operacja prostaty

Prostata jest gruczołem włóknisto-mięśniowym, elastycznym, zlokalizowanym głęboko w miednicy, między szyją pęcherza a grzbietem układu moczowo-płciowego, ze spojeniem łonowym z przodu i odbytem z tyłu. Przechodzi przez nią tylna cewka moczowa, a przewód wytryskowy przechodzi przez tylny otwór gruczołu z boku tylnej cewki moczowej. Kształt prostaty jest jak stożek z górną i dolną średnicą około 2,0 cm, średnicą przednio-tylną 3,0 cm oraz lewą i prawą średnicą około 4,0 cm. Chociaż w ostatnich latach, przy ciągłym rozwoju endoskopowej urologii, większość pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego była w stanie osiągnąć minimalnie inwazyjne metody, takie jak widoczna laserowa prostatektomia (VLAP), elektrowapnienie prostaty (EVP), przezcewkowa resekcja prostaty (TURP). Gojenie, ale w przypadku ogromnej prostaty, w połączeniu z chorobą pęcherza, którą należy leczyć jednocześnie, trudno jest ustawić pozycję litotomii, szczególnie w obszarach o złych warunkach medycznych, otwarta prostatektomia nadal ma swoją wartość użytkową. Operacja prostaty obejmuje nadnaczyniową prostatektomię przezpochwową, prostatektomię wsteczną, prostatektomię krocza i przezcewkową resekcję gruczołu krokowego. Leczenie chorób: rak prostaty, rak prostaty, przygotowanie przedoperacyjne Zdecydowana większość łagodnego rozrostu gruczołu krokowego to osoby w podeszłym wieku. Przed operacją należy uważnie obserwować stan całego ciała. Wszelkie nieprawidłowości należy w miarę możliwości skorygować. Operację należy rozważyć po ustabilizowaniu się stanu. Około jedna trzecia pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego ma choroby serca, takie jak nieprawidłowe EKG, niewydolność serca w przeszłości, dusznica bolesna lub zwężenie tętnicy wieńcowej. Oprócz odpowiednich leków, w razie potrzeby należy skonsultować się z lekarzem sercowo-naczyniowym. Niewielka liczba pacjentów ma zawał mięśnia sercowego w wywiadzie, a operację u takich pacjentów należy wykonać od 3 do 6 miesięcy po ustabilizowaniu się stanu. Inne choroby medyczne, takie jak niedrożność wentylacji płuc (przewlekłe zapalenie oskrzeli, rozedma płuc itp.), Cukrzyca, choroby naczyniowo-mózgowe, udar mózgu itp. Powinny być leczone przed zabiegiem chirurgicznym. Zwróć uwagę na korygowanie niedożywienia i odwodnienia, zaburzeń równowagi elektrolitowej, hipoproteinemii, niedoboru witamin i niedokrwistości u osób starszych. Zwróć uwagę na historię krwawienia, poprzednie krwawienie lub operację z lub bez historii krwawienia, oprócz rutynowego badania czasu krzepnięcia, liczba płytek krwi, powinna również sprawdzić czas protrombiny. Należy przerwać leczenie przeciwzakrzepowe przed operacją prostaty. Część pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego powikłana przewlekłym zatrzymaniem moczu, któremu często towarzyszy upośledzenie czynności nerek. Łagodna niewydolność nerek, operacja jest bezpieczna, nie wymaga drenażu cewnika przed operacją. Umiarkowane lub powyżej zaburzenia czynności nerek, przedoperacyjny drenaż pęcherza, najlepiej cewnikowanie na stałe (ze względu na stomię pęcherza łatwo jest zrostu tkanki podbrzusza, bliznowacenie, nie sprzyja przyszłej operacji otwartej prostaty), po przywróceniu czynności nerek, operacji . U niewielkiej liczby pacjentów nie można przywrócić czynności nerek, nie należy rozważać operacji prostaty, a niewydolność dróg moczowych