częściej w cukrzycy iu pacjentów z glukokortykoidami i lekami immunosupresyjnymi oraz po przeszczepie nerki; Staphylococcus aureus występuje częściej urazu skóry i osób używających narkotyków Przyczyną bakteriemii i posocznicy; chociaż infekcje wirusowe i mykoplazmowe są rzadkie, w ostatnich latach obserwuje się rosnącą tendencję. Różnorodne infekcje bakteryjne występują w cewnikach zamieszkujących, pęcherzu neurogennym, kamieniach, wadach wrodzonych oraz w przetokach pochwy, jelit i cewki moczowej.
(dwa) patogeneza
Infekcja dróg moczowych jest spowodowana inwazją bakterii chorobotwórczych, a jej patogeneza wiąże się z infekcją patogenów. Sposoby i metody inwazji patogenów i infekcji są z grubsza podzielone na następujące.
Rosnąca infekcja
Około 95% infekcji dróg moczowych, patogenów z cewki moczowej przez pęcherz, moczowód i nerki. W normalnych okolicznościach na górnym końcu otworu cewki moczowej znajduje się niewielka ilość bakterii o długości 1–2 cm, tylko gdy odporność organizmu jest zmniejszona lub błona śluzowa cewki jest uszkodzona, bakterie mogą atakować i namnażać się. Płukanie moczu, IgA w moczu, lizozym, kwasy organiczne, integralność błony śluzowej i mukozyna wydzielana przez nabłonek przejściowy pęcherza mogą być odporne na inwazję patogenów. W ostatnich latach mikroskopia elektronowa potwierdziła, że na powierzchni Escherichia coli znajduje się wiele pilusów P, które mogą specyficznie rozpoznawać i wiązać się z odpowiednimi receptorami na powierzchni komórek urotelialnych, dzięki czemu komórki ściśle przylegają do komórek urotelialnych i unikają bycia Spłukać mocz. Escherichia coli ma antygen bakteryjny (O), antygen wiciowy (H) i antygen otoczkowy (K). Antygen K polisacharydu może hamować aktywność bakteriobójczą komórek fagocytarnych, co jest bezpośrednio związane z jego patogennością. Proteus nie ma P-pilusa i antygenu K i nie jest łatwo przylegać do nabłonka przejściowego pęcherza, ale może przylegać do płaskich komórek nabłonka zewnętrznych narządów płciowych. Cewnik stały, kamień moczowy, uraz strugający, guz, przerost prostaty, wrodzone wady rozwojowe dróg moczowych (w tym moczowód moczowodu i dysplazja zwieraczy spowodowana dysplazją zwieracza), pęcherz neurogenny itp. Czynniki ryzyka infekcji.
2. Zakażenie hematogenne
Zakażenia hematogenne stanowią tylko 3% zakażeń dróg moczowych. Przepływ krwi przez nerki stanowi od 20% do 25% pojemności minutowej serca, a gdy dochodzi do posocznicy i bakteriemii, bakterie we krwi krążącej łatwo docierają do kory nerkowej. Cukrzyca, policystyczna choroba nerek, przeszczepiona nerka, niedrożność dróg moczowych, zwężenie naczyń nerkowych, środki przeciwbólowe lub stosowanie sulfonamidów zwiększają wrażliwość tkanki nerkowej. Częste patogeny, takie jak Staphylococcus aureus, Salmonella, Pseudomonas i Candida albicans są rzadkie, a infekcja limfatyczna nie została potwierdzona.
3. Czynniki wrażliwości
(1) niedrożność dróg moczowych: niedrożność dróg moczowych spowodowana różnymi przyczynami, takimi jak kamień nerkowy i cewki moczowej, zwężenie cewki moczowej, guz dróg moczowych, przerost prostaty itp. Może powodować zatrzymanie moczu, aby bakterie mogły łatwo rozmnażać się i wywoływać infekcję. Ciąża uciskowa macicy, zwężenie nerek lub wodonercze mogą powodować słabe wydalanie moczu i powodować chorobę.
(2) wady rozwojowe układu moczowego lub dysfunkcja: takie jak niedorozwój nerek, policystyczna choroba nerek, nerka gąbczasta, nerka żelazna kopyta, podwójna miedniczka nerkowa lub deformacja moczowodu i ogromny moczowód itp., Łatwo obniżyć odporność tkanki lokalnej na bakterie. Refluks moczowodu powoduje, że mocz przepływa z pęcherza do miedniczki nerkowej, zwiększając w ten sposób ryzyko choroby. Funkcja pęcherza neuronalnego w moczu jest zaburzona, co prowadzi do zatrzymania moczu i zakażenia bakteryjnego.
