Pediatryczna dziedziczna pęcherzowa epidermoliza
Wprowadzenie
Wprowadzenie do dziedzicznej naskórkowej pęcherzowej naskórka u dzieci Dziedziczna pęcherzowa epidermoliza (epidermolysisbullosahereditaria) to grupa bardziej powszechnych chorób dziedzicznych charakteryzujących się pęcherzami po niewielkim urazie skóry i błon śluzowych. Klasyfikacja nie została jak dotąd ujednolicona. Od 1991 r. Fine i wsp. Podzielili tworzenie pęcherzy lub szczelin pod mikroskopem elektronowym na trzy kategorie i są klasyfikowane do kilku podtypów ze względu na cechy objawów klinicznych. Teraz jest jasne, że trzy typy pęcherzowej naskórka są autosomalnym recesywnym lub dominującym dziedzictwem. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,003% Wrażliwi ludzie: dzieci Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: dystrofia mięśniowa, miastenia, sepsa, arytmia
Patogen
Dziedziczna naskórkowa pęcherzowa naskórka u dzieci
(1) Przyczyny choroby
Choroba jest autosomalna recesywna lub dominująca, a genami sprawczymi są geny keratyny K5 i K14, ale nie obejmują rzadkich mutacji i podtypów, ponieważ wciąż badane są nowe geny patogenne.
(dwa) patogeneza
Ponieważ może tworzyć rogowacenie, choroba ta jest uważana za odmianę rogowacenia pęcherzykowego. W tych dwóch chorobach może wystąpić acantholityczna i rogowacenie. U tego samego pacjenta mogą wystąpić dwie choroby, mikroskopia elektronowa Mikrofilamenty napięcia i zmiany kompleksu desmosomów lub zaburzenia tworzenia substancji międzykomórkowych, ten potencjalny defekt genetyczny plus bodźce zewnętrzne, takie jak tarcie, ciepło, uszkodzenie, zimno i bakterie i grzyby, zwłaszcza infekcja Candida, mogą powodować Ill.
Zapobieganie
Pediatryczna dziedziczna profilaktyka naskórkowa pęcherzowa
Zgodnie z analizą genetyczną i epidemiologiczną oceń ryzyko nawrotu chorób genetycznych i wykonaj dobrą robotę w zakresie poradnictwa genetycznego.
Powikłanie
Dziedziczne pediatryczne powikłania pęcherzowe naskórka Powikłania dystrofia mięśni miastenia gravis arytmia arytmia
Po uformowaniu blizny wpływa ona na funkcjonowanie, a nawet na kalectwo, czego skutkiem jest mała deformacja jamy ustnej i skrócenie frędzla języka, zwężenie przełyku, zajęcie jelita cienkiego, tchawica, zmiany krtaniowe, któremu towarzyszy dystrofia mięśniowa lub wrodzona miastenia, często z udziałem wielu narządów. Ciężka niedokrwistość i nieprawidłowości jelitowe mogą powodować opóźnienie wzrostu, arytmię spowodowaną posocznicą lub zaburzenia elektrolitowe wtórne do zakażenia.
Objaw
Dziedziczna dziedziczna pęcherzowa epidermoliza u dzieci pediatria opryszczka pęcherze grudki dystrofia blizny arytmia krwawienie nabłonkowe trwałe łysienie zanik mięśni
Dziedziczna pęcherzowa epidermoliza jest podzielona na trzy typy i wiele podtypów, ale ma wspólne cechy kliniczne, głównie po urodzeniu lub w wieku 2 lat, części tarcia, takie jak dłonie, stopy, kolana, łokcie, kostki, pośladki Pocieranie to pojawienie się blistra z blistrem o różnych rozmiarach, erozji, strupów, pigmentacji, widocznej wysypki prosa, atrofii, blizny, dystrofii paznokci, łysienia i wtórnej infekcji itp., Po tym jak blizna na palcach paznokci wpływa na funkcjonowanie, a nawet na kalectwo.
