nadczynność tarczycy wywołana jodem
Wprowadzenie
Wprowadzenie do nadczynności tarczycy związanej z jodem Nadczynność tarczycy indukowana jodem (IIH) odnosi się do nadczynności tarczycy związanej ze zwiększonym spożyciem jodu, zwanej jodotarczycą, znaną również jako tarczyca indukowana jodem lub tyreotoksykoza indukowana jodem (IIT). Jeśli chodzi o ilość jodu, istnieją trzy przypadki jodotyroniny: pierwszy to jedna lub więcej dużych dawek jodu powodujących jod, takich jak amiodaron lub inne leki zawierające jod lub środki kontrastowe, które można zastosować. Występuje u osób z prawidłowym odżywianiem jodu, częściej pojawiają się osoby z nagłymi guzkami; drugi to przyjmowanie wyższych dawek jodu, głównie w obszarach o wysokiej zawartości jodu, tarczyca występuje z powodu długotrwałego przyjmowania większych dawek jodu; Trzeci rodzaj to przyjmowanie ogólnej dawki jodu (która może być dawką jodu w zakresie fizjologicznym), którą stwierdza się u pacjentów z niedoborem jodu (w tym marginalnym niedoborem jodu) po zażyciu soli jodowanej; Po jodzie; pacjenci z istniejącą nadczynnością tarczycy nawracają po przyjęciu jodu. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: zapadalność wynosi około 0,001% - 0,002% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: nadczynność tarczycy
Patogen
Nadczynność tarczycy wywołana jodem
(1) Przyczyny choroby
Jod jest ściśle związany z tarczycą; ten pierwszy jest surowcem do syntezy hormonu tarczycy, dzienne zapotrzebowanie na jod dla dorosłych wynosi około 70 μg, a dorastanie wynosi 150-200 μg. Synteza hormonu tarczycy wzrasta wraz ze wzrostem podaży jodu w pewnym zakresie dawek, ale jeśli Jeśli podaż jodu przekroczy pewną granicę (normalna mg 5 mg / d, pacjent z nadczynnością tarczycy 2 mg / d), może wystąpić odwrotny wynik.
1 W krótkim okresie duże dawki jodu mogą powodować ostre zahamowanie uwalniania hormonu tarczycy Ten efekt hamujący, znany również jako efekt Woffa-Chaikoffa, może być tymczasowym mechanizmem ochronnym w celu uniknięcia uwalniania i syntezy nadmiernych hormonów; Ten efekt jest często stosowany w leczeniu nadczynności tarczycy.
2 Długotrwałe przedawkowanie jodu, efekt Woffa-Chaikoffa stopniowo zanika, tak zwane „zjawisko uwalniania”, synteza i uwalnianie hormonu tarczycy po ucieczce może powrócić do normy, a nawet przyspieszyć, czasem dochodzi do jodotyreozy.
Istnieją dwie sytuacje, w których jod powoduje nadczynność tarczycy:
1 W obszarach niedoboru jodu wole endemiczne jest leczone jodkiem i odpowiada za większość jodu tarczycy.
2 W obszarach, w których nie występuje niedobór jodu, czasami u niektórych pacjentów z nietoksycznym wolem wielonaczyniowym, ponadto długotrwałe stosowanie amiodaronu i innych leków zawierających jod jest również częstą przyczyną obszarów z niedoborem jodu.
(dwa) patogeneza
Patogeneza IIH jest nadal kontrowersyjna, a możliwe hipotezy obejmują:
1. Tarczyca jodu po suplementacji jodu w obszarach z niedoborem jodu W przeszłości wyjaśniono, że niedobór jodu prowadzi do niedoboru hormonu tarczycy i wydzielania kompensacyjnego TSH. Po uzupełnieniu jodu wydzielanie hormonu tarczycy jest nadmierne pod wpływem stymulacji TSH. Zgodnie z tą hipotezą, nadczynność tarczycy powinna być tymczasowa, raz nietrwałe, pacjenci z IIH mogą być pozbawieni regulacji samokontroli nadmiaru jodu w tarczycy, duże dawki jodu w tarczycy nie mogą być sprzężone zwrotnie w celu zahamowania dalszego jodu, tak aby Tarczyca wytwarza nadmiar hormonu tarczycy, który powoduje nadczynność tarczycy.
