zaburzenia mowy
Wprowadzenie
Wprowadzenie do zaburzeń mowy Upośledzenie mowy odnosi się do różnych anomalii w stosowaniu lub rozumieniu wypowiadanych słów, słów lub gestów. W tym artykule opisano zaburzenia mowy spowodowane przez zlokalizowaną lub obwodową neuropatię, w tym dyzartrię i afazję. Język (1 język) jest formowany i rozwijany przez ludzi w pracy i życiu społecznym i odnosi się do umiejętności wyrażania myśli lub komunikowania się z innymi na różne sposoby lub za pomocą symboli (gestów, wyrażeń, języka mówionego, słów). Jest to złożona aktywność psychologiczna, która jest nabywana przez ludzi i unikalna dla ludzi. Upośledzenie mowy odnosi się do różnych anomalii w stosowaniu lub rozumieniu wypowiadanych słów, słów lub gestów. W tym artykule opisano zaburzenia mowy spowodowane przez zlokalizowaną lub obwodową neuropatię, w tym dyzartrię i afazję. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,03% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Komplikacje: autyzm, autyzm, dzieciństwo, depresja, zaburzenia świadomości, zaburzenia inteligentne
Patogen
Przyczyny zaburzeń mowy
Opóźnienie w rozwoju (15%)
Bariera językowa spowodowana opóźnionym rozwojem nie jest spowodowana upośledzeniem słuchu, uszkodzeniami organicznymi ośrodkowego układu nerwowego i ciężkim upośledzeniem umysłowym. Nazywa się to afazją rozwojową. Shen Xiaoming jest redaktorem „Clinical Pediatrics”. Według doniesień, 7% do 10% dzieci ma niższe niż normalne standardy rozwoju języka, a 3% do 6% dzieci ma zaburzenia percepcji języka lub ekspresji, co wpływa na przyszłe czytanie i pisanie.
Neuropatia mózgowa lub obwodowa (40%)
Omawiane tutaj zaburzenia mowy odnoszą się głównie do zaburzeń mowy spowodowanych przez zlokalizowaną lub obwodową neuropatię, w tym dyzartrię i afazję, choroby mózgu, zwłaszcza zaburzenia mowy spowodowane przez chorobę naczyniowo-mózgową [trudności spółgłoskowe i / lub afazja). Objawy, wskaźnik zapadalności jest dość wysoki Według badania epidemiologicznego chorób naczyniowo-mózgowych w 6 miastach w 1982 r., Roczny wskaźnik zapadalności na choroby naczyniowo-mózgowe wynosi 182/100 000, a wskaźnik rozpowszechnienia wynosi 620/100 000. Według najnowszych danych choroba naczyniowo-mózgowa stała się główną przyczyną śmierci dorosłych. Oprócz różnych pni mózgu i neuropatii mózgu po mózgu oraz pewnej miopatii może również powodować trudności w artykulacji.
Krwotok półkulisty (20%)
W statystykach miejsca krwotoku mózgowego krwotok półkulisty (jądro wewnętrzne i podstawne) obejmujący obszar językowy stanowił 80%.
Zakrzepica tętnicza (20%)
W statystykach lokalizacji niedokrwiennej choroby naczyniowo-mózgowej zakrzepica środkowej tętnicy mózgowej obejmująca region języka również stanowi od 60% do 80%. Często zakrzepica tętnicy podstawno-kręgowej.
Zapobieganie
Zapobieganie zaburzeniom mowy
Zwykle zwracaj uwagę na nawyki życiowe i zapobiegaj neuropatii mózgowej lub obwodowej. Wczesne wykrycie, wczesna diagnoza i wczesne leczenie są kluczem do zapobiegania i leczenia tej choroby.
Powikłanie
Powikłania zaburzeń mowy Komplikacje, autyzm, autyzm, depresja, zaburzenia świadomości, zaburzenia inteligentne
1 objawy autyzmu: autyzm.
2 objawy autyzmu: bariery w komunikacji społecznej, bariery w komunikacji, wąskie zainteresowania, stereotypy powtarzających się zachowań.
