niedrożność dróg oddechowych
Wprowadzenie
Wprowadzenie Zmniejszone napięcie mięśni gardła może powodować uwięzienie górnych dróg oddechowych podczas inhalacji.
Patogen
Przyczyna
Skurcz mięśni oddechowych jest wysoce skoordynowany podczas normalnego oddychania. Mięsień górnych dróg oddechowych ma pewne napięcie podstawowe, aby utrzymać otwarte drogi oddechowe. Wyładowanie nerwowe powoduje kurczenie się mięśni górnych dróg oddechowych przed każdym skurczem przepony. Skurcz genioglosusa porusza język, aby zamocować ścianę gardła do przodu, dalej utrzymując otwór górnych dróg oddechowych i przeciwdziałając efektowi pułapkowania podciśnienia w jamie gardła na górnych drogach oddechowych. Następnie skurcz mięśnia międzyżebrowego stabilizuje ścianę klatki piersiowej, a skurcz przepony wytwarza podciśnienie opłucnowe w celu zakończenia inhalacji.
W normalnej fazie snu NREM, napięcie podstawowe mięśni górnych dróg oddechowych jest zmniejszone, średnica górnych dróg oddechowych jest zmniejszona, a opór dróg oddechowych jest zwiększony, ale faza wyładowania mięśni górnych dróg oddechowych i rytmiczne skurcze mięśni międzyżebrowych pozostają nienaruszone. Napięcie podstawowe mięśni górnych dróg oddechowych, mięśni międzyżebrowych i większości mięśni szkieletowych jest dodatkowo tłumione podczas snu REM. Zmniejszone napięcie mięśni gardła może powodować uwięzienie górnych dróg oddechowych podczas inhalacji. Zmniejszone napięcie podstawowe genioglossusa może powodować przesunięcie podstawy języka do tyłu i zwężenie dróg oddechowych. Zmniejszone napięcie mięśni międzyżebrowych może prowadzić do niestabilności ściany klatki piersiowej podczas wdechu, powodując sprzeczne ruchy klatki piersiowej i brzucha. W fazie snu REM można również zahamować rozładowanie w fazie wdechowej górnych dróg oddechowych i mięśnia międzyżebrowego. Gdy podciśnienie przepony wzrasta po skurczeniu przepony, pogarsza się tendencja do pułapkowania górnych dróg oddechowych i niestabilność ściany klatki piersiowej.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Badanie TK klatki piersiowej elektromiografii
Elektromiografia: Elektromiografia jest środkiem wspomagającym badanie chorób poprzez mioelektryczność.
Współczynnik wentylacji i perfuzji (V / Q): Stosunek całkowitej wentylacji pęcherzyków płucnych do całkowitej objętości krwi w płucach nazywa się współczynnikiem wentylacji i przepływu krwi.
Badanie elektroencefalogramu: badanie EEG jest wykresem uzyskanym przez wzmocnienie i rejestrację spontanicznych biopotencjałów mózgu ze skóry głowy za pomocą instrumentu.
Elektrokardiogram: W każdym cyklu serca serce jest stymulowane przez rozrusznik serca, przedsionki i komorę. Wraz ze zmianami bioelektryczności różne formy wzorów potencjalnej zmiany (EKG) są wydobywane z powierzchni ciała za pomocą elektrokardiografu. Elektrokardiogram jest obiektywnym wskaźnikiem pobudliwości serca, transmisji i powrotu do zdrowia. Elektrokardiogram jest najwcześniejszą, najczęściej stosowaną i najbardziej podstawową metodą diagnostyczną w diagnostyce choroby niedokrwiennej serca.
Wentylacja płucna: Funkcja wentylacji płucnej jest dynamicznym wskaźnikiem procesu, przez który powietrze dostaje się do pęcherzyków płucnych, a spaliny są wydalane z pęcherzyków płucnych, zawierając pojęcie czasu. Powszechnie stosowane wskaźniki obejmują wentylację spoczynkową, wentylację pęcherzykową, maksymalną wentylację, pojemność żywotną czasu i niektóre wskaźniki natężenia przepływu.