2. W ostatnich latach badania wykazały, że osoby z jodotyronidem zwiększyły syntezę reaktywnych hormonów tarczycy po suplementacji jodu i nie wywierały normalnego negatywnego wpływu na tarczycę (poprzez TSH), tj. Niektóre tkanki tarczycy u tych osób stają się Aby mieć „autonomię”, która nie jest regulowana przez TSH, występuje pod wpływem długotrwałej stymulacji TSH, ekspozycji komórek tarczycy na wyższe obciążenia mutagenne (takie jak wolne rodniki) i działanie innych lokalnych cytokin. Pobudzają proliferację i różnicowanie komórek tarczycy, indukują ekspresję określonych genów tarczycy, w tym nośnika jodu, peroksydazy tarczycy, tyroglobuliny, receptora TSH, czynnika transkrypcyjnego itp., Tarczyca wytwarza wiele autonomicznych regionów lub pojedynczą wysoką funkcję Guzki, komórki te nie są regulowane przez TSH, syntetyzują i wydzielają za dużo hormonu tarczycy, gdy jest wystarczająca podaż jodu, co prowadzi do IIT. Występowanie nadczynności tarczycy w guzkach autonomicznych zależy od wielkości guzków, komórek Stan funkcjonalny i podaż jodu, gdy zwiększa się spożycie jodu, wystarczająco duże guzki powodują zwiększone wydzielanie hormonu tarczycy i powodują nadczynność tarczycy, a mianowicie: Im większy guzek, tym większe spożycie jodu, tym bardziej prawdopodobne jest wystąpienie nadczynności tarczycy.
Definicja autonomicznych guzków tarczycy jest następująca: oczywiste guzki na granicy często wykazują wzrost wychwytu radioaktywnego jodu; wychwyt jodu radioaktywnego jest niezależny od TSH; tkanka tarczycy poza guzkiem reaguje na stymulację TSH; TSH w surowicy jest zmniejszone, odpowiedź na TRH jest powolna, „autonomia” może wystąpić w regionie całego guzka lub guzka (obszar autonomiczny); może to nie być guzek, ale funkcjonalnie autonomiczna populacja pęcherzykowa lub Gromada autonomicznych komórek.
3. W ostatnich latach zauważono, że jod może indukować lub nasilać odpowiedź autoimmunologiczną tarczycy. U pacjentów z autoimmunologiczną chorobą tarczycy nadmierne spożycie jodu może zaostrzyć chorobę, ale patogenezą nadczynności tarczycy nie jest jod, ale mechanizm autoimmunologiczny. .
4. Amiodaron może powodować nadczynność tarczycy spowodowaną przez dwa rodzaje nadmiaru jodu typu I, co jest bardziej powszechne u pacjentów z istniejącym wolem; typ II jest tymczasowo spowodowany przez amiodaron niszczący pęcherzyki tarczycy i uwalniający hormon tarczycy. Nadczynność tarczycy, częściej występująca u pacjentów z prawidłową tarczycą, ostatecznie doprowadzi do trwałej niedoczynności tarczycy z powodu zwłóknienia gruczołów.
Zapobieganie
Jodowa zapobieganie nadczynności tarczycy
1. Przy odpowiednim spożyciu jodu idealne spożycie jodu może zapobiegać miejscowemu kretynizmowi i endemicznej nadczynności tarczycy bez powodowania nadmiernego IIH, WHO, UNICEF, ICCIDD w zależności od jodu różnych ludzi Wymagania żywieniowe i IIH po jodowaniu soli zalecane dzienne spożycie jodu jest następujące: 0 do 1 roku życia 50 μg; 2 do 6 lat 90 μg; 7 do 12 lat 120 μg; 12 lat i powyżej 150 μg; kobiety w ciąży i karmiące piersią 200 μg Zaleca się, aby stężenie jodu w soli wynosiło 20–40 mg / kg, co oznacza, że średni poziom jodu w moczu u dzieci w wieku szkolnym powinien być utrzymywany na poziomie 100-200 μg / l. Ten poziom jodu minimalizuje występowanie IIH (nie znika). Jod w moczu większy niż 200 μg / l jest większy niż odpowiednia ilość, ale częstość występowania IIH może być zwiększona u niektórych pacjentów z guzkowatą nadczynnością tarczycy; gdy ilość jodu w moczu jest większa niż 300 μg / l (szczególnie większa niż 500 μg / l) Częstość występowania jodotymidyny jest zwiększona.