3 Objawy psychiczne: złudzenie ofiary, depresja, zaburzenia świadomości, upośledzenie umysłowe, zmiana osobowości, omamy, zachowania i zaburzenia emocjonalne.
4 może powodować ruch fizyczny, czucie, inteligencję, język, emocje, zachowania i inne pojedyncze lub wielokrotne defekty dziecka, tak że często występują trudności w nauce i trudności społeczne.
Objaw
Objawy zaburzeń mowy Częste objawy吟 样 语言 语言 构 构 构 构 构 构 构 运动 运动 运动 运动 运动 运动 运动 运动 运动 运动 运动 运动 舌
1. Trudności w artykulacji : Upośledzenie struktury mowy spowodowane uszkodzeniem różnych struktur organizacyjnych znajdujących się na etapie ekspresji mowy lub zaburzeniem procesów fizjologicznych nazywane jest trudnością w konstruowaniu dźwięków, a jeśli mowa jest całkowicie niemożliwa, nazywana jest artykulacją.
Ta grupa symptomów charakteryzuje się ruchem ruchu artykulacyjnego (czyli ruchem mowy w mózgu w dźwięk, który stanowi motoryczną funkcję mowy), dlatego nie obejmuje prawidłowego rozumienia znaczenia lub języka i przeszkód w użyciu, a jedynie język mówiony. Dźwięk jest trudny do uformowania, aw ciężkich przypadkach jest całkowicie niezdolny do wymowy.
(1) Trudności w budowie uszkodzenia górnego neuronu ruchowego: jedna strona narządu jest kontrolowana i zdominowana przez obustronne górne neurony ruchowe, w tym środkowy przedni obszar głowowy pierwotnej kory ruchowej i jej odcinek piramidalny, więc jedna strona Uszkodzenie górnego neuronu ruchowego nie powoduje trwałej dyzartrii.
Dysplazja może wystąpić, gdy obustronne uszkodzenie neuronu ruchowego, takie jak porażenie pseudobulbaryczne, stwardnienie zanikowe boczne, nowotwór śródmózgowia lub choroba naczyniowa atakują podeszwy obu stron mózgu.
Objawami takiej trudności w artykulacji są: ścięgno głosowe, język jest mniejszy i trudniejszy niż normalnie, mowa jest niejednoznaczna, szczególnie poważnie zaangażowane są dźwięki warg i zębów, dysartrii górnych neuronów ruchowych często towarzyszy połykanie Trudności, woda pitna, kaszel i zaburzenia afektywne.
(2) Trudności w budowie dolnego uszkodzenia neuronu ruchowego: dyzartria spowodowana uszkodzeniem jądra jest często poprzedzona paraliżem językowym, ruch języka jest ograniczony, wymowa jest powolna i niejednoznaczna, a następnie miękki dźwięk porażenia i nosa, gdy gardło Kiedy funkcja mięśni jest utracona z powodu całkowitego uszkodzenia podejrzanego jądra, pojawia się pełny ton.
Dysfartria spowodowana porażeniem podskórnym, często z uszkodzeniem zlokalizowanym w miękkiej plwocinie, trudnościami w artykulacji, dźwiękami nosa, takimi jak nawracające drętwienie nerwu krtaniowego, porażenie mięśni struny głosowej, porażenie wczesnego zamknięcia głośni, obustronne struny głosowe Po sparaliżowaniu struny głosowe są w ustalonej pozycji. W tym czasie duszność występuje z powodu trudności w oddychaniu (głośnia jest zamknięta), a gdy mięsień okluzji głośni jest sparaliżowany, głośnia jest powiększona. Chociaż nie ma trudności z oddychaniem, nie ma wymowy.
Zakaźne zapalenie wielokradłowe (zespół Gullaina-Barre'a) może wystąpić porażenie nerwu twarzowego, porażenie rdzenia, któremu często towarzyszy łagodne podniebienie i gardło, porażenie strun głosowych, porażenie mięśni języka jest rzadkie, dlatego często wyraża się je jako osłabienie, gardło Bariera dźwięku jest znacząca.