Trzy typy i podtypy są teraz krótko opisane w następujący sposób:
1. Epidermolysis bullosa simplex (EBS)
(1) Zlokalizowane:
1 EBS dłoni i stóp: znany również jako typ Webera-Cockayne'a, jest najczęstszym podtypem EBS, pęcherz występuje głównie w stopie sportowca, a następnie dłoni, tarcie mechaniczne jest poważne, Pęcherze mogą wystąpić w dowolnej części ciała, w okresie noworodkowym lub niemowlęcym, kilka opóźnień w okresie dojrzewania lub dorosłości, ciężkie zimowe lekkie i ciężkie lato, długie spacery i tarcie mechaniczne mogą pogorszyć stan, często tworząc ograniczenia lub rozległe paraliż, z wiekiem Niektórzy pacjenci poprawili swój stan, a niewielka liczba pacjentów cierpi z powodu niedożywienia, siniaków i powstawania blizn oraz żadnych zmian skórnych.
2 zęby lub dysplazja zwykłego pęcherzowego naskórka (EBS z anodontią / hipodontią): znany również jako zespół Kallina, ten typ jest rzadki, oprócz zlokalizowanego pęcherza, któremu towarzyszy łamliwe włosy, częściowe łysienie i zęby Dysplazja.
(2) uogólnione:
Prosta pęcherzowa epidermoliza typu Koebnera (EBS, wariant Koebnera): drugi podtyp EBS, często przy urodzeniu lub krótko po urodzeniu, uogólnione pęcherze, oczywiste miejsce kompresji, może mieć Niedożywienie, wysypka jaglana i / lub blizna, ale blizna jest powierzchowna i ograniczona, z wyjątkiem niektórych pacjentów z łagodnymi i ograniczonymi pęcherzami we wczesnych ustach dziecka, bez zmian skórnych.
2 opryszczka prosta epidermoliza epilepsja (EBS herpetiformis): znana również jako typ Dowling-Meara, jest trzecim częstym podtypem EBS, częstością porodu, rozległym złuszczaniem skóry, często prowadzącą do dzieci po porodzie W pierwszym roku śmierci zmiany u większości pacjentów były podobne do typu Koebnera. Występowanie dystrofii paznokci, wysypki prosa i / lub blizny było podobne do typu Koebnera. W okresie przeduborodowym u większości pacjentów rozwinęły się rozległe lub stopione rogi dłoniowe. Chemiczny.
3 EBS z cętkowaną pigmentacją z / bez rogówki: rzadkie w tym typie, nieregularne pigmenty w niektórych częściach skóry Większość tych plam pigmentacyjnych nie występuje w obszarach, w których wystąpiły pęcherze. Niektóre przypadki można złagodzić z wiekiem. Rogowacenie dłoniowe jest podobne do typu Webera-Cockayne'a i nie ma zmian skórnych.
4 powierzchowna prosta pęcherzowa epidermoliza (EBS superficialis): pęcherz lub szczelina występuje tylko pod warstwą rogową, podobnie jak zespół peelingu, ponieważ zmiana jest bardzo płytka, dlatego erozja i przebarwienia pozapalne lub zanikają Plamy występują częściej niż nienaruszone pęcherze, a różnica w porównaniu z zespołem złuszczania polega na tym, że nie występuje samoistne złuszczanie i nie występują zmiany skórne.
5 Zwykła pęcherzowa naskórka (EBS, wariant Ogna): Ten typ jest rzadki i unikalny, brak doniesień w kraju, uszkodzenie charakteryzuje się miejscowym krwotokiem śródskórnym, takim jak kolor kontuzji i haczyka.
6 EBS z towarzyszącą chorobą nerwowo-mięśniową lub bez: Ten typ jest rzadki i ciężki, często towarzyszy mu dystrofia mięśniowa lub wrodzona miastenia. Ze względu na wysoki wskaźnik śmiertelności we wczesnym dzieciństwie jest również znany jako śmiertelny EBS. W niektórych przypadkach występują zanikowe blizny, pigmentacja i dystrofia paznokci. W tym czasie trudno jest odróżnić od JEB w praktyce klinicznej. Często występuje wiele narządów, takich jak ciężkie nieprawidłowości szpiku kostnego. Umiarkowane do ciężkiego opóźnienie wzrostu spowodowane niedokrwistością i nieprawidłowościami jelitowymi.
