Hipokaliemia u osób starszych

Wprowadzenie

Wprowadzenie do hipokaliemii u osób starszych Poziom potasu w surowicy <3,5 mmola / l, całkowity poziom potasu jest prawidłowy lub zmniejszony, znany jako hipokaliemia. Kiedy wystąpi hipokaliemia, wpłynie ona na naczynia krwionośne serca, centralny układ nerwowy, trawienie, układ moczowy i układ mięśniowy. Zmianom potasu we krwi może towarzyszyć wiele chorób. Bezpieczny zakres zmian potasu we krwi jest bardzo niewielki Niezależnie od tego, czy jest spowodowany hipokaliemią, czy hiperkaliemią, może powodować ciężką dysfunkcję organizmu, a nawet zatrzymać serce. Jest to jeden z ważnych czynników śmierci wielu chorób. . Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,030% - 0,050% Osoby podatne: osoby starsze Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: arytmia porażenna niedrożność jelit niewydolność nerek

Patogen

Przyczyna hipokaliemii u osób starszych

(1) Przyczyny choroby

Czynnik narkotykowy (70%)

Niewłaściwe stosowanie leków moczopędnych prowadzi do nierównowagi wody, elektrolitów i równowagi kwasowo-zasadowej, co może być najczęstszą przyczyną hipokaliemii u osób starszych. W przypadku kwasicy ketonowej utrata potasu jest często maskowana.

Zaburzenia elektrolitowe (25%)

Istnieje wiele przyczyn hipokaliemii: Podsumowując, nie występuje zmniejszenie spożycia, nadmierna utrata oraz przerzuty wewnątrzkomórkowe i pozakomórkowe prowadzące do hipokaliemii spowodowanej brakiem równowagi wody, elektrolitów i równowagi kwasowo-zasadowej.

(dwa) patogeneza

Hipokaliemia może osłabiać depolaryzację błony komórkowej, wpływać na przewodnictwo mioelektryczne, prowadząc do osłabienia paraliżu i kurczliwości mięśni; hipokaliemia może prowadzić do zwyrodnienia kanalików wakuolarnych i zasadowicy metabolicznej.

Zapobieganie

Zapobieganie hipokaliemii u osób starszych

Kiedy starszy wlew potasu, należy zwrócić uwagę na prędkość płynu, nie powinien być zbyt szybki, powinien ściśle obserwować tętno, puls i zmiany ciśnienia krwi, a także zwracać uwagę na ilość moczu, patrz zasada potasu w moczu.

Powikłanie

Powikłania hipokaliemii u osób starszych Powikłania, arytmia, porażenna niedrożność jelit, niewydolność nerek

Jednoczesna arytmia, porażenna niedrożność jelit, niewydolność nerek i tak dalej.

Objaw

Objawy hipokaliemii u osób w podeszłym wieku Częste objawy Zmęczone wydalanie potasu izotoniczne mocz polidypsja niejednoznaczne metaboliczne obniżenie rabdomiolizy wielomocz wielomocz hipokaliemia arytmia

Typowymi objawami hipokaliemii u osób w podeszłym wieku są zmęczenie, splątanie i osłabienie mięśni z powodu uszkodzenia funkcji mięśni szkieletowych, ciężka hipokaliemia może powodować porażenie mięśni, może również wpływać na mięsień gładki przewodu pokarmowego, nie wykazując Dynamiczny paraliż jelitowy, ale rabdomioliza występuje rzadko.

Śmiertelnymi objawami hipokaliemii są te, które wpływają na czynność serca i powodują różne zaburzenia rytmu serca, szczególnie te z wcześniej istniejącą chorobą serca lub przyjmujące naparstnicę.

Przewlekła hipokaliemia często powoduje śródmiąższowe zapalenie nerek i obniżoną funkcję koncentracji kanalików, objawiającą się wielomoczem, wtórną polidypsją i izotonicznym moczem.

Zbadać

Badanie hipokaliemii u osób starszych

W przypadku podejrzenia klinicznego hipokaliemii należy wykonać następujące testy w celu ustalenia diagnozy.

1. Oznaczanie potasu w surowicy

U pacjentów z hipokaliemią stężenie potasu w surowicy wynosi <3,5 mmola / l. U pacjentów z kwasicą lub odwodnieniem występuje niedobór potasu, ale stężenie potasu w surowicy może nie być niskie.