(3) intubacja cewki moczowej i badanie urządzenia: cewnikowanie, cystoskopia, operacja dróg moczowych może powodować miejscowe uszkodzenie błony śluzowej, bakterie chorobotwórcze przedniej cewki moczowej do pęcherza moczowego lub górnych dróg moczowych i powodować infekcję. Według statystyk częstość występowania uporczywej bakteriurii po cewnikowaniu wynosi od 1% do 2%; cewnikowanie w miejscu zamieszkania przez ponad 4 dni, częstość uporczywej bakteriurii wynosi ponad 90%, a ciężkie odmiedniczkowe zapalenie nerek i bakterie Gram-ujemne Niebezpieczeństwo sepsy.
(4) Cechy anatomiczne i fizjologiczne dróg moczowych kobiety: długość cewki moczowej wynosi zaledwie 3 ~ 5 cm, prosty i szeroki, zwieracz cewki moczowej jest słaby, bakterie łatwo podnoszą się do pęcherza wzdłuż cewki moczowej, a otwór cewki moczowej znajduje się blisko odbytu, zapewniając warunki dla bakterii do inwazji cewki moczowej. Lokalne podrażnienie wokół cewki moczowej, narządów płciowych w okresie menstruacyjnym jest podatne na zanieczyszczenie bakteryjne, choroby pochwy, takie jak zapalenie pochwy i zapalenie szyjki macicy, a także zmiany hormonów płciowych w czasie ciąży, poporodowej i życia seksualnego mogą powodować zmiany w błonie śluzowej pochwy i cewki moczowej i ułatwiać inwazję patogenów. . Dlatego częstość zakażeń dróg moczowych u dorosłych kobiet jest 8 do 10 razy większa niż u mężczyzn.
(5) osłabiona odporność organizmu: choroby ogólnoustrojowe, takie jak cukrzyca, wysokie ciśnienie krwi, przewlekła choroba nerek, przewlekła biegunka, długotrwałe stosowanie hormonów kory nadnerczy itp., Zmniejszają odporność organizmu, a częstość występowania infekcji dróg moczowych jest znacznie zwiększona.
Podsumowując, występowanie infekcji dróg moczowych jest dość złożonym procesem, który można streścić w następujący sposób:
1 Kolonie bakteryjne z włosami P są rozrzucone wokół jelit i cewki moczowej i rozprzestrzeniają się na cewkę moczową.
2 W wyniku refluksu moczowego bakterie cofają się w drogach moczowych i wiążą się z odpowiednimi receptorami komórek nabłonkowych dróg moczowych, lokalnie namnażając się, powodując stan zapalny.
3 Poprzez burzliwy przepływ moczu w moczowodzie bakterie wznoszą się do nerki. Jeśli stan zapalny nie jest kontrolowany w czasie, tkanka nerkowa ulega uszkodzeniu i ostatecznie dochodzi do zwłóknienia.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Test irygacji cewki moczowej w moczu test stężenia moczu test mediacji gospodarza pyelografia dożylna
Inspekcja laboratoryjna
Rutynowe badanie moczu
Rutynowe badanie moczu jest najłatwiejszym i najbardziej niezawodnym sposobem diagnozowania infekcji dróg moczowych. Wskazane jest, aby rano zostawić pierwszy mocz w celu przetestowania. Ponad 5 (> 5 / HP) białych krwinek na pole o dużej mocy nazywa się pyurią. Oprócz pyurii w ostrych infekcjach dróg moczowych można również znaleźć odlewy białych krwinek, bakteriurię, a czasem krwiomocz lub krwiomocz, szczególnie w przypadku zakażenia Brucellą, Nocardią, promieniowcami i Mycobacterium tuberculosis. Czasami mikroalbuminuria, jeśli więcej proteinurii, sugeruje zajęcie kłębuszków nerkowych.
Warto wspomnieć, że pyuria nie oznacza, że musi wystąpić infekcja dróg moczowych, ponieważ ropomocz można podzielić na ropień zakaźny i ropień aseptyczny. Aseptyczną ropomocz można zaobserwować w różnym kanalikowo-śródmiąższowym zapaleniu nerek. Cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek ma wiele przyczyn: powszechne choroby obejmują reaktywne cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek (tj. Cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek spowodowane infekcją ogólnoustrojową), alergiczne cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek (które może być spowodowane przez wiele leków) i niesteroidowe Leki przeciwzapalne związane z nefropatią, toksyczną nefropatią metali ciężkich, radiacyjnym zapaleniem nerek, nefropatią refluksową i różnymi idiopatycznymi cewkowo-śródmiąższowymi zapaleniami nerek.