(3) Trudności w podstawowym uszkodzeniu jądra mózgu: głównie z powodu zmian pozapiramidowych prowadzących do zwiększenia napięcia mięśniowego narządów, drżenia i innych czynników, objawy charakteryzują się powolną mową, powolnym rytmem podczas mówienia, zaburzeniem fonologicznym, sylabą niepokoju, Podobnie jak mruczenie i często mają przyrostki, częściej występujące w zwyrodnieniu wątrobowo-soczewkowym, akromegalii, pląsawicy itp., Zespół Parkisona charakteryzuje się niską mową, szybkimi sylabami i niespójnością, monotonną mową i powtarzaną mową .
(4) Trudności w strukturze układu móżdżkowego: znane również jako dyzartria podobna do ataksji, głównie z powodu nieskoordynowanego lub wymuszonego ruchu mięśni narządów, głównie w następujący sposób:
1 Mowa epidemiczna: Mowa jest przedłużona i ma nierównomierną intensywność dźwięku, więc często jest gwałtowna. Intensywność głosu pacjenta jest bardzo niska, czasami nagle wysoka, i szybko wydawana jest seria sylab lub słów.
2 吟 poezja (lub podsekcja) mowa: kolejna cecha zaburzenia mowy w uszkodzeniu układu móżdżkowego, z powodu nieprawidłowej konfiguracji akcentu podczas mówienia i jest równomiernie podzielona na wiele niespójnych etapów mowy, podobnie jak 吟诵Ton staromodnej poezji, poezja podobna do mowy jest najbardziej powszechna w porażeniu mózgowym, chorobach zwyrodnieniowych móżdżku, a od 10 do 15% pacjentów ze stwardnieniem rozsianym cierpi na taką dysartriię.
Poetycki język, celowe drżenie i oczopląs razem tworzą klasyczną triadę Charcota.
(5) Trudności w artykulacji spowodowane uszkodzeniami mięśni:
1 miastenia: wargi, język i mięśnie podniebienia są najbardziej bezsilne. Ten rodzaj bezsilności jest lepszy po odpoczynku. Charakteryzuje się niejasną mową po ciągłej mowie, a następnie poprawia się po odpoczynku. Ponadto mięśnie zewnątrzgałkowe są szczególnie podnoszone. Jest to słabo oczywiste i może mu towarzyszyć żucie i trudności w przełykaniu Powyższe objawy diagnozuje się po wstrzyknięciu imipenemu (Tengxilong) lub Xinsi's Ming.
2 postępująca dystrofia mięśniowa: typ szkaplerza twarzowego może mieć atrofię mięśnia orbicularis oculi, mięsień języka może mieć atrofię, więc jest dźwięk warg, zaburzenia mowy języka.
3 zanikowa miotonia: zanik mięśni twarzy i mięśni języka, miękkie porażenie dziecięce, zanik mięśni orbicularis, dyzartria, a czasem zaburzenia dźwiękowe języka mogą być jednym z objawów zwiększonego napięcia mięśniowego języka.
2. Afazja: Uszkodzenie strukturalne lub dysfunkcja występująca na etapie mowy mózgu powoduje afazję, która jest niezależna od upośledzenia słuchu (faza rozumienia mowy) i nie jest związana z mięśniem mowy (etap ekspresji mowy) ani innymi zaburzeniami ruchowymi. Jest to różnica między afazją a dyzartrią.
Ponad 95% lewego mózgu jest dominującą półkulą dla mowy i mowy, a prawy mózg prawej ręki jest niezwykle rzadki dla dominującej półkuli. Tylko w literaturze dostępne są opisy przypadków, większość czynników leworęcznych Zmiany lewej lub prawej półkuli wykazują pewne przeszkody w mowie lub języku, co wskazuje, że trudno jest przewidzieć dominację lewej półkuli mózgowej na podstawie indywidualnego stanu pacjenta i najbardziej przewidywalnej mowy. Lub częścią zaburzenia wyrażania języka jest kontrolowanie obszaru półkuli lub bocznego obszaru płata mózgowego boku, który często lubi wykonywać zręczne ruchy. Im dalej występuje zmiana, tym mniejsza możliwość spowodowania zaburzenia mowy lub wyrażania języka z powodu Zaburzenia mowy lub ekspresji języka spowodowane przez zmiany chorobowe obejmują grupę chorób, zwanych łącznie afazją.