7 Prosta pęcherzowa epidermoliza typu Mendes da Costa (EBS, wariant Mendes da Costa): jest najczęstszym rodzajem ogólnoustrojowego EBS.
2. Łączna naskórkowa pęcherzowa naskórka (połączenie EB, JEB) Wszystkie JEB są autosomalne recesywne, dodatkowo podzielone na 6 podtypów w zależności od stopnia zmian skórnych i innych cech klinicznych i laboratoryjnych. Rodzaj
(1) Zlokalizowane:
1 naskórkowa pęcherzowa epidermoliza (JEB, odwrotna): pęcherze, nadżerki i zanikowe blizny występują tylko w fałdach skóry, takich jak pachy, pachwina i szyja, oprócz rodzaju Orrlitz w jamie ustnej i przełyku Nie ma zewnętrznych zmian skórnych poza tymi samymi poważnymi pęcherzami i bliznami.
2 acral borderline epidermolysis (JEB, acral): znany również jako najlżejszy JEB (JEB, minimus), zmiana jest ograniczona do kończyny.
3 Postępująca graniczna epidermoliza pęcherzowa (JEB, progresywna): znana również jako neuronalna JEB (neurotropica), charakteryzująca się początkiem w połowie lub późnym dzieciństwie.
(2) uogólnione:
1 Ciężka graniczna epidermoliza pęcherzowa (JEB, gravis): znana również jako Herlitz, znana również jako śmiertelna JEB (śmiertelna EB) ze względu na wysoką śmiertelność niemowląt, cechy kliniczne uogólnionego pęcherza, erozja A zanikowe blizny, gdy zmiany skórne obejmują skórę głowy, mogą tworzyć częściowe lub całkowite łysienie, mogą tworzyć symetryczną wysoce proliferacyjną ziarninę wokół nosa i ust, gdy zaangażowane są nozdrza, mogą tworzyć wąskie nozdrza, nawet okluzję, ziarninę Może wpływać na tył szyi, górną część pleców, pachy i fałdy paznokci. Ten rodzaj skóry jest wyjątkowo delikatny i często występuje niedożywienie, które może ostatecznie spowodować odpadnięcie paznokci. Łoże paznokcia jest pokryte blizną, która może powodować przykurcz z powodu tworzenia się blizn pod pachą. Zewnętrzne zajęcie skóry jest powszechne i ciężkie. Częste wady ustne i skurcze języka, zwężenie przełyku, zaburzenia wzrostu i rozwoju spowodowane zajęciem jelita cienkiego, inne mogą również wpływać na oko i drogi moczowo-płciowe, żelazo spowodowane uszkodzeniem jelit Utrata krwi spowodowana złym wchłanianiem i przewlekłymi rozległymi zmianami skórnymi często powoduje niedokrwistość wieloczynnikową, a niewielka liczba pacjentów może mieć ciężką tchawicę, zmiany krtaniowe, a nawet Występuje okluzja W przypadkach NE-BR co najmniej 30% tych pacjentów ma zmiany w tchawicy i krtani Tracheostomia może uratować życie takich pacjentów, ale ostatecznie ci pacjenci często umierają wcześnie u dziecka, chociaż większość Przyczyna śmierci jest niejasna, ale niektóre z nich mogą być spowodowane zaburzeniami rytmu spowodowanymi posocznicą lub zaburzeniami równowagi elektrolitowej wtórnej do zakażenia. 15% pacjentów z tym typem ma atrofię odźwiernikową, co stanowi zaledwie 3% przypadków NEBR.
2 lekka naskórkowa pęcherzowa epidermoliza (JEB, zapalenie błony śluzowej): znana również jako typ inny niż Herlitz lub uogólniona zanikowa EB (uogólniona zanikowa EB), pomimo pęcherzy, erozji, zanikowej blizny i pozapalnej hipopigmentacji lub pogłębienia Może wystąpić, ale brakuje granulacji proliferacyjnej, a oprócz tchawicy, zmian krtaniowych brakuje innych zmian skórnych, A, zmiany skórne skóry głowy są podobne do typu Herlitza, ale oczekiwana długość życia, oprócz dysplazji szkliwa, na wiele sposobów tego typu Podobne do systemowego DDEB.
