Choroba wirusowa Marburga
Wprowadzenie
Wprowadzenie do choroby wirusowej Marburga Wirus Marburga jest nowo rozpoznaną wirusową chorobą krwotoczną w Europie, a gospodarz jej przechowywania nie jest znany. Wirus Marburga pojawił się po raz pierwszy w Europie w 1967 roku i wyizolował wirusa. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,002% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: kontakt kontaktowy Komplikacje: szok
Patogen
Przyczyna choroby wirusowej Marburga
Przyczyna:
Wirus Marburga należy do rodziny wirusów strzępkowych, ma podobne cechy morfologiczne, jest pleomorficzny i ma wiele pojedynczych kształtów, z których większość ma kształt pręta. Centralne jądro o średnicy 50-80 nm zawiera genom wirusa, z których wszystkie zawierają pojedyncze nici. Genom RNA.
Patogeneza:
Wirus Marburga powoduje uporczywą wiremię, ale dokładny mechanizm patologii jest niejasny: zmiany patologiczne obejmują skórę, błony śluzowe, tkanki miękkie, narządy wewnętrzne i krwotoki jelitowe, martwicę ogniskową, wątrobę, układ limfatyczny, uszkodzenie jąder i jajników. Najbardziej rozległa martwica hepatocytów jest widoczną cechą, rozproszoną i ogniskową; bardziej powszechne małe wtrącenia i ciała podobne do Kangsmana, kłębuszkowe mogą mieć zakrzepicę fibrynową, rozlane zapalenie w mózgu i pomiędzy Obrzęk
Zapobieganie
Zapobieganie chorobom wirusowym Marburga
Choroba jest bardzo szkodliwa i obecnie nie ma specjalnego leczenia, dlatego należy podkreślić zapobieganie. Ogólnie może zająć:
1, z dala od źródła infekcji
Głównie do pacjentów ściśle poddanych kwarantannie.
2, blokując trasę transmisji
Personel medyczny powinien ściśle wdrożyć środki ochronne, aby odciąć możliwe drogi transmisji.
Powikłanie
Powikłania choroby Marburga Powikłania
Szok jednoczesny, niewydolność serca, niewydolność nerek i niewydolność wątroby.
Objaw
Wirus Marburga objawy choroby typowe objawy dreszcze nudności drgawki krwawienie z przewodu pokarmowego utrata apetytu biegunka senność ból stawów ból pleców śpiączka
Okres inkubacji choroby wirusa Marburga od 3 do 9 dni, ostry początek, dreszcze, szybki wzrost temperatury ciała, któremu towarzyszy silny ból głowy, ból pleców, ból i dyskomfort w mięśniach ciała, może mieć utratę apetytu, nudności, wymioty i biegunkę, stolec Jest wodnisty i może przenosić śluz i krew. Po 3 do 8 dniach od pojawienia się czerwonej plamki grudkowo-grudkowej często pojawia się w tułowiu i szybko rozprzestrzenia się na całe ciało. Wreszcie łączy się w kawałek. Temperatura ciała osiąga szczyt w ciągu 3 do 4 dni i stopniowo spada w ciągu 1 do 2 tygodni. Niektórzy pacjenci mają drugą gorączkę, zwykle w ciągu 4 do 5 dni od wystąpienia pacjenta w niebezpiecznym okresie, skrajnym letargu i zmianach psychicznych, drgawkach i wreszcie śpiączce.
Około połowa pacjentów z chorobą wirusową Marburga ma spontaniczne krwawienie, zwłaszcza krwawienie z dróg oddechowych i przewodu pokarmowego, z nieznanych przyczyn.
Zbadać
Kontrola choroby wirusowej Marburga
Liczba białych krwinek została znacznie zmniejszona. Nietypowe limfocyty plazmocytoidalne i leukocyty polimorfojądrowe obserwowano w rozmazach krwi z towarzyszącymi nabytymi nieprawidłowościami jądrowymi Pelgera Hueta, małopłytkowością, zmniejszoną szybkością sedymentacji erytrocytów, aminotransferazą asparaginianową, aminotransferazą alaninową i Amylazę można podnieść, zwiększyć azot mocznika, obniżyć stężenie białka i potasu oraz wydłużyć czas protrombinowy.
Wirus Marburga można izolować przez hodowlę komórkową i inokulację zwierząt, a swoiste przeciwciała można wykryć za pomocą immunofluorescencji.
Wirusowe kwasy nukleinowe są również wykrywane metodą podwójnej anty-kanapkowej metody wykrywania antygenów wirusowych i techniką PCR, ale testy te należy wykonać w laboratorium P4, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji.
Diagnoza
Diagnoza i identyfikacja choroby wirusowej Marburga
Zgodnie z historią epidemiologii istnieje odpowiednia manifestacja kliniczna, miano IgM wirusa lub swoistego przeciwciała wynosi powyżej 1: 8, a miano IgG powyżej 1264 może potwierdzać chorobę wirusową Ebola lub Marburg.
Należy odróżnić od wirusowej gorączki krwotocznej.