2. Na obszarach o wysokiej zawartości jodu, po zorganizowaniu przez władze służby zdrowia dyskusji ekspertów, jodowana sól zostanie dezaktywowana po zgłoszeniu jej do zatwierdzenia przez rząd prowincji.
3. Zapotrzebowanie na sól niejodową należy zaspokoić dla określonej populacji, tj. W przypadku pacjentów z innymi chorobami tarczycy lub inną nieodpowiednią solą jodowaną należy zakupić sól jodowaną, a każda społeczność powinna mieć sklep, w którym sprzedawana jest sól jodowana ( Jest to wyraźnie określone w przepisach dotyczących jodowania soli).
4. Ścisłe codzienne monitorowanie soli jodowanej przy użyciu stężenia jodu soli 15 ~ 20 mg / kg, zgodnie z wynikami monitorowania, powinno dostosować stężenie jodu w produkcji soli jodowanej, aby uniknąć niedoboru jodu lub nadmiernej ilości jodu, to znaczy podjąć odpowiednie I ciągłe dostosowywanie interwencji jodu w celu zaspokojenia potrzeb populacji w zakresie jodu, ale także w celu zminimalizowania ryzyka IIH.
5. Aby poprawić zrozumienie jodu, występowanie jodu tarczycy jest związane z funkcjonalnymi guzkami autonomicznymi, a tworzenie się „autonomii” jest spowodowane długotrwałym niedoborem jodu i wykazuje nadczynność tarczycy po suplementacji jodu, dlatego jodem jest jod Jeden z przejawów braku choroby jest nieunikniony w zapobieganiu i leczeniu IDD Ze względu na przejściowy charakter jodu, jest on ogólnie obniżany do poziomu przed jodem po kilku latach zapobiegania i leczenia jodowanej soli (3 do 5 lat); Szkoda stała się problemem zdrowia publicznego dla całego narodu, wpływa na rozwój mózgu następnego pokolenia i jest związana z jakością narodu i rozwojem społeczeństwa, dlatego zapobieganie i leczenie niedoboru jodu jest nadal przedmiotem bieżącej pracy. Zapobiegania i leczenia nadczynności tarczycy jodu nie można ignorować. Kiedy szczególną uwagę przywiązuje się do jodoformamu, nie powinno być opóźnienia, a wdrożenie planu kontroli soli jodowanej należy porzucić lub przerwać.
Powikłanie
Powikłania nadczynności tarczycy wywołane jodem Powikłania, nadczynność tarczycy
Nadczynność tarczycy
W wieku od 16 do 73 lat może wystąpić, częstość występowania od 13,4% do 21,8% pacjentów z nadczynnością tarczycy, często występuje 2 do 3 lat po nadczynności tarczycy, oprócz typowych klinicznych objawów nadczynności tarczycy, elektrokardiogram często ma częstoskurcz zatokowy, migotanie przedsionków Drżenie, trzepotanie przedsionków, blok przedsionkowo-komorowy, przedwczesny skurcz komorowy, uszkodzenie mięśnia sercowego i przerost serca. Powiększone serce może być typu zastawki aortalnej lub powiększenia lewego i prawego serca. Po leczeniu nadczynności tarczycy można poprawić chorobę serca, którą należy zdiagnozować z powodu zapalenia mięśnia sercowego, choroby wieńcowej, reumatycznej choroby serca i innych chorób związanych z powiększeniem serca.
2. Okresowe porażenie nadczynności tarczycy
Choroba ta występuje głównie u młodych dorosłych mężczyzn, często mieszanych z miopatią nadczynności tarczycy, nadczynnością tarczycy z prawidłowym stężeniem potasu, nieprawidłowym elektromiogramem i okresowym porażeniem nadczynności tarczycy: 1 potas we krwi <3,5 mmol / l, Nieprawidłowy metabolizm potasu; 2 nieprawidłowy rozkład potasu: podwyższony poziom glukozy we krwi może przesunąć potas z komórki do komórki; 3 pobudliwość ośrodkowego układu nerwowego jest wzmocniona, nerw błędny może promować uwalnianie insuliny w celu promowania dalszej nieprawidłowości dystrybucji potasu; 4 czynniki immunologiczne mogą powodować IATS Poziomy LATS-P, T3 i T4 są podwyższone, a hormony tarczycy promują poziomy potasu.5 Wysoki stan adrenergiczny nadczynności tarczycy sprzyja obniżeniu poziomu potasu i występowaniu nadczynności tarczycy. Ten typ należy odróżnić od zespołu Bartterssy'ego, rodzinnego okresowego paraliżu, hipomagnezemii, hiperaldosteronizmu, miastenii i hipokaliemii wywołanej przez leki.