2. Hodowla bakteryjna w moczu
W przeszłości uważano, że liczba kolonii pospolitej kultury moczu w środkowej fazie> 100 000 / ml miała znaczenie kliniczne, 100 000 / ml, ale tylko około 70% bakterii Gram-dodatnich powodowało infekcje dróg moczowych z liczbą przekraczającą 100 000 / ml, oraz Od 20% do 30% pacjentów ma liczbę kolonii wynoszącą tylko 1000 do 100 000 / ml, szczególnie u większości pacjentów z zakażeniem dolnych dróg moczowych. Przyczyny niskiej liczby kolonii są następujące:
(1) Pilne oddawanie moczu i inne drażniące objawy powodują, że mocz pozostaje w pęcherzu przez zbyt krótki czas, co nie sprzyja rozmnażaniu się bakterii.
(2) Był leczony antybiotykami.
(3) Zastosowanie diuretyków utrudnia rozwój i rozmnażanie bakterii.
(4) Zakwaszony mocz nie sprzyja wzrostowi i reprodukcji bakterii.
(5) Występuje niedrożność dróg moczowych (takich jak kamienie i infekcja), a wydalanie bakteriurii jest ograniczone.
(6) Zakażenie pozaluminiczne.
(7) Patogen jest bakterią beztlenową i nie może być hodowany w konwencjonalnej pożywce.
(8) Bakterie Gram-dodatnie mają powolny podział i tendencję do aglutynacji, a liczba kolonii jest na ogół niska.
Dlatego objawy kliniczne są zgodne z infekcjami dróg moczowych, a gdy liczba kolonii w moczu wynosi między 1000 a 100 000 / ml, należy również wziąć pod uwagę infekcje dróg moczowych.
3. Metoda chemicznego wykrywania bakteriurii
W przeszłości bakterie kultury moczu były dodatnie, a badanie mikroskopowe wykazało obecność pyurii jako standardu diagnozowania infekcji dróg moczowych. Biorąc jednak pod uwagę, że ZUM jest wszechobecna we wszystkich grupach wiekowych, kładzie ona również nacisk na diagnozowanie i leczenie ZUM w domu lub klinice. Istnieją cztery metody dostępne jako szybkie narzędzie diagnostyczne dla bakteriurii.
(1) Metoda redukcji azotanów: Do tej pory najczęściej stosowaną metodą jest metoda redukcji azotanów Griessa. Ta metoda testowa jest najdokładniejsza dla pierwszego pomiaru moczu rano i może również ustalić, czy infekcja jest spowodowana przez Escherichia coli. Nie można go jednak stosować do wykrywania infekcji wywołanych przez bakterie Gram-dodatnie i Pseudomonas. Ponieważ czas przebywania moczu w pęcherzu jest niezbędny do bakteryjnej redukcji azotanów, wyniki fałszywie ujemne mogą wystąpić, gdy dieta nie zawiera pewnej ilości azotanów lub leków moczopędnych.
Stosując profesjonalny tani papier testowy, w połączeniu z metodą azotanową i metodą esterazy leukocytów, wyniki można uzyskać w ciągu 2 minut, co znacznie poprawia praktyczną wartość metody. Ten test ma wartość diagnostyczną dla ponad 100 000 Escherichia coli w moczu lub pyurii, a oczekiwana wartość wyniku testu ujemnego wynosi 97%. W obecności gentamycyny lub cefalosporyny w białkomoczu i moczu mogą wystąpić wyniki fałszywie ujemne. Czułość tego testu wynosi 87%. Swoistość wynosi 67% (wyniki fałszywie dodatnie są zwykle spowodowane zanieczyszczeniem pochwy). Ta metoda jest bardziej skuteczna w badaniu przesiewowym próbek moczu u pacjentów z objawami niż u pacjentów bez objawów.
(2) Test chlorku trifenylotetrazoliowego: test ten spożywa dużą ilość witaminy C lub pH moczu.
(3) Metoda oksydazy glukozowej i test peroksydazy: Zasadą metody oksydazy glukozowej jest to, że bakterie mogą spożywać niewielką ilość glukozy w ludzkim moczu bez cukrzycy. Zasadą testu peroksydazy jest większość patogenów układu moczowego. Enzym ten jest obecny w komórkach zapalnych dowolnej choroby. Dokładność tych dwóch metod jest znacznie gorsza niż dwóch poprzednich metod.
