Operacja zmniejszenia objętości płuc w przypadku rozedmy

Jako leczenie chirurgiczne w końcowym stadium rozedmy płuc, operacja zmniejszenia objętości płuc rozpoczęła się w połowie lat 90. XX wieku, co otworzyło nowy sposób leczenia rozedmy płuc i osiągnęło dokładniejszy efekt kliniczny. Czas na operację zmniejszenia objętości płuc jest wciąż krótki, ważne jest opanowanie wskazań do operacji zmniejszenia objętości płuc i wybranie najlepszej metody chirurgicznej. Powszechne metody chirurgiczne zmniejszania objętości płuc obejmują obustronne nacięcie mostka, obustronne zmniejszenie objętości płuc, operację torakoskopowej redukcji objętości płuc i konwencjonalne jednostronne nacięcie tylno-boczne nacięcia płuc. Operacja zmniejszenia objętości płuc z powodu VATS charakteryzuje się minimalnie inwazyjną operacją i jest bardziej odpowiednia dla pacjentów z ciężką rozedmą płuc ze słabą czynnością sercowo-płucną. Leczenie chorób: rozedma płuc Wskazanie Rozedma końcowa. Zabieg chirurgiczny Pozycja W pozycji bocznej przeprowadzono jednostronną torakoskopową operację zmniejszenia objętości płuc, a po operacji dwustronnej torakoskopową pozycję zmieniono po jednej stronie operacji, aby wykonać operację kontralateralną. 2. Nacięcie Pozycja kaniuli torakoskopowej jest wybierana od linii środkowej grzebienia biodrowego do 7. lub 8. przestrzeni międzyżebrowej tylnej linii piszczeli. Druga od 2. do 4. kaniuli oprzyrządowania jest określana na podstawie zmiany. Czwarta przestrzeń międzyżebrowa i siódma przestrzeń międzyżebrowa tylnego grzebienia biodrowego. 3. Wybór miejsca redukcji objętości płuc Po założeniu kaniuli endoskopowej za pomocą torakoskopii wybrano „obszar docelowy” z ciężką rozedmą płuc. Wybór „obszaru docelowego” został połączony z przedoperacyjną tomografią komputerową klatki piersiowej i wentylacją płuc izotopów oraz obrazowaniem perfuzji. 4. Resekcja płucna Po wybraniu obszaru docelowego chorego płuca, które ma zostać wycięte, kleszcze lub nożyczki separacyjne są umieszczane przez port operacyjny w celu rozluźnienia wszystkich zrostów w jamie klatki piersiowej, więzadło płucne jest zrywane, a ściągacz płuc jest umieszczany z tylnego portu operacyjnego w celu przygotowania do resekcji. Tkankę płucną wprowadzono do endoskopowego przecinacza szwu z osierdziem bydlęcym z przedniego otworu operacyjnego po stronie bocznej, i wycięto tkankę płucną do wycięcia, a włosy obcięto, aby dokończyć cięcie. Następnie wykonuje się następne cięcie obcinające, a każda krawędź tnąca płuca powinna zachodzić na siebie aż do usunięcia obszaru docelowego. Zakres resekcji płuc wynosi około 20% do 30% pojemności jednej strony płuca, a pozostała morfologia płuc jest podobna do kształtu klatki piersiowej. Operacja redukcji objętości płuc jest zakończona. Płyn dotchawiczny wstrzyknięto do jamy klatki piersiowej, a płuca wentylowano w celu sprawdzenia wycieków powietrza. Torakoskopia monitoruje zamknięcie nerwu międzyżebrowego. Zamkniętą rurkę drenażową umieszczono przez dwa porty kaniuli, jedną umieszczoną na szczycie opłucnej, a drugą na kącie żebra. Komplikacja Wyciek powietrza Wyciek powietrza jest najczęstszym powikłaniem, a jego częstość występowania wynosi od około 40% do 50%. Często występuje na styku krawędzi tnącej płuca i powierzchni płuc, na których przyczepność jest zmniejszona. Uwaga: 1 Należy zachować ostrożność przy oddzielaniu zrostów opłucnej. Jeśli zostanie zerwany, należy go zszyć za pomocą endoskopowego noża do szycia z osierdzie bydlęcym lub zadziorowym osierdziem; 2 każde płuco powinno mieć odpowiednią zakładkę. 2. Niewydolność oddechowa Końcowa rozedma płuc jest przewlekłą chorobą układu oddechowego. Ogólny stan pacjenta jest zły, jest podatny na zatrzymywanie dwutlenku węgla, niewydolność oddechową i niewydolność oddechową po operacji. Bardzo ważne jest postępowanie z drogami oddechowymi, w tym usunięcie wydzieliny hormonalnej przed intubacją intubacji tchawicy, zachęcanie do kaszlu po operacji, pomoc w wydalaniu plwociny i, w razie potrzeby, odsysanie przez kaniulę nosową lub bronoskopię światłowodową. Ważne jest również utrzymywanie otwartej rurki drenażowej, kontrolowanie ilości płynu i wybór odpowiednich antybiotyków.