3. Nadczynność tarczycy
Częstość występowania nadczynności tarczycy wynosi od 1% do 2% nadczynności tarczycy. Osoby starsze są bardziej powszechne, często związane z infekcją, urazem, operacją, porodem, przepracowaniem, nagłym odstawieniem, reakcją na lek i innymi powikłaniami, prowadzącymi do nadczynności tarczycy, aktywności współczulnej. Funkcja zostaje wzmocniona i następuje kryzys. We wczesnym stadium kryzysu gorączka może osiągnąć więcej niż 39 ° C, częstość tętna wynosi 120-160 uderzeń / min, niepokój, utrata apetytu, nudności, wymioty, biegunka, paraliż psychiczny, pocenie się, letarg, rozwój półpół śpiączki i śpiączki. Pacjent w śpiączce wskazuje na kryzys i jest bardzo niebezpieczny. Podwyższone białe krwinki, nieprawidłowe funkcje wątroby, GPT, GOT, bilirubina itp. Mogą być podwyższone, w tym odwodnienie, niedociśnienie, zaburzenia równowagi elektrolitowej, kwasica, niewydolność serca i obrzęk płuc. Surowica T3, T4, FT3, FT4 może być podwyższona, śmiertelność jest wysoka i musi być uratowana lokalnie.
Objaw
Objawy nadczynności tarczycy wywołanej jodem Typowe objawy Grupa o wysokim metabolizmie Jod 亢 亢 亢 „淡 淡 淡 淡 淡 淡 淡” ”青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春 青春
Objawy kliniczne jodotymidyny są podobne do objawów choroby Gravesa-Gravesa, z tym wyjątkiem, że ta pierwsza jest starsza, najczęściej występuje u osób starszych, a rzadziej u dzieci (doniesiono, że 50 000 dzieci leczonych jodem nie miało IIH), stosunek mężczyzn do kobiet 1: 6 ~ 1 : 10, podobnie jak w przypadku choroby Gravesa-Basedowa (u pacjentów z niedoborem jodu większość pacjentów z guzkami tarczycy, 15% do 30% ma wola lub nie ma wola, niektórzy pacjenci nie mają guzków), stan jest stosunkowo lekki, tarczyca nie jest Czułość, badanie tarczycy można zobaczyć wole guzkowe lub pojedyncze guzki, ogólnie bez wytrzeszczów, a w okolicy tarczycy występuje niewiele szmerów i drżenia naczyniowego, objawy i objawy sercowo-naczyniowe są oczywiste, przeciwciało anty-tarczycowe w surowicy jest ujemne, można znaleźć skanowanie tarczycy Istnienie „gorącej strefy” charakteryzuje się zmniejszeniem szybkości wychwytu jodu z tarczycy o 24 h <3%. Ze względu na duży zakres normalnych wartości jodu w moczu, oznaczenie jodu w moczu nie ma wielkiego wpływu na diagnozę.
Zbadać
Badanie nadczynności tarczycy związanej z jodem
1. Niedawno zaobserwowano zwiększone spożycie jodu U pacjentów występuje nadczynność tarczycy: tachykardia, pocenie się, utrata masy ciała, letarg i osłabienie.
2. Badanie laboratoryjne krwi FT4 wzrosło, FT3 również wzrosło, ale nie jest proporcjonalne do wzrostu T4; zmniejszone TSH; zmniejszone tempo wchłaniania jodu.
3. Skanowanie tarczycy może ujawnić obecność „gorącej strefy”.
4. Należy wykluczyć nadczynność tarczycy spowodowaną innymi przyczynami.
Diagnoza
Identyfikacja diagnostyczna nadczynności tarczycy pochodzącej z jodu
Diagnoza
Diagnoza może być oparta na przyczynie, powiązanych objawach i wynikach testu.
Diagnostyka różnicowa
1. Nadczynność tarczycy w połączeniu z ciążą często ma następujące objawy
(1) Pacjenci z nadczynnością tarczycy mają bardzo małe szanse na poczęcie, ale osoby z łagodniejszą chorobą mogą nadal zajść w ciążę nawet bez leczenia, co prowadzi do nadczynności tarczycy połączonej z ciążą.