(4) Metoda kontroli szkiełka zanurzeniowego: Metoda ta polega na nałożeniu agaru na powierzchnię plastikowej płytki i zanurzeniu płytki w moczu, ociekaniu moczu, a następnie inkubacji, zwykle na agarze pokrytym selektywnym działaniem na bakterie Gram-ujemne. Po jednej stronie płytki lub szkiełka na drugą stronę płytki lub szkiełka nakłada się agar, który nie ma selekcji pod kątem wzrostu większości bakterii, w tym bakterii Gram-dodatnich Po jednej nocy inkubacji widoczna jest powierzchnia obu stron agaru. Wiele kolonii można porównać do standardowej mapy kolonii, aby oszacować ilość bakterii w moczu w sposób półilościowy. Tabletki dodatnie można również wykorzystać do identyfikacji szczepu i badania wrażliwości na lek. Ta technika jest często stosowana w badaniach ambulatoryjnych lub domowych.
(5) Metoda półautomatyczna: Istnieją trzy półautomatyczne metody diagnozy ZUM.
Metoda 1Bac-T-Screen: Metoda ta najpierw filtruje, plami, płuka, a następnie używa kolorymetru do analizy kolorymetrycznej. Ta technika może wykryć 10 000 bakterii / ml bakterii w moczu. Jego czułość wynosi około 88%, ale swoistość wynosi tylko 66%. Wadą jest to, że może powodować blokadę instrumentu lub jego specyficzność z powodu obecności innych kolorowych cząstek stałych w moczu.
2 Bioluminescencja: ATP wytwarzany przez bakterie można wykryć w reakcji bioluminescencyjnej świetlika lucyferyna / lucyferaza, a ilość bakterii ATP jest wykorzystywana do odzwierciedlenia liczby bakterii. Ta metoda pozwala sprawdzić, czy wartość progowa bakterii w moczu wynosi 10 000 / ml, jej czułość wynosi około 97%, a swoistość wynosi 70% -80%, co jest najbardziej cenne dla pacjentów z ujemnym wynikiem badania bakterii na mocz. Ujemna wartość oczekiwana dla tej metody jest większa niż 99%.
3 Elektroniczna metoda zliczania cząstek impedancji: Jest to metoda niezależna od namnażania bakterii, która może osobno wykryć liczbę białych krwinek. Chociaż ta metoda ma wysoki odsetek wyników fałszywie dodatnich (20% do 25%), wciąż jest obiecującą technologią wykrywania.
4. Kontrola lokalizacji infekcji
Chociaż objawy kliniczne zakażeń górnych i dolnych dróg moczowych są podobne, istnieją znaczące różnice w odpowiedzi na leczenie i rodzaje bakterii chorobotwórczych. Infekcja pęcherza jest infekcją powierzchownej błony śluzowej w miejscu anatomicznym, a antybiotyki mają tendencję do osiągania wysokich stężeń w tym obszarze. Natomiast zakażenie nerek (zakażenie męskiej prostaty) jest zakażeniem głębokiej tkanki miąższowej. Z powodu wpływu środowiska biochemicznego organizmu naturalna zdolność obronna tej części tkanki jest osłabiona, a stężenie antybiotyków, które mogą do niej dotrzeć, jest również ograniczone. Z powodu różnych anatomicznych lokalizacji zakażeń dróg moczowych rodzaje antybiotyków wymaganych do leczenia zakażeń dróg moczowych są różne. Zakażenia nerek (i zakażenia prostaty) wymagają silniejszego lub trwalszego leczenia przeciwbakteryjnego niż zakażenia pęcherza.
Ponieważ objawy kliniczne od 30% do 50% pacjentów z utajonym zakażeniem nerek dotyczą głównie następujących dróg moczowych, nie jest możliwe przeprowadzenie diagnozy lokalizacji na podstawie objawów klinicznych. Istnieje kilka metod lokalizowania infekcji dróg moczowych:
(1) dwustronna intubacja moczowodów: dwustronna intubacja moczowodów jest jedyną metodą diagnostyczną, która bezpośrednio lokalizuje infekcję Mimo że jest bardziej inwazyjna, nadal jest najdokładniejsza w porównaniu z metodą diagnozy lokalizacji wszystkich innych infekcji.
(2) Metoda hodowli moczu po irygacji pęcherza moczowego: Metodą mniejszego uszkodzenia jest hodowla moczu po irygacji pęcherza moczowego. Główną wadą tej metody jest to, że nie rozróżnia ona, czy infekcja nerek jest jednostronna czy dwustronna. Jednak w porównaniu ze wszystkimi nieinwazyjnymi metodami jest łatwy w obsłudze, bezpieczny, niedrogi i nie wymaga pomocy specjalisty od cystoskopów. Zastąpił on intubację moczowodów jako metodę diagnostyczną infekcji.