2. Oznaczanie potasu w moczu

Nienerczerna utrata potasu u pacjentów z potasem w moczu <20 mmol / l, a utrata nerkowa potasu u pacjentów z potasem więcej> 20 mmol / l

3. Oznaczanie pH krwi

U pacjentów z prostą hipokaliemią pH krwi jest często podwyższone lub prawidłowe, ale kwasica kanalików nerkowych, ciężka biegunka, ketotoksykoza cukrzycowa i inni pacjenci z hipokaliemią często obniżają pH krwi.

4. Aktywność reniny w osoczu i oznaczanie aldosteronu

Pacjenci ze zmniejszoną aktywnością reniny w osoczu i podwyższonym poziomem aldosteronu powinni rozważyć pierwotny aldosteronizm; oba należy rozważyć pod kątem wtórnego aldosteronizmu; oba są spowodowane głównie ekstraktem z lukrecji .

Elektrokardiogram ma bardziej specyficzną wartość diagnostyczną dla hipokaliemii: najwcześniejszymi objawami są depresja odcinka ST, płaska fala T, wydłużony odstęp QT i fala U, ciężki wysoki poziom potasu, a nawet wysoka fala P, poszerzenie zespołu QRS i miejsce Blok komorowy.

Diagnoza

Diagnoza i diagnostyka różnicowa hipokaliemii u osób starszych

Kryteria diagnostyczne

Według historii medycznej objawy kliniczne, zmiany w elektrokardiogramie i poziomy potasu we krwi, zwykle poziomy potasu 3,0 ~ 3,5 mmola / l dla łagodnej hipokaliemii, 2,5 ~ 3,0 mmola / l dla umiarkowanej hipokaliemii <2,5 mmola / lw przypadku ciężkiej hipokaliemii, niski poziom potasu przez ponad 1 tydzień w przypadku przewlekłej hipokaliemii, zrozumienie potasu w moczu, poziomu chlorków w moczu oraz ciśnienia krwi i metabolizmu kwasu we krwi przyczyniają się do przyczyny diagnozy, zwykle niskiej Wydalanie potasu z moczem u pacjentów z potasem wynosi> 20 mmoli / l, co często wskazuje na nadmierną utratę potasu z moczem. Jeśli pozwalają na to warunki, bardziej sensowny jest pomiar potasu wewnątrzkomórkowego. Formuła (KRBC) jest następująca:

KRBC = 100 × (KWB-KS) / PCV + KS

We wzorze KWB: potas pełnej krwi (mmol / L); KS: potas w surowicy (mmol / L); PCV: objętość komórek krwi (%).

Diagnostyka różnicowa

1. Pierwotny aldosteronizm

Klinicznie nadciśnienie i hipokaliemia są głównymi objawami, a okresowe porażenie, skurcz dłoni i stóp, aldosteron w osoczu i moczu są znacznie zwiększone, aktywność reniny w osoczu i angiotensyny są zmniejszone. Choroba ta jest spowodowana przez guz kory sferoidalnej kory nadnerczy lub Hiperplazja, spowodowana masowym wydzielaniem aldosteronu, może zostać zdiagnozowana zgodnie z powyższymi cechami i testami laboratoryjnymi, ale należy zauważyć, że pacjenci z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym powinni być odróżnieni od hipokaliemii ze względu na stosowanie leków moczopędnych oszczędzających potas lub przewlekłej biegunki. Nadciśnienie tętnicze, zwężenie tętnicy nerkowej z wtórnym aldosteronem nasilone z hipokaliemią.

2. Kortyzol

W przypadku przerostu nadnerczy lub guza spowodowanego nadmiernym wydzielaniem kortyzolu, pacjenci z otyłością ośrodkową, nadciśnieniem, fioletowymi liniami i trądzikiem, którym często towarzyszy hipokaliemia i zasadowica metaboliczna, podwyższone 17-hydroksykortykosteroidy w moczu, Zwiększony poziom kortyzolu w osoczu i zanikający dobowy rytm wydzielania, a typowa diagnoza nie jest trudna.