(2) Przed ciążą pacjent cierpiał na nadczynność tarczycy i otrzymuje leki przeciwtarczycowe. Jeśli objawy kliniczne ustąpiły, czynność tarczycy w zasadzie wróciła do normy, a prawdopodobieństwo zapłodnienia jest duże. Po ciąży nadczynność tarczycy może nawrócić lub pogorszyć się.
(3) W przeszłości występowała nadczynność tarczycy, która wyleczyła się i spowodowała nadczynność tarczycy po ciąży.
(4) Nie ma historii nadczynności tarczycy, a nadczynność tarczycy występuje po ciąży. W szczególności pierwsze dwa przypadki należą do nadczynności tarczycy połączonej z ciążą, a dwa ostatnie przypadki należą do nadczynności tarczycy po ciąży, ale w każdym przypadku ciąża może zaostrzyć stan nadczynności tarczycy. Aby skomplikować diagnozę i leczenie choroby.
Niektóre objawy kliniczne podczas normalnej ciąży mogą przypominać nadczynność tarczycy, dlatego często powodują trudności w diagnostyce różnicowej: Po pierwsze, z powodu przerostu fizjologicznego i wydzielania hormonu łożyskowego w przysadce mózgowej podczas normalnej ciąży może występować zespół wysokiego metabolizmu podobny do nadczynności tarczycy, taki jak Nadmiar potu, ciepła, apetytu, tętna, czasem tarczyca może być nieco większa, po 4 miesiącach ciąży podstawowa przemiana materii stopniowo wzrasta, do 25%, a poziom estrogenu jest podwyższony podczas ciąży, krwi Zwiększona jest również globulina wiążąca hormony tarczycy (TBG), więc poziomy TT3 i TT4 w surowicy są odpowiednio zwiększone, dlatego też TT3 i TT4 w surowicy nie są na ogół stosowane jako standard w diagnostyce nadczynności tarczycy.
Kryteria diagnostyczne nadczynności tarczycy w połączeniu z ciążą są następujące:
1 typowe objawy kliniczne: oprócz objawów ze strony wysokiego metabolizmu, gdy pacjenci z wytrzeszczami, powiększeniem tarczycy, nawet z szmerem naczyniowym, utratą masy ciała, osłabieniem mięśni i innymi objawami, wspierają diagnozę nadczynności tarczycy,
2 FT3 w surowicy, wzrost FT4,
3 Nadwrażliwość TSH: TSH w surowicy pacjentów z nadczynnością tarczycy jest zahamowane, nawet w przypadku ciąży łączonej wykrycie nadwrażliwości TSH jest często mniejsze niż 0,1 mU / l, ale niektóre raporty pokazują, że normalne kobiety mogą czasami pojawiać się w 8–14 tygodniu ciąży TSH jest łagodnie hamowany, ale nie mniej niż 0,1 mU / l.
Spośród powyższych trzech punktów najcenniejsze są FT3, FT4 i TSH: gdy TSH jest mniejszy niż 0,1 mU / L, a FT3 lub FT4 wzrasta, diagnoza nadczynności tarczycy jest zasadniczo ustalona.
Preferowane leczenie farmakologiczne jest bezpieczne i skuteczne; można je leczyć chirurgicznie, jeśli jest to nieuniknione; leczenie 131I jest zabronione.
Leki
1 leki przeciwtarczycowe. Preferowane są Tiomoczniki. Chociaż takie leki mogą niekorzystnie wpływać na płód przez łożysko, są one bezpieczne i skuteczne, o ile są odpowiednio stosowane. Obecnie preferowany jest propylotiouracyl (PTU), ponieważ ma mniejszą przepuszczalność łożyska niż metimazol (tabazol). Należy stosować możliwie jak najmniejszą skuteczną dawkę Dzienna dawka propylotiouracylu (PTU) nie powinna przekraczać 200 mg, ponieważ tarczyca płodu może otrzymywać podniecenie TSH w 3 miesiącu ciąży, jeśli jest wystarczająca dawka propylotiouracylu (PTU) Gromadzenie się w tarczycy płodu może powodować dysfunkcję tarczycy, co z kolei powoduje wole; ten pierwszy może wpływać na rozwój mózgu, a drugi może powodować dystocję. Jeśli chodzi o kontrolę choroby, kobiety w ciąży z nadczynnością tarczycy nie muszą kontrolować swojego rytmu pracy serca i podstawowej przemiany materii do normy, jak u pacjentów z ogólną nadczynnością tarczycy. Podstawowe tętno od 100 do 110 uderzeń / min nie wpływa niekorzystnie na poród. FT3 i FT4 są Może znajdować się w krytycznym zakresie. Kobiety w ciąży, które nadal przyjmują propylotiouracyl (PTU) w drugim trymestrze ciąży, nie powinny karmić piersią po urodzeniu, ponieważ leki te mogą wpływać na dziecko poprzez mleko.
