zespół nieużywania
Wprowadzenie
Wprowadzenie Długotrwały odpoczynek w łóżku (lub długoterminowy odpoczynek w łóżku, przykuty do łóżka) odnosi się do zjawiska klinicznego, w którym osoby starsze cierpią z powodu zmniejszonego codziennego życia z powodu długotrwałej choroby i niepełnosprawności, a niektóre lub wszystkie z nich potrzebują pomocy, w tym długoterminowego leżenia w łóżku, siedzenia i Starsi ludzie, którzy mogą żyć tylko w domu, nie mogą wyjść. Długotrwały odpoczynek w łóżku może powodować różne komplikacje i pogorszyć stan. Z powodu szeregu objawów klinicznych spowodowanych przedłużonym leżeniem w łóżku i hamowaniem, znanych jako zespół nieużywania lub zespół hipokinezji, osobom starszym trudno jest pozbyć się tego stanu po wejściu w ten stan. Konsekwencje pozostania w łóżku przez długi czas są poważne, a kiedy to nastąpi, nadzieja na rehabilitację jest niewielka i należy ją skoncentrować na zapobieganiu.
Patogen
Przyczyna
Choroba naczyń mózgowych
Choroba naczyniowo-mózgowa jest główną przyczyną przedłużającej się choroby u osób starszych (ponad 50%) 1 ciężki udar: osoby starsze z ciężkim udarem mózgowo-naczyniowym po ostrej fazie leczenia, chociaż uratowały życie, ale pozostawiły objawy niedoborów neurologicznych Aktywność fizyczna, w tym utrata rozpoznania, utrata funkcji, ataksja spowodowana głębokimi zaburzeniami czuciowymi, obustronna przepuklina lub ciężki porażenie wiotkie. Sytuacja ta często nie ma nadziei na poprawę lub prawie na poprawę, co pozwala pacjentowi pozostać w łóżku przez długi czas. 2 udar w połączeniu z innymi chorobami: niektórzy pacjenci z zakrzepicą mózgową, szczególnie pacjenci w podeszłym wieku, chociaż pozostawieni, ale na podstawie ostrego zawału mięśnia sercowego lub amputacji kończyny dolnej w celu pogorszenia choroby, co powoduje długotrwałe leżenie w łóżku, tę sytuację nazywa się złożoną Niepełnosprawność seksualna.
2. Choroby kości i stawów
Następujące choroby mogą powodować długą chorobę w łóżku. 1 Złamanie: Złamanie jest również jednym z głównych powodów, dla których osoby starsze pozostają w łóżku przez długi czas (20%). U obłożnie chorych w podeszłym wieku złamanie szyjki kości udowej spowodowane przez upadek jest największe, a następnie złamanie kości udowej i piszczeli, kręgosłupa i piszczeli. Pacjent jest przykuty do łóżka. 2 choroby zwyrodnieniowej stawów: reumatoidalne zapalenie stawów, dnawe zapalenie stawów, cukrzyca, choroba zwyrodnieniowa stawów itp., Do późnego stadium, powodując deformację stawów, sztywność i ograniczenie aktywności pacjenta, co dodatkowo prowadzi do obłożenia łóżka.
3. Wiek seniora
Prawie połowa osób starszych z długowiecznością nie może dbać o siebie z powodu skutków różnych chorób, takich jak niepełnosprawność i starzenie się. Dlatego przedłużona długość życia i zwiększony odsetek chorób są jedną z najczęstszych przyczyn przedłużonego leżenia w łóżku. Z powodu starzenia się, osoby starsze mogą powodować leżenie w łóżku, nawet jeśli są przeziębione, i powodować szereg reakcji łańcuchowych, które w krótkim czasie stają się obłożnie chore.