(1) Centrum mowy: Funkcja mowy jest niezwykle skomplikowana, a jej pozycji na korze mózgowej nie można wąsko ustawić. Trudno jest ustalić lokalizację zmiany na podstawie samego objawu zaburzenia mowy, ale niektóre obszary na korze są dość Funkcja mowy i niektóre jej aspekty mają główne znaczenie i nadal można je podzielić na różne centra mowy.
Istnieją cztery główne centra mowy, centrum odczuwania mowy znajduje się w tylnej części grzebienia biodrowego, centrum ruchu mowy znajduje się w tylnej części dolnej części przedniej, centrum czytania znajduje się w rogu ciemieniowym, a centrum pisania znajduje się w tylnej części przedniej i środkowej oraz między centrami mowy. Są również ze sobą spokrewnieni.
(2) Typy kliniczne afazji: Istnieją różne klasyfikacje afazji. Obecnie przyjęta jest metoda klasyfikacji Bensona (1979). Metoda ta bierze pod uwagę cechy kliniczne i lokalizację uszkodzenia oraz ma silne naukowe i praktyczne znaczenie.
1 Zespół afazji bocznej: w tym afazja ruchowa, afazja czuciowa i afazja przewodząca, wspólną cechą jest trudność ustnego wypowiedzenia i miejsca uszkodzenia w pobliżu bocznej szczeliny górnej półkuli.
A. Anonimia: znana również jako afazja Broca lub afazja nie płynna, pacjent nie może mówić, ale nie ma wpływu na mowę innych i rozumienie czytania gazety. Wie, co chce powiedzieć, ale nie może tego zrobić. Mówiący, powtarzający słowa, często mówiący źle, ale po pomyłce pacjent natychmiast zauważył, więc niepokoiły go własne kłopoty. Dlatego ten pacjent często milczy, a czasami pacjent może śpiewać i śpiewać płynnie, chociaż nie może dyskutować. Obliczenia, przekleństwa, zmiany skoncentrowane w korze tylnej lub podkorowej poniżej górnego bocznego czoła.
B. Afazja czuciowa: znana również jako afazja Wernickego lub płynna afazja, charakteryzująca się płynnymi zaburzeniami dyskursu i rozumienia (zaburzenia próby, częste trudności z nazewnictwem), zmianami zlokalizowanymi na lewej kopule lub kopule W okolicy potylicznej, ponieważ funkcja słuchania mowy występuje wcześniej niż inne funkcje mowy, sensoryczne centrum mowy jest głównym centrum mowy, a objawy spowodowane przez uszkodzenie są najpoważniejsze, a dysfunkcja innych centrów mowy związanych z ośrodkowym układem nerwowym może wystąpić w tym samym czasie. Chociaż sportowe centrum mowy jest nadal zachowane, poprawność mowy została zniszczona, a włączenie afazji sportowej jest nieuniknione. Pacjent może nie tylko zrozumieć treść wypowiedzi innych ludzi, ale także nie może znaleźć błędów we własnej mowie, dlatego często denerwuje się, że inni nie mogą zrozumieć. W jego słowach pacjenci również lubią mówić, ale nie są dokładne, używają niewłaściwych słów, a nawet tworzą nowe słowa, tak zwane płynne idiomy. Takie afazje mają na ogół złe rokowanie.