Ta metoda polega na włożeniu cewnika do pęcherza i zabraniu moczu do próbki nr 0; następnie użyj 100 ml normalnej soli fizjologicznej, aby dodać antybiotyki (zwykle z neomycyną lub polimyksyną neomycyny) w celu przepłukania pęcherza, a następnie użyj 200 ml fizjologicznie Pęcherz płukano solą fizjologiczną, a ostatnie kilka kropli moczu zebrano dla próbki nr 1 po ewakuacji; następnie próbki nr 2 do 5 pobierano co 15 minut później. Próbki od 0 do 5 hodowano w bakteriach, a wyniki oceniono następująco:
Liczba kolonii w 10. próbce wynosiła> 100 000 / ml, co wskazuje, że pacjent miał bakteryjny mocz.
Próbki od 21 do 5 były sterylne, co wskazuje na zakażenie dolnych dróg moczowych.
Liczba kolonii próbki nr 32 do nr 5 wynosiła> 100 / ml i była ponad 10 razy większa niż liczba kolonii próbki nr 1, co wskazuje, że była to infekcja górnych dróg moczowych.
(3) Określenie funkcji stężenia moczu: Funkcję rdzenia nerkowego ocenia się przez pomiar funkcji maksymalnego stężenia moczu, którą można wykorzystać do rozróżnienia infekcji nerek i pęcherza moczowego. Zakażenie rdzenia nerkowego może spowodować zmianę w maksymalnej funkcji koncentracji moczu. Zapalenie ostrego lub przewlekłego cewkowo-śródmiąższowego często powoduje zmniejszenie funkcji koncentracji moczu, więc można zastosować maksymalną funkcję koncentracji moczu, aby optymalnie ją ocenić. Zmniejszenie funkcji koncentracji moczu w odmiedniczkowym zapaleniu nerek jest spowodowane zaburzeniem metabolicznym prostaglandyny rdzeniastej nerki związanym ze stanem zapalnym, ponieważ można ją zablokować przez podanie indometacyny, inhibitora syntazy prostaty. Badania potwierdziły, że bakteriuria nerkowa jest związana ze zmniejszoną czynnością dróg moczowych, podczas gdy bakteriuria torbielowa nie jest z tym związana, a obustronne infekcje nerek mają znacznie mniejszą funkcję koncentracji moczu niż te z jednostronną infekcją nerek. U osób z jednostronnym zakażeniem nerek mogą wykazywać upośledzoną funkcję koncentracji moczu po stronie uszkodzonej, podczas gdy normalna funkcja wzbogacania moczu jest normalna po stronie nieuszkodzonej. Odzyskiwanie stężenia moczu jest związane z tym, czy infekcja została wyeliminowana. Wadą tej metody diagnozowania lokalizacji zakażenia jest to, że często dochodzi do nakładania się infekcji pęcherza, jednostronnej nerki i pacjentów z obustronnym zakażeniem nerek. Dlatego ta metoda nie jest klasyfikowana jako rutynowa kontrola ze względu na jej niedogodność w działaniu.
(4) Test enzymatyczny w moczu: wykrycie enzymu w moczu może odzwierciedlać stan zapalny małej rurki, a zakażenie rdzenia nerkowego może powodować zapalenie rdzeniastego nerek, a zatem zwiększa się aktywność enzymu w moczu.
25% pacjentów z odmiedniczkowym zapaleniem nerek ma podwyższoną aktywność dehydrogenazy mleczanowej w moczu (LDH), ale wyniki fałszywie ujemne, a wyniki fałszywie dodatnie mogą również wystąpić w krwiomoczu i ciężkim białkomoczu. U pacjentów z odmiedniczkowym zapaleniem nerek wykryto mocz. Aktywność β-glukuronidazy była znacznie wyższa niż w przypadku infekcji dolnych dróg moczowych. Aktywność β-glukuronidazy w moczu u pacjentów z infekcją śródnerkową była nieznacznie wyższa niż w przypadku infekcji pęcherza. Ponieważ jednak aktywność tego enzymu u powyższych pacjentów znacznie się pokrywa, ta metoda nie ma wartości diagnostycznej dla każdego pacjenta. Oznaczanie N-acetylo-β-D-glukozoaminazy (enzymu NAG) w komórkach kanalików nerkowych można również wykorzystać do diagnozy lokalizacji zakażenia, a tę metodę uważa się za obiecującą. Poziom kreatyniny w moczu u pacjentów z odmiedniczkowym zapaleniem nerek wynosił (906 ± 236) mol / (h? Mg), podczas gdy poziom kreatyniny w moczu u pacjentów z infekcją dolnych dróg moczowych wynosił (145 ± 23) mol / (h? Mg). Poziom kreatyniny w moczu u zdrowych dzieci wynosił ( 151,6 ± 10) mol / (h? Mg). Kiedy dzieci z odmiedniczkowym zapaleniem nerek są leczone antybiotykami, poziom enzymów NAG w moczu spada. Niestety, w innych badaniach stwierdzono znaczne nakładanie się zakresu enzymów NAG w moczu u pacjentów z odmiedniczkowym zapaleniem nerek i zapaleniem pęcherza moczowego.