3 bliznowata padaczka pęcherzowa na granicy (JEB bliznowaciejący): jest rzadkim układowym JEB, charakteryzującym się wadami pseudo i palców (palców u stóp), trudnym klinicznie do zidentyfikowania z typem Hallopeau-Siemensa.
3. Niedożywienie pęcherzowa epidermoliza (dystroficzny EB, DEB) Typowymi cechami tego typu są pęcherze, erozja, blizny, zanikowe blizny, wysypka prosa i dystrofia paznokci lub niedobór paznokci, w zależności od rozmieszczenia zmian Zasięg i wzór genetyczny są różne i są podzielone na 9 podtypów.
(1) Zlokalizowane:
1 odwrócony dystroficzny pęcherzowy naskórek (DEB, odwrotny): jest rzadkim typem, zmiany ograniczają się do szyi, pach, pachwiny i odcinka lędźwiowo-krzyżowego, zmiany skórne obejmujące jamę ustną i przełyk, a czasami przełyk Zmiana jest poważniejsza niż zmiana skórna.
2 akralna dystroficzna pęcherzowa epidermoliza (DEB, akral): znana również jako najlżejsza DEB (minimus).
3 przednie niedożywienie pęcherzowa naskórkowa (DEB, pretibial): jest szczególnym rodzajem zmiany, zmiany są ograniczone do przedniego grzebienia biodrowego, nawracających małych pęcherzy i blizn grudkowych, czasem purpurowofioletowych Czerwony, podobny do liszaja płaskiego, z wyjątkiem niedożywienia, bez zmian skórnych.
4 dystroficzna pęcherzowa epidermoliza pęcherzykowa (DEB, dośrodkowa).
(2) uogólnione:
1 autosomalne dominujące postacie dystrofii eutroficznej (DEB): dominujące dziedziczne białe grudki dystroficzna pęcherzowa epidermoliza (DDEB, albopapuloidea) i dominująca Dziedziczna dystroficzna dystroficzna pęcherzowa epidermoliza (DDEB, hiperplazja), znana również jako typ Pasini i typ Cockayne-Touraine, te dwa rodzaje zmian są podobne, jedyna różnica polega na tym, że te pierwsze mają białe zwłóknione grudki, pryszcze Jest to zlokalizowana blizna, niekiedy trudna do zidentyfikowania klinicznego. Musi zostać zdiagnozowana genetycznie. Zmiany pozajelitowe mogą mieć łagodną erozję jamy ustnej i blizny. Czasami może wystąpić ciężkie zajęcie przełyku. Bardzo niewielu pacjentów może rozwinąć raka płaskonabłonkowego, ale mieć wpływ na życie. Nie duży
Przejściowa dermoliza pęcherzowa noworodka, często przy urodzeniu lub krótko po urodzeniu, samoleczenie przez 6 do 9 miesięcy, pozostawiając niewielką zanikową bliznę i zlokalizowane paznokcie Niedożywienie.
2 autosomalne formy recesywne (DEB, autosomalne formy recesywne): recesywna dziedziczna ciężka dystroficzna pęcherzowa epidermoliza pęcherzowa (RDEB, gravis), znana również jako Hallopeau- Typ Siemens jest jednym z poważnych rodzajów dziedzicznej EB. Występuje po urodzeniu, zmiany skórne stopniowo wpływają na całe ciało, a śmiertelność wczesnych niemowląt jest wysoka. U ocalałych dzieci często rozwija się inwazyjny rak płaskonabłonkowy na powierzchni nawracających pęcherzy i blizn. Większość płaskonabłonkowych raków ma miejscowe lub ogólnoustrojowe przerzuty, prowadzące do śmierci. Zwykle ciężkie zajęcie wielu narządów, najczęstsze to małe wady jamy ustnej spowodowane zajęciem jamy ustnej i skrócenie paska języka. Rozległa próchnica zębów powoduje wczesną utratę zębów. Dalsze trudności żywieniowe, oprócz zwężenia przełyku, opóźnienia wzrostu, ciężkiej niedokrwistości wieloczynnikowej, rzadkiej erozji i blizn rogówki i spojówek, rozległego zajęcia układu moczowo-płciowego i dolnego odcinka przewodu pokarmowego, wielu pacjentów we wczesnym dzieciństwie Mogą wystąpić fałszywe deformacje palców, podobne do typu pazurów, powodujące atrofię mięśni, częściowe wchłanianie kości palców u rąk i wreszcie poważną pracę Bariery powtarzane zakażenie wtórne mogą doprowadzić do posocznicy.