C. Afazja przewodząca: charakteryzuje się płynnością i mową, rozumieniem prawie normalnej i powtarzalnej trudności oraz ograniczeniem afazji typu przewodzącego, która jest najmniejszą zmianą we wszystkich typach afazji, a zmiana może znajdować się w dominującym pakiecie półkuli łukowej (Połączone z centrum zmysłu języka i centrum ruchu języka), konwencjonalne badanie neurologiczne nie uległo zmianie, większość pacjentów ma trudności z nazywaniem, badanie czytania ma poważny dyskurs, rokowanie jest ogólnie dobre i można je przywrócić tylko do zaburzenia nazywania.
Zespół afazji z 2 działami wodnymi (strefa marginalna): cechami takiej afazji są: afazja bez powtarzających się zaburzeń lub retelling jest stosunkowo dobra, uszkodzenie znajduje się w obszarze zlewni, w tym przez korową afazję ruchową, przezortalną afazję czuciową i transkorową mieszaną afazję 3 rodzaje.
A. Przezczaszkowa afazja ruchowa: oprócz powtarzających się barier jej cechy są podobne do afazji sportowej. Język mówiony jest lepszy, ale pacjenci często mają poważne niewłaściwe użycie. Dlatego sądy muszą być ostrożne, nazewnictwo jest trudne, pisanie jest również wadliwe, duże Większość pacjentów ma hemiplegię po prawej stronie, a zmiany najczęściej znajdują się w przedniej lub górnej części dominującego obszaru Broca, a najbardziej charakterystyczna jest dolna część przedniej lub środkowej części.
B. Przezczaszkowa afazja czuciowa: Oprócz dobrze się powtarzającego, inne podobne do afazji czuciowej, nazywanie, czytanie i pisanie często mają przeszkody, zmiana znajduje się w lewej kopule zlewni.
C. Przezczaszkowa afazja mieszana: współistnienie przez-korowej afazji ruchowej i przez-korowej afazji czuciowej Charakteryzuje się tym, że wszystkie funkcje językowe są nieprawidłowe, z wyjątkiem retencji ustnej, a uszkodzenie znajduje się na dominujących półkulach zlewionych dużymi zmianami.
3 zespół afazji podkorowej: Tradycyjnie uważa się, że typowy zespół afazji zazwyczaj sugeruje jedynie zmiany korowe lub zajęcie zarówno kory, jak i kory podkorowej, podczas gdy wzgórze i jądra podstawne nie odgrywają roli w afazji. Rola struktury w języku i dogłębne badanie zachowanych przypadków wskazało, że proste zmiany podkorowe mogą również powodować zespół afazji. Wiele danych wskazuje, że zespół afazji spowodowany zmianami podkorowymi nie pasuje do tak zwanej typowej afazji. :
A. Afazja wzgórzowa: ten typ afazji charakteryzuje się mniejszą mową, trudnościami w wyszukiwaniu słów, nazywaniem przeszkód, niskim tonem, mniejszą autonomią mowy, brakiem zrozumienia złożonych poleceń, przeszkodami w czytaniu i pisaniu, powtarzaniem, głównie zaburzeniem pamięci, afazją wzgórzową Rokowanie jest ogólnie dobre i można je odzyskać w ciągu kilku tygodni, pozostawiając zaburzenie nazywania.
B. afazja węzłów dolnych: zmiana jest ograniczona do jądra skorupy, jądra ogoniastego, obszaru globuli globuli, często obejmującego wewnętrzną kapsułkę, która charakteryzuje się dyzartrią, niskim tonem, może mieć idiomy, a rozumienie ustne jest względnie dobre. Istnieją przeszkody w nazywaniu, czytaniu i pisaniu. Niektóre podstawowe afazje są podobne do transkorowej afazji ruchowej. Niektóre są podobne do transkorowej afazji czuciowej. Afazje te często mają objawy hemiplegii i mają dobre rokowanie.