Dlatego chociaż wykrycie enzymów lub antygenów komórek kanalików moczowych jest obiecujące w diagnozie anatomii ZUM, najlepsza metoda wykrywania lokalizacji infekcji wymaga dalszych badań.
(5) Wykrywanie białka C-reaktywnego: donoszono, że białko C-reaktywne w surowicy jest wykrywane za pomocą techniki immunodyfuzji, a poziom białka C-reaktywnego u dzieci z odmiedniczkowym zapaleniem nerek jest stale podwyższony, podczas gdy poziom białka C-reaktywnego u pacjentów z ostrym zapaleniem pęcherza jest normalny. Dynamiczną obserwację zmian poziomów białka C-reaktywnego u pacjentów z odmiedniczkowym zapaleniem nerek można wykorzystać jako wskaźnik skuteczności. Jednak jego diagnoza jest niespójna z diagnozą lokalizacji irygacji pęcherza. Ponieważ poziomy białka C-reaktywnego można również podnieść w różnych innych stanach zapalnych, mogą wystąpić fałszywie dodatnie i nie ma korelacji między zmianami w ilości białka C-reaktywnego i miejscem zakażenia. Zgodnie z naszym doświadczeniem metoda ta jest bardziej wrażliwa na diagnozę lokalizacji zakażeń układu moczowego u dorosłych.
(6) Wykrywanie przeciwciał bakteryjnych: infekcjom nerek często towarzyszy synteza swoistych przeciwciał skierowanych przeciwko patogennym antygenom. Wielu badaczy próbowało zastosować techniki immunologiczne, aby rozwiązać problem diagnozy lokalizacji anatomii UTI. Testy adhezji bakteryjnej wykazały, że poziomy przeciwciał w surowicy u pacjentów z objawowym odmiedniczkowym zapaleniem nerek są podwyższone, a ich miana zmniejszają się wraz ze skutecznością odpowiedzi terapeutycznej na antybiotyki. Poziom przeciwciał w surowicy pacjentów z odmiedniczkowym zapaleniem nerek z oczywistymi objawami jest również podwyższony, podczas gdy miano przeciwciał w surowicy pacjentów z zapaleniem pęcherza jest prawidłowe. Niektórzy badacze wykorzystali przeciwciało lektynowe do intubacji moczowodów w celu wykrycia infekcji Potwierdzono, że miano przeciwciał lektynowych w infekcji nerek jest znacznie wyższe niż w bakteriurii pęcherza moczowego. Jednak miana przeciwciał różnią się znacznie i obie grupy pacjentów nakładają się w znacznym stopniu. Dlatego wartość diagnostyczna tej metody serologicznej jest również ograniczona.
W ostatnich latach najczęściej stosowaną techniką lokalizacji infekcji jest test bakteryjny pokryty przeciwciałem w moczu (metoda ACB). Badania immunofluorescencji wykazały, że wynik testu na bakterie był dodatni dla bakterii pochodzących z zakażenia nerek, podczas gdy test na bakteryjne przeciwciała w zakażeniu dolnych dróg moczowych był ujemny. Chociaż pojawiły się pewne problemy związane z dalszym promowaniem stosowania metody ACB, wyniki zostały dodatkowo potwierdzone przez innych badaczy: Poniżej przedstawiono kompleksową ocenę obecnego stanu tej metody:
1 próbki moczu są zanieczyszczone florą pochwy lub odbytnicy, pacjenci z zespołem nerczycowym mają dużą białkomocz i infekcje obejmujące nabłonek cewki moczowej (zapalenie gruczołu krokowego, krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego, guz pęcherza moczowego lub zakażenie pęcherza spowodowane intubacją) Fałszywie dodatni może wystąpić w wynikach badania.
2 16% do 38% ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek u dorosłych i większość dzieci z ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek może mieć fałszywie ujemne wyniki testu ACB. Dokładność wykrywania ACB u pacjentów z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek wynosi ≥95%. Może to być związane z pierwszą infekcją, gdy bakterie atakują nerkę przez 10 do 15 dni, test ACB jest tylko pozytywny. Dla tych, którzy mają powtarzające się infekcje, z powodu obecności reakcji przeciwciał w ich ciałach, czas wymagany do pozytywnej konwersji wyników testu ACB jest znacznie krótszy.