2 około tyroksyny. Konieczne jest prawidłowe uzupełnienie preparatu tarczycy. Istnieją jednak różnice w opiniach na ten temat, ponieważ egzogenny hormon tarczycy nie jest łatwy do przejścia przez łożysko, więc połączenie tyroksyny nie gwarantuje, że płód nie ma wola ani stagnacji.
3 o propranololu. Chociaż doniesiono, że propranolol może powodować opóźnienie wzrostu wewnątrzmacicznego płodu i hipoglikemię u noworodków, ogólnie uważa się, że bezpieczny jest mniej niż 30 mg na dobę. W przypadku kobiet w ciąży, których małe dawki propylotiouracylu (PTU) nie są w stanie kontrolować objawów, można odpowiednio dodać propranolol. Ponieważ propranolol może zwiększać aktywność macicy i opóźniać rozszerzenie szyjki macicy, należy go stosować ostrożnie przed porodem.
Operacja Aby uniknąć poronienia i przedwczesnego porodu, nie zaleca się operacji przez pierwsze 3 miesiące i 3 miesiące po ciąży. Jeśli operacja jest konieczna, należy ją wykonać w ciągu 4 do 6 miesięcy ciąży. Jeśli konieczne jest przedoperacyjne przygotowanie jodu, zwykle nie przekracza 10 dni. Aby uniknąć pooperacyjnej niedoczynności tarczycy i innych działań niepożądanych, można dodać suche tabletki tyroksyny.
2. Noworodkowa nadczynność tarczycy
Noworodki urodzone przez kobiety w ciąży z nadczynnością tarczycy mogą mieć nadczynność tarczycy, zapadalność na nią wynosi około 1%, a dziecko często zwalnia się od 1 do 3 miesięcy po urodzeniu Ostatnie dane wskazują, że ryzyko nadczynności tarczycy u noworodków i TRAb u matki Koncentracja jest ściśle powiązana; jednak u bardzo niewielu matek nie ma historii nadczynności tarczycy, ale często występuje dodatnia historia rodzinna, a nadczynność tarczycy takich dzieci na ogół nie ustępuje sama.
(1) Patogeneza: Obecnie uważa się, że nadczynność tarczycy u noworodków jest spowodowana TRAb matki z chorobą Gravesa, wpływającą na płód przez łożysko. Nie jest to związane z TSH. Wiele danych wskazuje, że ponad 95% dzieci ma silne TRAb. Pozytywne, a nasilenie nadczynności tarczycy u dzieci jest proporcjonalne do stężenia TRAb u matki.
(2) Objawy kliniczne: Dzieci często mają niską masę ciała przy urodzeniu, a objawy pojawiają się po urodzeniu. Charakteryzują się drażliwością, zaczerwienieniem skóry, tachykardią, nadmiernym apetytem, ale bez wzrostu masy ciała. Osoby z ciężkim wolem mogą mieć niedrożność tchawicy. Wydajność pacjenta, który jest wyjątkowo chory i nie jest właściwie leczony, może umrzeć z powodu arytmii i niewydolności serca.
TRAb u dziecka jest w większości dodatni, ale ponieważ te TRAb są uzyskiwane od matki i mają okres półtrwania wynoszący tylko około 16 dni, są one zazwyczaj przemijającą nadczynnością tarczycy, objawy są najbardziej widoczne w pierwszym tygodniu porodu, trwającym od 4 do 12 tygodni. Po tym ulży sobie.
(3) Diagnoza: W przypadku kobiet w ciąży z nadczynnością tarczycy lub wcześniejszą nadczynnością tarczycy, uważna obserwacja ich dzieci po porodzie, szczególnie w ciągu 10 dni po urodzeniu, kobiety w ciąży z wysokim TRAb powinny być czujne na nadczynność tarczycy noworodka przed porodem. Występuje, aby zapobiec uduszeniu lub śmierci z powodu arytmii spowodowanej wolem.