4 afazja anomiczna: odnosi się do afazji z zaburzeniem nazywania jako jedynym lub głównym objawem, charakteryzującym się płynnym mówieniem po angielsku, badanie neurologiczne na ogół bez oznak pozytywnych, ale także łagodna hemiplegia, zmiany w lewym grzebieniu biodrowym Obszar wiązania
5 Całkowita afazja: Wszystkie funkcje językowe są poważnie upośledzone, ekspresja ustna jest oczywiście ograniczona, ale prawdziwa cisza jest również rzadka, zwykle wymawiana, jednosylabowa, poważne rozumienie języka mówionego, nie można go powtarzać, nazywanie, czytanie, pisanie przeszkód, są Ciężkie objawy ze strony układu nerwowego, zmiany w lewym obszarze dystrybucji w środkowej części mózgu, złe rokowanie.
6 aleksja (aleksja): odnosi się do utraty zrozumienia języka pisanego, może być kompletna lub częściowa, często towarzyszy jej nietypowa afazja, głównie z powodu dominacji półkuli.
7 Afrafia: Prawie wszyscy pacjenci z afazją mają różny stopień utraty pisania, więc może być stosowany jako test przesiewowy w kierunku afazji. Pisanie jest najtrudniejszą funkcją językową i nadal nie ma zadowalającej klasyfikacji.
Zbadać
Sprawdzanie zaburzeń słownych
Niezbędne badanie selektywne: Wybierz zgodnie z możliwą przyczyną.
1. Rutyna krwi, biochemia krwi, elektrolity: zwróć uwagę na specyficzne zmiany wartości diagnostycznej pierwotnej choroby.
2. Poziom cukru we krwi, elementy odpornościowe, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego: w przypadku nieprawidłowości diagnoza różnicowa.
Jeśli poniższe elementy są nieprawidłowe, diagnoza różnicowa występuje.
1. CT, badanie MRI.
2. EEG, badanie dna oka.
3. Folia podstawowa czaszki.
4. Badanie otolaryngologiczne.
Pojawienie się i zastosowanie CT znacznie poprawiło zrozumienie przez ludzi pozycji afazji.
Kertesz i wsp. Stwierdzili, że u pacjentów z afazją przewodzącą występowały zmiany związane z przednią i tylną częścią; pacjenci z afazją bez nazwy mieli więcej zmian ciemieniowych; w większości przypadków z całkowitą afazją doszło do więcej niż jednego uszkodzenia płata mózgowego. Po zbadaniu związku między afazją a zmianami CT stwierdzono, że obszarami korowymi związanymi z afazją były: Broca, Wernicke, brzeżny i zakręt, zlokalizowane odpowiednio w Brodmanie 44, 22, 40 i 39; kora Broca znajdowała się po lewej stronie. Przed szczeliną boczną przedni róg komory bocznej; obszar reprezentatywny Wernicke znajduje się po lewej szczelinie bocznej, po bocznej stronie lewej komory; górny margines i przedni zakręt znajdują się w tylnej części lewej komory płata ciemieniowego.
Powszechnie uważa się, że małe obrażenia mogą powodować łagodną afazję. Lokalizacja zmian widocznych na CT we wszystkich typach afazji jest stosunkowo spójna i niezawodna. Rodzaj afazji może wskazywać na lokalizację urazu, ale odwrotnie, trudno jest zlokalizować od zmiany. Określając rodzaj afazji, problem polegający na tym, że ta manifestacja kliniczna jest niezgodna z wynikami CT, jest obecnie uważany za związany z CT w różnym czasie zmiany lub może mieć różne zaopatrzenie mózgowe w krążenie oboczne i powodować różne stopnie generacji. Związane ze spłatą.
Diagnoza
Diagnoza upośledzenia mowy
Diagnoza
Diagnozę można postawić na podstawie wywiadu, objawów klinicznych i badania.
Diagnostyka różnicowa
Opiera się głównie na definicji trudności w artykulacji i afazji oraz ich odpowiednich cechach. Diagnoza pierwotnej choroby mózgu lub neuropatii obwodowej ma znaczenie kliniczne w rozpoznawaniu dyzartrii i afazji.
Ponadto należy zachować ostrożność, aby zidentyfikować zaburzenia mowy spowodowane przez słuch lub chorobę psychiczną.