4. Inne
Inne choroby to: 1 otępienie starcze i ciężka psychoza: otępienie starcze i ciężka choroba psychiczna często cierpią z powodu długotrwałego leżenia w łóżku z powodu zmniejszonej zdolności do samodzielnej opieki lub opieki bez opieki. 2 postępująca choroba: niektóre choroby mogą być skuteczne we wczesnym leczeniu i rehabilitacji, ale ze względu na postępujący rozwój choroby choroba stopniowo się pogarsza i ostatecznie prowadzi do długotrwałego leżenia w łóżku, takich jak stwardnienie kręgosłupa i zanik móżdżku. 3 Zespół po upadku: W wyniku zmniejszonej aktywności po upadku, sztywności stawów i osłabienia fizycznego, jeszcze bardziej zmniejszając zakres czynności i ostatecznie obłożnie chory. 4 zespół niewłaściwego użycia: z powodu niewłaściwego leczenia lub rehabilitacji, takich jak leki lub błędy chirurgiczne, nie spełniają neurofizjologicznego treningu rehabilitacji hemiplegii, technik masażu itp., Mogą prowadzić do długiej choroby w łóżku. 5 zaawansowana niewydolność guza i narządu: pacjenci w podeszłym wieku cierpią z powodu bólu, dysfunkcji i niewydolności ogólnoustrojowej spowodowanej zaawansowanymi nowotworami i zaawansowaną niewydolnością narządów spowodowaną chorobami przewlekłymi.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Autonomiczny test funkcji nerwów
(1) Układ nerwowy:
1 Zmiany sensoryczne: Starszym osobom, które są długo obłożnie chore, często towarzyszy parestezja i obniżenie progu bólu. Kiedy sparaliżowani pacjenci angażują czuciowe włókna nerwowe doprowadzające, szybko wykazują utratę czucia lub czucia poniżej poziomu obrażeń.
2 spadek funkcji motorycznych: u długotrwałych obłożnie chorych wszystkie ćwiczenia są niższe niż u osób wykonujących codzienne czynności siedzące, co jest bardziej widoczne u osób z ograniczonymi ćwiczeniami spowodowanymi wiotkim porażeniem.
3 niestabilność autonomicznego układu nerwowego: pacjenci w podeszłym wieku z długotrwałym leżeniem w łóżku, nadmierną aktywnością autonomiczną lub niewystarczającą aktywnością, trudno jest utrzymać równowagę aktywności autonomicznej, więc pacjenci nie mogą przystosować się do codziennych zmian, takich jak zmiany postawy, niestabilność autonomicznego układu nerwowego i układ sercowo-naczyniowy Pewny wpływ.
(2) Układ mięśniowy:
Najbardziej oczywiste objawy przedłużonego leżenia w łóżku występują u pacjentów z porażeniem układu mięśniowego.
1 siła mięśni, utrata wytrzymałości: po 1 tygodniu w łóżku siłę mięśni można stracić o 20%, po każdym łóżku przez 1 tydzień zmniejszy się pozostała siła mięśni o 20%; przy braku uszkodzenia nerwu ruchowego, jeśli dominująca siła przyczepności bocznej wynosi 50 kg, Tylko 40 kg po 1 tygodniu hamowania, 25 kg po 3 tygodniach i 32 kg po 3 tygodniach i tak dalej. Tempo odzyskiwania siły mięśniowej jest znacznie wolniejsze i jest obliczane przez osobę, która codziennie uczestniczy w programie ćwiczeń z maksymalną siłą mięśniową, i zwiększa pierwotną siłę mięśniową tylko o 10% na tydzień. Utrata wytrzymałości jest wynikiem zmniejszonej siły mięśni, a jej częstotliwość występowania jest zgodna ze zmniejszoną siłą mięśni.
2 Wyłącz atrofię mięśni: zmniejszenie objętości mięśni jest jednym z najbardziej oczywistych objawów długotrwałego leżenia w łóżku, a także przyczyną utraty siły mięśniowej. U pacjentów z wiotkim porażeniem zanika potencjał czynnościowy dolnej jednostki motorycznej, a włókno mięśniowe, które zajmuje, traci zdolność kurczenia się i stopniowo dochodzi do zaniku mięśni. Pacjent ze spastycznym porażeniem spowodowanym zaburzeniami górnych neuronów ruchowych lub pacjent z utrwaleniem szyny. Zanik mięśni może wynosić tylko 30% do 35% normalnej objętości.
3 słaba koordynacja i przykurcz mięśni: zanik mięśni, osłabienie mięśni i ograniczona wytrzymałość spowodowana słabą koordynacją ruchów, objawiającą się w kończynach górnych i dolnych, poważnie wpływają na zdolność pacjentów do wykonywania codziennych czynności. Główną przyczyną dysharmonii u pacjentów z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego jest wpływ na ruch jednostki motorycznej lub ośrodka wyższego poziomu, ale samo łóżko również odgrywa rolę. Zanik mięśni, któremu często towarzyszy przykurcz mięśni, występuje częściej w zginaczach i prostownikach kolan, które stanowią poważne przeszkody w staniu i chodzeniu.