(4) W przypadku dzieci z łagodnymi objawami można je tymczasowo obserwować, ale w przypadku osób cięższych należy je leczyć za pomocą leków. Zasadniczo stosuje się jednocześnie leki przeciwtarczycowe i jod; metimazol (tazodazol) wynosi od 0,5 do 1,0 mg na dobę. Kg, wzięty 3 razy; jod / jodek potasu (złożony roztwór jodu) 3 razy / d, 1 kropla za każdym razem, np. Powiększenie tarczycy wpływa na oddychanie, konieczne jest nagłe nacięcie tchawicy, w razie potrzeby można zastosować środki uspokajające.
3. Zbroja dziecięca
Dzieci z nadczynnością tarczycy stanowią od 1% do 5% wszystkich nadczynności tarczycy, a te poniżej 3 lat są rzadkie. Po 3 do 4 lat częstość występowania jest stopniowo zwiększana, a najwyższa ma od 11 do 16 lat. Stosunek mężczyzn do kobiet jest podobny do choroby Gravesa, która wynosi około 1: 5. Dzieci z nadczynnością tarczycy są prawie wszystkie chorobą Gravesa-Basedowa, większość z nich ma wytrzeszcz, ale większość z nich jest nieinwazyjna. Inne objawy kliniczne są podobne do dorosłych, ale te, które zaczynają od 10 roku życia mogą mieć wyraźne przyspieszenie wzrostu i przyspieszone tworzenie kości. Jest to związane z rolą tyroksyny w promowaniu syntezy, a dojrzewanie występuje również wcześnie, szczególnie u dziewcząt.
W przypadku dzieci z nadczynnością tarczycy należy stosować leki przeciwtarczycowe, ale wskaźnik nawrotów po odstawieniu leku jest wyższy niż u dorosłych, a efekt leczniczy jest również słaby; na ogół nie jest wymagane leczenie chirurgiczne, a leczenie jodem radioaktywnym jest przeciwwskazaniem.
4. Apatyczna nadczynność tarczycy
Znany również jako nadczynność tarczycy typu okultystycznego lub osłabienia, częściej występujący u osób starszych, więcej kobiet, ten typ pacjentów z wysokimi objawami metabolicznymi, chorobami oczu, wolem nie są oczywiste, często podstępny, przejawia się apatią, brakiem reakcji, letargiem utrata masy ciała jest oczywista, nawet kacheksja; sucha skóra, zmarszczki mogą mieć przebarwienia; mięśnie są cienkie, często z ciężką miopatią bliższą, obejmującą mięśnie ramion i bioder; częstość tętna jest tylko nieznacznie zwiększona Szybko lub normalnie, rzadko więcej niż 110 uderzeń / min; serce ma tendencję do rozszerzania się, niewielka liczba pacjentów może być związana z dusznicą bolesną, a nawet zawałem mięśnia sercowego, częstość zaawansowanego migotania przedsionków jest dość wysoka.
Patogeneza apatycznej nadczynności tarczycy jest nieznana, prawdopodobnie dlatego, że nadczynność tarczycy nie była leczona od dłuższego czasu, a ciało jest poważnie wyczerpane. Może się również zdarzyć, że nerwy współczulne starszych pacjentów nie są wrażliwe na niedobór hormonu tarczycy lub katecholamin.
Testy laboratoryjne są podobne do typowych nadczynności tarczycy. Zarówno TT3, TT4, FT3 i FT4 są podwyższone, a TSH nadwrażliwość jest zmniejszona. Tak długo, jak można myśleć o obojętnej nadczynności tarczycy, nie jest to trudne do zdiagnozowania, ale choroby można łatwo przeoczyć i źle zdiagnozować. Większość z nich to Nietypowe objawy przeszkadzają w chorobie, ponieważ nie można jej zdiagnozować i leczyć na czas, choroba częściej wkrada się w kryzys, obojętny typ kryzysu nadczynności tarczycy różni się również od typowego rodzaju nadczynności tarczycy, temperatura ciała, puls nie może wzrosnąć, brak oznak szaleństwa i W końcu może pojawić się głupota lub śpiączka.
Leczenie jest podobne do leczenia powszechnego rodzaju nadczynności tarczycy, a jego funkcję tarczycy łatwiej kontrolować, ale tacy pacjenci powinni zwracać uwagę na leczenie podtrzymujące, takie jak suplementacja witamin, ze względu na długotrwałe spożywanie i wiek.