3 U kobiet z ostrym prostym ZUM dodatni wskaźnik ACB jest różny w różnych populacjach pacjentów. Różnice te mogą być związane z łatwością leczenia oraz długością objawów i długością leczenia.
Populacje 4ACB-dodatnie są niejednorodne w odpowiedzi na antybiotykoterapię pojedynczą dawką. 50% do 60% kobiet z ostrymi prostymi ZUM-dodatnimi pod względem ACB jest skutecznych w tym leczeniu, podczas gdy około 95% kobiet z ostrymi prostymi UTI-ujemnymi pod względem ACB jest skutecznych w tym leczeniu.
Podsumowując, test ACB nie jest rutynowym badaniem w celu rozpoznania infekcji dróg moczowych. Dlatego nadal podejmowane są wysiłki w celu znalezienia lepszej, nieinwazyjnej metody diagnostyki pozycjonowania UTI.
Badanie obrazowe
1. Badanie obrazowe
Głównym celem badania obrazowego UTI jest ustalenie, czy u pacjenta występują nieprawidłowości w drogach moczowych wymagające leczenia medycznego lub chirurgicznego. Ten rodzaj badania jest szczególnie korzystny w diagnostyce dzieci i dorosłych mężczyzn. W przypadku kobiet pojawia się więcej kontrowersji dotyczących właściwego stosowania tych metod.
Podstawowe zasady badania diagnostycznego obrazowania UTI:
(1) Pacjenci z podejrzeniem obturacyjnego bakteryjnego odmiedniczkowego zapalenia nerek, szczególnie ci, którzy mają słabą odpowiedź na odpowiednie leczenie, muszą poddać się urografii wydalniczej lub ultrasonografii, aby wykluczyć możliwość niedrożności dróg moczowych. W przypadku wstrząsu septycznego powyższe badanie jest pilne. Jeżeli u tych pacjentów nie można złagodzić ciśnienia ropnia u pacjentów z drenażem, a niedrożność jest złagodzona, pacjenci zwykle nie mogą otrzymać skutecznego leczenia.
(2) Dla dzieci, które są pierwsze lub ponownie ZUM, szczególnie wiek.
Powyższa metoda nie jest idealna, ponieważ osobnik ma wynik ujemny od 60% do 90%, a koszt jest stosunkowo wysoki, a młodsze dzieci nie są odpowiednie do napromieniowania i intubacji pęcherza. Jednak nie ma innej technologii diagnozowania znieczulenia dróg moczowych wysokiego ryzyka u dzieci, szczególnie nieinwazyjna technologia diagnozowania lokalizacji zakażenia ma niewielką wartość diagnostyczną dla tej grupy pacjentów.
(3) Większość dorosłych mężczyzn ZUM ma nieprawidłowości w anatomii dróg moczowych, najczęstszą jest niedrożność szyi pęcherza spowodowana łagodnym rozrostem gruczołu krokowego. Dlatego w diagnozie anatomicznej lokalizacji prostatę należy szczegółowo zbadać przed rozważeniem, czy wykonać opróżnienie wydalnicze, czy ultrasonografię dróg moczowych po opróżnieniu, co należy poważnie rozważyć u wszystkich mężczyzn z ZUM.
(4) Po raz pierwszy pacjentki z ZUM większość osób uważa, że badanie obrazowe nie jest możliwe, ale istnieje wiele kontrowersji dotyczących leczenia nawrotów infekcji. W przypadku kobiet z nawracającym ZUM większość uczonych najpierw odrzuca rutynową cystoskopię, podczas gdy badania obrazowe i urologiczne pokazują tylko 5% pacjentów z nieprawidłową strukturą dróg moczowych, a wyniki tego testu są dla pacjentów. Leczenie kliniczne nie ma przewodniego znaczenia. Dlatego nie zaleca się rutynowej diagnostyki anatomicznej nawracających kobiet z ZUM. Nie oznacza to, że dla niektórych pacjentów testy te nie mają znaczenia. Raczej wybierz te kobiety, które mają wskazania do badań anatomicznych, w tym te, które są nieskuteczne w leczeniu lub wkrótce po leczeniu, uporczywe krwiomocz, infekcje bakteryjne rozkładające mocznik, uporczywe objawy zapalne, takie jak nocne poty, lub mogą mieć Objawy obturacyjne, mimo odpowiedniego leczenia przeciwbakteryjnego, u pacjentów z uporczywym bólem krzyża lub bólem brzucha. Generalnie korzystne jest wykonywanie badań obrazowych i ultrasonograficznych u tych, którzy nie reagują na antybiotyki.