Niedobór 3,17α-hydroksylazy i niedobór 11β-hydroksylazy

Brak 17α-hydroksylazy może prowadzić do niewystarczającej syntezy glukokortykoidów (kortyzolu) i hormonów płciowych, a niedobór 11β-hydroksylazy powoduje jedynie zaburzenia syntezy kortyzolu, które mogą powodować zwiększone wyrównawcze wydzielanie ACTH, powodując deoksykortykę Synteza i wydzielanie ketonów (kortykosteroidów mineralnych), prowadząca do wysokiego ciśnienia krwi, hipokaliemii, pacjenci z niedoborem 17α-hydroksylazy również mają niewystarczającą syntezę hormonu płciowego, więc wtórne zaburzenia rozwoju płciowego u mężczyzn i kobiet oraz 11β-hydroksylacja Niedobórowi enzymów towarzyszy nadmierne wydzielanie androgenów, więc pacjentki wydają się męskie, mężczyźni płci męskiej mają przedwczesne dojrzewanie płciowe.

4. Kwasica kanalików nerkowych

Oprócz typu IV, inne typy typu 3 (typ I, typ II, typ III) mają wyraźną hipokaliemię, hiperchloremię i kwasicę metaboliczną, podczas gdy mocz ma odczyn zasadowy (pH moczu wynosi powyżej 6). ), którym często towarzyszy sód, wapń, fosfor itp. we krwi, rutynowe badania moczu często nie wykazują nieprawidłowych wyników.

5. Okresowy paraliż hipokaliemii

Historia rodziny, często w diecie, alkoholizm, sen po wytężonym wysiłku fizycznym lub budzenie się rano, więcej mężczyzn niż kobiet, kończyny często zaczynają się od kończyn dolnych, dwustronna symetria, każdy odcinek trwa godziny, a nawet dni, miękki Odruch 腱, disapp znika, ale uczucie jest normalne, elektrokardiogram można zaobserwować przy niskich zmianach potasu, chorobę należy odróżnić od pierwotnego aldosteronizmu, ten ostatni może również pojawiać się okresową plwociną, okresowa plwocina to nie wszystko hipokaliemia, również Można zobaczyć pacjentów z prawidłową lub hiperkaliemią.

6. Choroby dziedziczne

Charakteryzuje się chorobami dziedzicznymi charakteryzującymi się hipokaliemią, na przykład zespół Barttera jest autosomalny recesywny. Z powodu defektu transportu potasu w kanalikach nerkowych traci się dużą ilość potasu. Oprócz hipokaliemii zwiększa się wydzielanie aldosteronu. Należy odróżnić od pierwotnego aldosteronizmu; zespół Fanconiego jest również autosomalny recesywny, jest wadą funkcjonalną nerkowych proksymalnych zwiniętych kanalików, różnorodnych zaburzeń wchłaniania zwrotnego, objawiających się jako aminokwas w moczu, cukrzyca, białkomocz, potas , sód, wapń, fosfor są zmniejszone i często towarzyszy im kwasica metaboliczna; zespół Liddle'a jest chorobą dziedziczną, która polega na zwiększeniu wchłaniania sodu w dystalnych zwiniętych kanalikach nerkowych, co powoduje zwiększenie wydalania potasu, objawy kliniczne oprócz hipokaliemii Występuje również nadciśnienie, zasadowica metaboliczna, zmniejszona aktywność reninowa osocza oraz znaczny spadek poziomu aldosteronu we krwi i moczu.

Ponadto niektóre rzadkie guzy mogą również wykazywać hipokaliemię, takie jak guzy nerek są guzami komórek kłębuszkowych kłębuszków nerkowych, duża ilość wydzielania reniny prowadzi do hipokaliemii; peptydy naczyniowo-jelitowe wysepki, wydzielając dużą liczbę środków rozszerzających naczynia krwionośne Peptyd (VIP), który może powodować ciężką hipokaliemię z powodu masywnej wodnistej biegunki; gruczolak okrężnicy i odbytnicy, który wydziela dużą ilość potasu w śluzie i duża ilość śluzu może powodować hipokaliemię.

Czy ten artykuł był pomocny?

Materiały na tej stronie mają na celu ogólne wykorzystanie informacyjne i nie stanowią porady medycznej, prawdopodobnej diagnozy ani zalecanych metod leczenia.