(3) Układ kostny:
1 Osteoporoza i zwapnienie ektopowe: Osteoporoza jest spowodowana zmniejszoną aktywnością mięśni oraz wydalaniem hydroksyproliny i wapnia po odpoczynku w łóżku, co powoduje osteoporozę, więc osoby starsze w łóżku są bardziej podatne na złamania niż ich rówieśnicy. Przeniesienie wapnia z kości powoduje przemijającą lub uporczywą hiperkalcemię, której często towarzyszą złogi wapnia w uszkodzonej tkance miękkiej, co nazywa się zwapnieniem ektopowym.
2 zwłóknienie stawów i sztywność stawów: te dwa rodzaje uszkodzeń są również głównymi objawami przedłużonego leżenia w łóżku. Z powodu ograniczenia ruchu stawów w łóżku mięśnie wokół stawów są stopniowo zastępowane tkanką łączną i ektopowym zwapnieniem tkanek miękkich wokół stawów. Stawy stają się sztywne i nie mogą wykonywać pełnego zakresu czynności, powodując nieodwracalne deformacje, powodując trwałą sztywność stawów. Powoduje zdeformowane zapalenie stawów i stany zapalne wokół stawów.
3 ból w dolnej części pleców: przedłużony odpoczynek w łóżku spowodowany przykurczem mięśni pleców, lordoza lędźwiowa zwiększone przechylenie do przodu miednicy, łatwo powoduje ból pleców.
(4) Układ sercowo-naczyniowy:
1 Zwiększenie częstości akcji serca: u osób starszych, które długo leżą w łóżku, napięcie współczulne przekracza nerw błędny i zwiększa się częstość akcji serca.
2 zmniejszenie rezerwy serca: kurczliwość mięśnia sercowego osób starszych zmniejszyła się, pojemność minutowa serca zmniejszyła się, a częstość akcji serca wzrosła po długotrwałym leżeniu w łóżku, czas rozkurczowego napełnienia skrócił końcową objętość rozkurczową, a zapamiętywanie funkcji serca zostało jeszcze bardziej ograniczone niż przed snem, więc pacjent może być ograniczony. Aktywność fizyczną, ponieważ nadmierny wysiłek może powodować znaczny częstoskurcz i dusznicę bolesną, można również uznać za przejaw potencjalnej niewydolności serca.
3 Niedociśnienie ortostatyczne: Jest to jeden z najczęstszych objawów dyskomfortu układu sercowo-naczyniowego po długim odpoczynku w łóżku. Osoby w podeszłym wieku, które długo pozostawały w łóżku, miały wyraźne zmniejszenie powrotu żylnego w obu kończynach dolnych podczas wstawania i siedzenia, co zapobiegło zmniejszeniu objętości udaru komorowego wypełniającego komorę, zmniejszając w ten sposób znacznie ciśnienie krwi stojącej.
4 obrzęk: ruch kończyn może sprzyjać powrotowi żylnemu, kończyny, których nie można poruszać z powodu nieużywania, mogą łatwo doprowadzić do zastoju żylnego, co zwiększa ciśnienie hydrostatyczne naczyń włosowatych, a obrzęk pojawia się, gdy ciecz przenika do przestrzeni śródmiąższowej. Jeśli obrzęk utrzymuje się przez długi czas, fibrynogen w osoczu przenika do naczyń krwionośnych, tworząc fibrynę, która łatwo powoduje przykurcz. Skurcz może zwiększyć stopień nieużywania, powodując błędne koło.
5 zakrzepica żylna: długotrwałe leżenie w łóżku, funkcja pompy mięśnia nasadowego jest znacznie zmniejszona lub zanikła, zastój krwi żylnej kończyn dolnych w połączeniu z osobami starszymi często w stanie nadkrzepliwości może łatwo powodować zakrzepicę żylną.
(5) Układ oddechowy:
1 Zmniejszona pojemność życiowa i duża objętość wentylacji: gdy osoby starsze w łóżku maksymalnie energicznie wdychają lub wydychają, mięśnie międzyżebrowe, przepona i mięśnie brzucha rzadko kurczą się, a mięśnie mięśni oddechowych są osłabione, a stawy kosztowne i stawy chrzęstne nie są w stanie wytrzymać. Pełny zakres działań spowodował znaczne zmniejszenie pojemności płuc, skuteczne oddychanie i maksymalną wentylację.