Polisomnografia (PSG): Polisomnografia (PSG) jest najważniejszym testem do diagnozowania chrapania podczas snu (zespół bezdechu sennego, OSAHS). Poprzez ciągłe monitorowanie nocnego oddychania, nasycenia tlenem tętniczym, elektroencefalogramu, elektrokardiogramu, częstości akcji serca i innych wskaźników, możesz wiedzieć, czy chrapacz ma bezdech, liczbę pauz, czas zawieszenia, minimalną wartość tętniczego tlenu w momencie zawieszenia oraz Zakres wpływu na zdrowie fizyczne jest uznanym na arenie międzynarodowej złotym standardem w diagnozie zespołu bezdechu sennego. Polisomnografia jest najczęściej stosowaną metodą monitorowania snu, jest najważniejszym testem do diagnozowania chrapania, jest uznanym na całym świecie złotym standardem w diagnozowaniu zespołu bezdechu sennego.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Częstsze w oddychaniu z zaburzeniami snu, bezdech, chociaż nie ma przepływu powietrza w górnych drogach oddechowych, ale nadal występują ćwiczenia oddechowe w klatce piersiowej i brzuchu, a wahania podciśnienia w klatce piersiowej mogą wynosić nawet 7,8 kPa (80 cm H2O). Z powodu pułapkowania górnych dróg oddechowych do pęcherzyków płucnych dochodzi niewielka ilość gazu środowiskowego lub nie ma go wcale, co może prowadzić do ciężkiej hipoksemii i zatrzymania CO2, postępującej bradykardii i przemijającego częstoskurczu na końcu bezdechu. Czasami blok zatok, przegrody przedsionkowo-komorowe, ucieczka guzkowa lub komorowa, kwasica wywołana hipoksemią i niedokrwienie mięśnia sercowego wytwarzają ektopowy rytm przedsionkowo-komorowy. Ciężkim pacjentom z OSAS towarzyszy senność w ciągu dnia, hiperkapnia po przebudzeniu, a nawet nadciśnienie płucne i niewydolność prawej serca.
Elektromiografia:
Elektromiografia jest środkiem wspomagającym badanie chorób poprzez mioelektryczność.
Współczynnik wentylacji i perfuzji (V / Q):
Stosunek całkowitej wentylacji pęcherzykowej płuc do całkowitego płucnego przepływu krwi nazywa się wentylacją i stosunkiem przepływu krwi.
Badanie EEG:
Elektroencefalografia jest wykresem uzyskanym przez wzmocnienie i rejestrację spontanicznych biopotencjałów mózgu ze skóry głowy za pomocą instrumentu.
EKG:
Podczas każdego cyklu serca serce jest stymulowane przez rozrusznik serca, przedsionki i komorę. Wraz ze zmianami bioelektryczności różne formy wzorców potencjalnej zmiany (EKG) są wydobywane z powierzchni ciała za pomocą elektrokardiografu. Elektrokardiogram jest obiektywnym wskaźnikiem pobudliwości serca, transmisji i powrotu do zdrowia. Elektrokardiogram jest najwcześniejszą, najczęściej stosowaną i najbardziej podstawową metodą diagnostyczną w diagnostyce choroby niedokrwiennej serca.
Funkcja wentylacji płuc:
Wentylacja płuc jest dynamicznym wskaźnikiem procesu, przez który powietrze dostaje się do pęcherzyków płucnych i wydechów z pęcherzyków płucnych, zawierającym pojęcie czasu. Powszechnie stosowane wskaźniki obejmują wentylację spoczynkową, wentylację pęcherzykową, maksymalną wentylację, pojemność żywotną czasu i niektóre wskaźniki natężenia przepływu.
Polisomnografia (PSG):
Polisomnografia (PSG) jest najważniejszym testem do diagnozowania chrapania podczas snu (zespół bezdechu sennego, OSAHS). Poprzez ciągłe monitorowanie nocnego oddychania, nasycenia tlenem tętniczym, elektroencefalogramu, elektrokardiogramu, częstości akcji serca i innych wskaźników, możesz wiedzieć, czy chrapacz ma bezdech, liczbę pauz, czas zawieszenia, minimalną wartość tętniczego tlenu w momencie zawieszenia oraz Zakres wpływu na zdrowie fizyczne jest uznanym na arenie międzynarodowej złotym standardem w diagnozie zespołu bezdechu sennego. Polisomnografia jest najczęściej stosowaną metodą monitorowania snu, jest najważniejszym testem do diagnozowania chrapania, jest uznanym na całym świecie złotym standardem w diagnozowaniu zespołu bezdechu sennego.