1. W celu rozpoznania zaburzeń rozwoju języka u dzieci należy odnieść się do następujących kryteriów.
(1) Najważniejszym objawem jest opóźnienie rozwoju języka.
(2) Słuch jest normalny, a ubytek słuchu można zmniejszyć, ale zmienność jest duża, co nie jest współmierne z ciężkością opóźnionego rozwoju języka. Dzieci mogą nie reagować na język, ale mogą mieć inne reakcje na inne dźwięki.
(3) Funkcja języka wewnętrznego jest normalna, na przykład granie w szmacianą lalkę.
(4) Komunikacja interpersonalna jest normalna: jeśli możesz patrzeć na ludzi oczami, wyrażać emocje i potrzeby za pomocą wyrażeń lub działań, możesz wyrazić przywiązanie do matki i bawić się z innymi dziećmi.
(5) Percepcja wizualna i wizualno-przestrzenna jest normalna, a zdolność rozumienia i naśladowania muzyki jest normalna.
(6) Gdy przeprowadzany jest test inteligencji, punkty operacyjne często znajdują się w normalnym zakresie.
(7) Choroby organiczne mózgu i choroby twarzy należy wykluczyć.
2. Badanie afazji opiera się głównie na neurologicznym badaniu specjalistycznym Przed badaniem afazji egzaminator musi najpierw zrozumieć stan psychiczny pacjenta i uzyskać wiarygodne wyniki w normalnej sytuacji uwagi, orientacji i oceny. Po drugie, konieczne jest wyjaśnienie, czy wzrok i słuch pacjenta są normalne. Podczas badania systemu ćwiczeń należy zwrócić szczególną uwagę na to, czy występuje stronniczość lub stosowanie objawów, środowisko powinno być ciche, a czas powinien wystarczyć. Najkrótsze badanie jest następujące.
(1) Sprawdź zdolność rozumienia mowy przez pacjenta: Możesz użyć języka mówionego, aby pacjent wykonał pewne czynności, najpierw użył prostych zdań, takich jak podniesienie prawej ręki, zamknięcie oczu itp. (Analizator mowy), a następnie użycie złożonych zdań.
(2) Sprawdź mowę pacjenta: nagraj automatycznie mowę pacjenta tak dokładnie, jak to możliwe, zwróć uwagę, czy mowa jest wolna, poprawna, czy istnieje bogate słownictwo, czy występuje fałszerstwo itp., I pozwól pacjentowi powtórzyć mowę egzaminatora, zwracając uwagę na mowę pacjenta. Wyraz twarzy i inne postawy.
(3) Sprawdź umiejętność rozumienia tekstu pisanego: użyj polecenia pisemnego, aby wykonać określone czynności, podjąć coś itp. I uważaj, aby pacjent nie przeczytał zdań polecenia.
(4) Sprawdź umiejętność pisania: pozwól pacjentowi pisać automatycznie, zwróć uwagę, czy pisanie jest poprawne, czy trudne, czy zdanie jest poprawne, czy jest nieprawidłowe pisanie itp. Jeśli pacjent ma hemiplegię (zwykle po prawej stronie), można go zachęcić do pisania zdrową stroną. Nie pozwól, aby pacjent napisał swoje nazwisko i adres.
(5) Pozwól pacjentowi wypowiedzieć nazwę przedmiotu: przez to, z wyjątkiem afazji nominalnej, jeśli pacjent nie może wymówić poprawnej nazwy obiektu, musi zwrócić uwagę na to, czy może użyć postawy lub definicji do opisania przedmiotu, który zna, kiedy pacjent dotyka obiektu. To, czy przywrócił wrażenie utraty nazwy obiektu. Gdy pacjent nie może nazwać obiektu, zależy to od tego, czy uda mu się znaleźć poprawną nazwę obiektu w szeregu słów, czy też odesłanie do pacjenta, gdy ekspert wymieni nazwę obiektu. Potrafi poprawnie wskazać ten obiekt.
(6) dyktando, transkrypcja, rysunek, obliczenia.