2 niedotlenienie: wyżej wymienione ograniczenie uszkodzenia i postawa pozioma (łóżko) w krążeniu płucnym, stosunek wentylacji / przepływu krwi został znacznie zmniejszony. Na przykład osoby starsze w łóżku mogą mieć hipowentylację i nadmierny przepływ krwi w dolnej części płuc, powodując znaczne zwarcie tętniczo-żylne, aby zmniejszyć napięcie tlenu w tętnicy i doprowadzić do niedotlenienia. Jeśli pacjent zwiększa metabolizm z powodu infekcji lub ćwiczeń fizycznych, niedotlenienie jest bardziej wyraźne.
3 septyczne zapalenie płuc: leżenie w łóżku sprawia, że funkcja usuwania rzęsek z dróg oddechowych jest czysta, wydzielanie śluzu w drogach oddechowych łatwo gromadzi się w dolnym oskrzeli, a ruch oddechowy jest ograniczony, a odruch kaszlowy osłabiony. . Osoby starsze cierpią na przewlekłą odporność na niedożywienie lub niewłaściwe żywienie, co powoduje dostawanie się pokarmu do dróg oddechowych i jest bardziej prawdopodobne, że wywoła infekcję płuc.
(6) Układ pokarmowy:
Aktywność żołądkowo-jelitowa osób starszych w łóżku jest całkowicie zmniejszona, co nie tylko wpływa na sprawność perystaltyczną, ale także wpływa na funkcję wydzielniczą gruczołu trawiennego.
1 utrata apetytu: nieaktywna starsza osoba musi zmniejszyć kaloryczność, lęk związany z łóżkiem - depresja, może powodować znaczną utratę apetytu i ostatecznie doprowadzić do niedożywienia.
2 zaparcia: długotrwałe obłożnie chore osoby w podeszłym wieku z powodu zwiększonego napięcia współczulnego, zmniejszonej ruchliwości przewodu pokarmowego, zwiększonego wchłaniania wody, płynów i błonnika w jelitach są zbyt małe, podatne na zaparcia. Zaparcia przez długi czas mogą powodować niedrożność stolca, a nawet niedrożność jelit.
(7) Układ hormonalny i układ moczowy:
1 wielomocz: występuje głównie we wczesnym etapie leżenia w łóżku, ponieważ ciało znajduje się w pozycji poziomej, część płynu pozakomórkowego jest przenoszona na żylną stronę łóżka mikronaczyniowego, aby zwiększyć powrót żylny, a odruch receptora pobudzenia prawej komory przedsionkowej hamuje wydzielanie wazopresyny. Powoduje wielomocz.
2 Zwiększone wydalanie sodu z moczem: Jest to zjawisko przejściowe występujące przy początkowej wielomoczu.
3 nadmierne stężenie wapnia w moczu: długotrwałe leżenie w łóżku spowodowane osteoporozą, ciągły wapń kostny do krwi i wreszcie zwiększone wydalanie wapnia z moczem.
4 kamienie nerkowe i infekcje dróg moczowych: ze względu na wapń w moczu powoduje znaczne nadmierne uszkodzenie funkcji pęcherza i umiejscowienie cewki moczowej, podatne na infekcje dróg moczowych. Nadmiar wapnia w moczu, zatrzymanie moczu i infekcje dróg moczowych mogą powodować kamienie w miedniczce nerkowej lub dolnych drogach moczowych Powtarzające się infekcje dróg moczowych i kamienie mogą stopniowo uszkadzać czynność nerek.
(8) System skóry:
1 Zanik skóry: Tłuszcz podskórny jest redukowany z powodu utraty apetytu i niedożywienia, starzenie się skóry prowadzi do przerzedzenia skóry i zwyrodnienia włókien elastycznych, co powoduje utratę wypełnienia skóry.
2 trądzik: Jest to powszechny objaw kliniczny długotrwałego leżenia w łóżku, bardziej powszechny w kości ramiennej, guzowatości kulszowej i zewnętrznych hemoroidach. Jest to nie tylko zaburzenie krążenia spowodowane prostą mechaniczną kompresją, ale także związane z miejscowym nawilżeniem i zanieczyszczeniem spowodowanym niedożywieniem obornika i moczu.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Potrzeby kliniczne różnią się od plwociny, osłabienia mięśni i chorób dziedzicznych.