Recesywna dziedziczna łagodna dystroficzna pęcherzowa epidermoliza (RDEB, zapalenie błony śluzowej), ten typ pacjenta jest klinicznie podobny do typu Cockayne-Touraine, a zajęcie poza skórne jest rzadkie.
Pod mikroskopem świetlnym, z wyjątkiem powierzchownego EBS, pęcherz lub szczelina całego EBS znajduje się blisko dna naskórka pod naskórkiem, a pęcherze lub szczeliny JEB i DEB znajdują się pod naskórkiem, więc nie można ich rozróżnić pod mikroskopem świetlnym.
Transmisyjna mikroskopia elektronowa wykazała, że pęknięcia powierzchniowego EBS występowały w warstwie ziarnistej, podczas gdy pęknięcia wszystkich innych EBS znajdowały się w warstwie podstawowej lub warstwie podstawowej; pęcherz JEB wystąpił w środkowej warstwie przezroczystej płytki, a szczelina DEB znajdowała się w gęstej płytce poniżej granicy naskórka skóry właściwej. Włókna kotwiczące są zwykle nieobecne w ciężkim RDEB, zmniejszone w większości RDEB i zmniejszone lub normalne w DDEB Ostatnie badania wykazały, że nasilenie DEB jest odwrotnie proporcjonalne do średniej średnicy przekroju włókienka kotwiczącego. Od ograniczonego typu DDEB do całego typu ciała, a wreszcie do RDEB, średnica ta stopniowo maleje.
Zbadać
Badanie dziedzicznej naskórkowej pęcherzowej naskórka u dzieci
Kiedy pojawia się niedokrwistość, obraz krwi obwodowej pokazuje zmniejszenie liczby czerwonych krwinek i hemoglobiny; przy równoczesnym zakażeniu liczba leukocytów i liczby neutrofili we krwi obwodowej znacznie się zwiększa; gdy ciężkiej infekcji towarzyszą zaburzenia wody i elektrolitów, należy stosować sód, potas i chlor. Testy pH oraz testy czynności wątroby i nerek.
Lokalizacja antygenu immunofluorescencyjnego wykazała, że w EBS, pęcherzowa surowica pemfigoidowa, przeciwciało kolagenowe typu IV i przeciwciało płytkowe znajdowały się po stronie skóry właściwej; w JEB pęcherzowa surowica pemfigoidowa znajdowała się po stronie naskórka, typ IV Przeciwciało kolagenowe i przeciwciało płytkowe znajdują się po stronie skóry właściwej; w DEB, pęcherzowa surowica pęcherzowa, przeciwciało kolagenowe typu IV i przeciwciało płytkowe znajdują się po stronie naskórka.
Ponadto mikroskopia elektronowa wykazała również, że w górnej części skóry właściwej większości DEB rozpuszczone są różne ilości kolagenu, aw noworodkowej przejściowej lizy pęcherzowej skóry amorficzne ciała gwiaździste można zobaczyć w jądrze komórek podstawowych.
Ciężkimi przypadkami powinny być prześwietlenie klatki piersiowej, EKG, USG B i inne badania.
Diagnoza
Diagnoza i diagnostyka różnicowa dziedzicznej pęcherzowej epidermolizy u dzieci
Zgodnie z klinicznymi objawami choroby przed 2. rokiem życia, kliniczne objawy pęcherzy w miejscu tarcia w połączeniu z wywiadem medycznym mogą postawić wstępną diagnozę, która musi zostać potwierdzona przez immunofluorescencyjną lokalizację antygenu i projekcję mikroskopu elektronowego oraz diagnozę podtypu i wariantu.
W okresie noworodkowym czasami konieczne jest odróżnienie od opryszczki zwykłej, porfirii wrodzonej, nietrzymania pigmentu, mastocytozy pęcherzowej, zespołu oparzonej skóry Staphylococcus aureus i rogowacenia naskórka.