2. Angiografia nerek
Ponieważ sama ostra infekcja dróg moczowych jest podatna na odpływ pęcherzowo-moczowodowy, należy wykonać dożylną lub wsteczną pyelografię 4–8 tygodni po wyeliminowaniu infekcji Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek i niepowikłane nawracające infekcje dróg moczowych nie zalecają rutynowej pirografii. . Dla pacjentów z przewlekłym lub długotrwałym leczeniem, zwykła błona dróg moczowych, pylografia dożylna, pyelografia wsteczne, wsteczna moczowód lub zwężenie moczowodu, kamienie, zwężenie lub ucisk moczowodu, opadanie moczu, wrodzony wrodzony mocz Wady seksualne i zjawisko refluksu pęcherzowo-moczowodowego.
Ponadto można również zrozumieć kształt i funkcję miedniczek nerkowych i miedniczek nerkowych, które można odróżnić od gruźlicy nerek i guzów nerki. Miednica nerkowa przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest lekko poszerzona lub przypomina plwocinę, z deformacją blizny. W przypadku niewydolności nerek należy zastosować 2-krotną lub 3-krotną dawkę jodowego środka kontrastowego do szybkiego wstrzyknięcia dożylnego, a wielokrotne obrazowanie można zastosować w celu uzyskania zadowalających wyników. Angiografia nerek może wykazać, że małe naczynia krwionośne przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek mają różne stopnie zniekształcenia.
3. Badanie schematu nerkowego nuklidu
Rozumie czynność nerek, niedrożność dróg moczowych, odpływ pęcherzowo-moczowodowy i resztkowy mocz z pęcherza. Nerkowy wzór ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek charakteryzuje się przesunięciem szczytowym, segment wydzielniczy jest opóźniony o 0,5-1,0 min, a segment wydalniczy jest powolny. Nachylenie segmentu wydzielniczego przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest zmniejszone, pik jest tępy lub poszerzony i przesunięty do tyłu i rozpoczyna się segment wydalniczy. Opóźnienie czasowe, paraboliczne. Jednak powyższe zmiany nie mają oczywistej specyficzności.
4. Badanie ultrasonograficzne
Jest to najczęściej stosowana i najłatwiejsza metoda wykrywania dysplazji dróg moczowych, wad wrodzonych, policystycznych nerek, zwężenia tętnic nerkowych spowodowanych nierównym rozmiarem nerek, kamieni, ciężkiego wodonerczenia, chorób nowotworowych i prostaty itp. .
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Diagnostyka różnicowa powikłanych zakażeń dróg moczowych:
1. Struktura górnych dróg moczowych i uszkodzenie funkcjonalne: normalna aktywność oddawania moczu jest spowodowana ośrodkiem odruchowym kręgosłupa oraz nerwami współczulnymi, przywspółczulnymi i nerwami ciała. Oryginalny pęcherz. Zgodnie z funkcją wypieracza dzieli się na dwie kategorie: 1 hiperrefleksja wypieracza; 2 wypieracz bez odbicia. Neurogenne zaburzenie cewki moczowej jest rodzajem zaburzenia czynności pęcherza i / lub cewki moczowej spowodowanego neuropatią lub uszkodzeniem, któremu często towarzyszy skoordynowane zaburzenie funkcji pęcherza i cewki moczowej. Neurogenne zaburzenia pęcherza i cewki moczowej powodują złożone objawy oddawania moczu, a słabe oddawanie moczu lub zatrzymanie moczu jest jednym z najczęstszych objawów. Powikłania ze strony dróg moczowych są główną przyczyną zgonów u pacjentów.
2, infekcja dróg moczowych: infekcja dróg moczowych określana jako uczucie moczu, jest wywoływana przez bakterie bezpośrednio atakujące drogi moczowe spowodowane stanem zapalnym. Zakażenie może obejmować górne i dolne drogi moczowe, a trudność pozycjonowania jest łącznie określana jako uczucie moczu. Klinicznie podzielony na ostry i przewlekły. Ten pierwszy jest bardzo chory, a objawy są częstsze i łatwiejsze do zdiagnozowania, ale objawy w okresie niemowlęcym mogą być nietypowe, a diagnoza trudna. Przewlekłe i nawracające infekcje mogą powodować uszkodzenie nerek. Powtarzające się zakażenie u dzieci, któremu często towarzyszy nieprawidłowa struktura moczu, powinno dokładnie znaleźć przyczynę, złagodzić wrodzoną niedrożność, zapobiec uszkodzeniu nerek i tworzeniu się blizn. Infekcja dróg moczowych jest powszechną chorobą w dzieciństwie, głównie spowodowaną przez E. coli, a następnie infekcje takie jak pałeczki, pałeczki wytwarzające gaz i para-E. coli, a niektóre są wywoływane przez Staphylococcus aureus.