jest możliwa. Jeśli cewnik jest włożony, należy zwrócić uwagę na aseptyczną operację i leczenie lekami przeciwbakteryjnymi. Resztkowy mocz> 150 ml, częstotliwość oddawania moczu nie jest proporcjonalna do resztkowej objętości moczu lub szybkość przepływu moczu jest zbliżona do normy, należy zastosować cystografię w celu zrozumienia funkcji pęcherza. Pacjentów z cukrzycą należy również leczyć za pomocą cystografii. U pacjentów ze skurczem mięśni kończyn dolnych w wywiadzie należy zbadać EMG zwieracza, aby ocenić czynniki powodujące niedrożność zwieracza. Profilaktyczne stosowanie antybiotyków jest kontrowersyjne, ale antybiotyki należy podawać po cewce moczowej lub cystoskopii. Pacjentom z chorobą zastawki serca lub protezą zastawki protetycznej należy podać ampicylinę, gentamycynę i tak dalej. Osoby z wyraźnym zakażeniem dróg moczowych należy leczyć zgodnie z testem bakteryjnym w środkowej fazie moczu i testem wrażliwości na lek. Około 1 na 10 pacjentów z kamieniami pęcherza można usunąć podczas operacji prostaty. Połączone kamienie nerkowe i moczowodów należy leczyć przed operacją prostaty. Zabieg chirurgiczny Suprostubiczna przezpłucna prostatektomia jest najstarszym i najłatwiejszym do wyjawienia chirurgicznym podejściem do prostaty. Chirurgia jest stosunkowo prosta i łatwa do opanowania dla chirurgów ogólnych i jest najpopularniejszą operacją otwartą. U pacjentów ze słabą czynnością nerek operację można podzielić na dwie fazy, pierwszą fazę stomii nad pęcherza moczowego, w celu przywrócenia czynności nerek, a następnie prostatektomię drugiego stopnia. Dla pacjentów z kamieniami pęcherza moczowego i uchyłkiem pęcherza jest to dobra metoda leczenia powyższych zmian jednocześnie. To także dobra droga do ogromnej resekcji prostaty. Ta procedura nie wchodzi w tylną przestrzeń łonową i pozwala uniknąć ryzyka infekcji pęcherza. Największą wadą suprapubowej transsekcyjnej prostatektomii jest trudność w zatrzymaniu krwawienia. Ponieważ prostata jest poddana spojeniu łonowemu, dość trudno jest odsłonić gruczoł krokowy u pacjentów z głęboką miednicą. Zaletą prostatektomii wstecznej jest to, że operacja prostaty odbywa się pod bezpośrednim widzeniem, a jama prostaty jest całkowicie hemostazą. Wadą jest to, że wejście do tylnej przestrzeni łonowej i uszkodzenie splotu żylnego prostaty może powodować niekontrolowane krwawienie. Podstawowym punktem retropubicznej prostatektomii jest zamknięcie więzadła prostaty łonowej w pobliżu torebki prostaty, dzięki czemu może on bezpośrednio wejść do końcówki prostaty i przestrzeni cewki prostaty, wolna prostata, może zostać wciągnięta do nacięcia powyżej spojenia łonowego, pod bezpośrednim leczeniem prostaty i Cewka moczowa zmniejsza ryzyko uszkodzenia szyi pęcherza. Kiedy stosuje się nacięcie nadłonowe i retropubiczne, wygodnie jest wykonać bardzo dużą resekcję prostaty. Prostatektomia post-łonowa jest trudna do przeprowadzenia u otyłych pacjentów. Pooperacyjne łonowe zapalenie kości i szpiku nie jest częste, ale występuje częściej niż podejście nadłonowe. Największą zaletą prostatektomii krocza jest to, że uraz chirurgiczny jest niewielki, a powrót do zdrowia pooperacyjny szybki. Ta procedura jest szczególnie odpowiednia dla osób z przerostowymi gruczołami zlokalizowanymi głównie w cewce moczowej. Hemostaza jest bardziej dokładna, nie występuje duży splot żylny, a ryzyko poważnego krwawienia jest