Zewnętrzny drenaż pęcherzy

Tradycyjny pogląd na pęcherzową chorobę płuc polega na tym, że między pęcherzykiem płucnym a sąsiednimi drogami oddechowymi istnieje mechanizm klapy ruchu. W miarę wzrostu ciśnienia wewnątrz pęcherza, duży pęcherzyk staje się coraz większy, powodując zapadnięcie się sąsiedniej tkanki płucnej. Morgan (1989) i Klingman (1991) wykazali, że tkanka płucna wokół pęcherzyków płucnych jest mniej podatna niż pęcherzyki płucne za pomocą dynamicznej CT, detekcji ciśnienia gazu i testów fizjologicznych w dużych pęcherzykach, tak że ciśnienie wewnątrz tkanki przekracza ciśnienie w dużych pęcherzykach. Ciśnienie W tym samym podciśnieniowym podciśnieniu pęcherz płucny zawsze rozszerza się pierwszy niż otaczająca tkanka płucna, co powoduje ciągłe uszkodzenie tkanki płucnej wokół dużego pęcherza i dalsze powiększanie pęcherza płucnego. Zgodnie z obecnością lub brakiem niedrożności zmian w miąższu płucnym, niektórzy autorzy połączyli klinicznie, aby zaproponować bardziej praktyczną metodę klasyfikacji dla pęcherzy płucnych, a mianowicie: typ I; pęcherzyki płucne często znajdują się na końcu płuca, z wyraźnymi granicami, większość innych miąższów płucnych jest normalna, ogromna Pęcherze płucne mogą zajmować połowę dotkniętej jamy klatki piersiowej (rodzaj rozedmy przykomorowej), ale pacjent może być bezobjawowy, a czynność płuc jest prawie normalna. Typ II; pęcherzyki płucne są często obustronne, rozproszone lub wielokrotne, z niejasnymi granicami i różnym stopniem wielkości (częściowe wczesne zmiany całkowitej rozedmy zrazikowej), objawy zależą od wielkości wypukłości i rozedmy płuc Dotkliwość. Pęcherze płucne często pokrywają się z infekcją, krwotokiem i spontaniczną odma opłucnową po zerwaniu. Zainfekowane pęcherzyki płucne i ruch oskrzeli są słabe, leczenie farmakologiczne może jedynie kontrolować infekcję, łagodzić objawy, ale nie może rozwiązać uszkodzenia struktury tkanki i jej uszkodzenia, wskazań chirurgicznych i pierwotnego ropnia płuc. Niezainfekowane pęcherze płucne, resekcja chirurgiczna może złagodzić ucisk normalnej tkanki płucnej przez duże pęcherzyki i zmniejszyć zwarcie tętniczo-żylne płuc, ale na działanie chirurgiczne ma wpływ wiele czynników. Leczenie chorób: duże płuca Wskazanie Pozapłucny drenaż zewnątrzoponowy jest odpowiedni dla: Jest to skuteczne, proste, tymczasowe lub stałe leczenie pacjentów wysokiego ryzyka z resekcją pęcherzy płucnych. Przygotowanie przedoperacyjne Przygotuj się rutynowo przed operacją. Zabieg chirurgiczny 1. Zgodnie z anatomicznym położeniem pęcherzyków płucnych, wykonaj małe nacięcie w ścianie klatki piersiowej pośrodku odpowiednich pęcherzyków płucnych. 2. Wytnij żebro o wymiarach od 2,5 do 3,0 cm i zszyj szew torebki wraz z opłucną ściany i dużą ścianą pęcherzyka. Ściany pęcherzyków opłucnowych i płucnych wycięto pośrodku sznurka torebki, sondowano wnętrze blistra i otwarto odstęp, aby komunikować się z sąsiednimi pęcherzykami, i wprowadzono cewnik Foleycathete (32F). Napompuj balon, napnij sznur torebki i zawiąż go, pociągnij cewnik, aby zamknąć balon do dużej ściany pęcherza i opłucnej ściany, zszyj mięsień nacięcia i warstwę skóry po warstwie i zamocuj cewnik. Koniec cewnika jest podłączony do butelki z uszczelnieniem wodnym i jest zamknięty. Drenaż Większość jamy opłucnej należy również umieścić w rurce klatki piersiowej, a zamknięty drenaż jest utrzymywany po operacji. Cewnik Foleycathete usunięto 7 do 8 dni po zabiegu. Po ekstubacji obwodnica oskrzeli-kapsułki-skóra zamyka się po 48-72 godzinach. 3. Aby zmniejszyć pooperacyjne wycieki powietrza, Venn (1988) użył proszku talku do rozpylenia jamy opłucnej i pęcherzykowej jamy płucnej; Oizumi (1990) zasugerował, że klej fibrynowy należy wstrzykiwać do jamy pęcherzykowej płuc, aby poprawić leczenie. Efekt