5. Nadczynność tarczycy typu T3
Większość pacjentów z nadczynnością tarczycy ma podwyższone T3 i T4 we krwi, ale u kilku pacjentów wzrasta tylko T3, ale T4 jest normalny, zwany nadczynnością tarczycy T3. Chorobę tę po raz pierwszy zgłosił Maclagan w 1957 r., A częstość jej występowania była inna. Odpowiada za 3–20% nadczynności tarczycy; niektóre osoby uważają, że bardziej prawdopodobne jest wystąpienie starszych pacjentów.
(1) Patogeneza:
1 Klinicznie, jeśli nadczynność tarczycy typu T3 nie jest leczona przez długi czas, większość pacjentów może ostatecznie przekształcić się w nadczynność tarczycy typu wspólnego, to znaczy, że T4 jest również podwyższone. Zjawisko to sugeruje, że nadczynność tarczycy typu T3 może być prekursorem nadczynności tarczycy typu wspólnego, ponieważ we wczesnym stadium nadczynności tarczycy T3 rośnie szybciej i szybciej niż T4.
2 Niektórzy pacjenci nie rozwinęli się w typową nadczynność tarczycy, a mechanizm jest nieznany, co może być związane z nadmierną syntezą T3 przez samą tarczycę.
3 Nadczynność tarczycy typu T3 wystąpiła podczas leczenia, głównie z powodu wczesnego i szybkiego spadku T4 po leczeniu farmakologicznym.
4 Według niektórych statystyk odsetek nadczynności tarczycy typu T3 w obszarach z niedoborem jodu jest oczywiście wyższy, co może wynikać z faktu, że synteza T3 wymaga mniej jodu niż T4, a aktywność biologiczna T3 jest duża.
(2) Objawy kliniczne: Nadczynność tarczycy typu T3 jest powszechna we wszystkich rodzajach nadczynności tarczycy (w tym toksycznego gruczolaka tarczycy, choroby Plummera, choroby Gravesa, a nawet raka tarczycy itp.) We wczesnym stadium choroby, w trakcie leczenia lub wczesnego nawrotu, a objawy kliniczne są podobne do objawów powszechnego rodzaju. Mogą być związane z problemami z oczami, wolem, ale łagodnymi objawami.
(3) Kryteria diagnostyczne:
1 ma objawy i oznaki nadczynności tarczycy.
2T4, FT4 jest normalny lub niski, natomiast T3, FT3 jest podwyższony.
3 Spadek nadwrażliwości TSH lub test wzbudzenia TRH wykazał niską płaską krzywą.
(4) Taki sam jak powszechny rodzaj nadczynności tarczycy, zwykle leczony lekami; prawdopodobieństwo nawrotu jest mniejsze niż w przypadku nadczynności tarczycy typu normalnego.
6. Nadczynność tarczycy typu T4
W przeciwieństwie do nadczynności tarczycy typu T3, niektórzy pacjenci mają tylko podwyższony poziom T4, T3 jest normalny, zwany nadczynnością tarczycy typu T4, choroba występuje częściej u osób starszych lub pacjentów z chorobami przewlekłymi, po raz pierwszy zaproponowana w 1978 roku.
Nadczynność tarczycy typu T4 występuje częściej w dwóch przypadkach:
1 jodotymidyna, około 30% pacjentów z jodotyronidyną, T3 jest normalne, T4 jest zwiększone, prawdopodobnie ze względu na duże dawki jodu prowadzące do dużej liczby syntezy tarczycy T3 i T4, ale w rzeczywistości synteza T4 i uwalnianie więcej niż T3, a zatem Wysoka T4emia,
2 Nadczynność tarczycy w połączeniu z przewlekłymi powikłaniami, zdolność transformacji T4 do T3 we krwi obwodowej pacjentów z nadczynnością tarczycy jest osłabiona lub utracona, T3 w ciele można wyprowadzić tylko z bezpośredniej syntezy tarczycy, więc chociaż T4 jest podwyższony, T3 jest normalny lub nawet zmniejszony, Z powodu hamowania 5-dijodinaz monojodowych, rT3 we krwi takich pacjentów jest nienormalnie zwiększony. Po przywróceniu choroby przewlekłej rT3 zmniejsza się, a T3 wzrasta. Należy zauważyć, że niektórzy przewlekli pacjenci nie mają nadczynności tarczycy. Zjawisko podwyższonego poziomu T4 może jednak czasami wystąpić w przebiegu choroby i należy je odróżnić od nadczynności tarczycy typu T4, którą można ocenić na podstawie poziomu TSH.