niewielkie. Może być stosowany do biopsji tylnej prostaty i do drenażu ropnia prostaty. Wadą tej drogi jest to, że pacjenci muszą zajmować nadmierną pozycję litotomii pęcherza, co nie jest odpowiednie dla pacjentów z chorobą sercowo-płucną i zaawansowanym zapaleniem stawów; częstość występowania nietrzymania moczu pooperacyjnego jest stosunkowo wysoka; prawdopodobieństwo uszkodzenia odbytnicy jest większe; utrata funkcji pooperacyjnej jest również większa. Universal. Przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego to zabieg chirurgiczny polegający na wycięciu gruczołu krokowego w kraju i za granicą, według statystyk od 80% do 90% jednostek łagodnego rozrostu gruczołu krokowego korzysta z tej procedury. Ta metoda nie wymaga nacięcia i nie ma powikłań operacji otwartej, pacjent odczuwa niewielki ból i szybko wraca do zdrowia po operacji. Tą metodą można również leczyć starych i słabych pacjentów, którzy nie tolerują operacji otwartych. Szczególnie odpowiedni dla pacjentów z małym przerostem prostaty (około 30 ~ 40 g), zwłóknieniem prostaty i stwardnieniem szyi pęcherza. Jednak przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego wymaga specjalnego sprzętu. Operacja elektrycznej techniki resekcji jest trudniejsza niż operacja otwarta. Poważne powikłania, takie jak poważne krwawienie, perforacja pęcherza i torebki stercza, oraz hiponatremia (zespół przezcewkowej resekcji) mogą wystąpić podczas operacji. . Powikłania pooperacyjne, takie jak nietrzymanie moczu i zwężenie cewki moczowej. W ostatnich latach niektóre szpitale w Chinach przeszły przezcewkowe promieniowanie mikrofalowe plus elektryczne cięcie w leczeniu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego Operacja ta wykorzystuje termiczną koagulację mikrofalową w celu najpierw koagulacji białka tkanki prostaty i niedrożności naczyń krwionośnych, a następnie cięcia lub zmniejszenia krwawienia i zmniejszenia przezcewkowej resekcji. Ryzyko zespołu rozcięcia. Ponieważ podczas cięcia elektrycznego nie występuje krwawienie, pole widzenia jest czyste, co sprzyja opanowaniu i promowaniu techniki cięcia elektrycznego, a powikłania po cięciu elektrycznym są znacznie zmniejszone. Pacjent nie potrzebuje transfuzji krwi podczas i po operacji, oszczędzając dużo krwi. Nie ma potrzeby przepłukiwania pęcherza po operacji, a pacjent odczuwa mniejszy ból po operacji, a powrót do zdrowia jest szybszy. Komplikacja (1) krwawienie Wczesne krwawienie pooperacyjne, jasnoczerwony mocz, skrzepy krwi, leczenie lekami hemostatycznymi, transfuzja krwi i inne środki, konieczne jest ponowne zatrzymanie krwawienia. Wtórny krwotok pooperacyjny zwykle występuje w ciągu 1 do 3 tygodni po zabiegu i często jest spowodowany oderwaniem wchłanialnej linii hemostazy w szyi pęcherza lub wyrostku gruczołu krokowego lub utratą zainfekowanej tkanki martwiczej. Balon można włożyć do pęcherza w celu ściśnięcia szyi pęcherza, a skrzep krwi w pęcherzu jest wypłukiwany. 100% 1% złożonego roztworu siarczanu glinowo-potasowego wstrzykuje się do pęcherza i pozostawia na 20 minut i można go podawać 3 do 4 razy dziennie, w zależności od sytuacji. I wlew dożylny, podane leki przeciwbakteryjne i leki hemostatyczne. Większość powyższych zabiegów zadziała. Jeśli skrzep jest wypełniony pęcherzem, użyj aspiratora do aspiracji, a jeśli się nie powiedzie, ponownie rozetnij pęcherz, aby usunąć skrzep. (2) odłączenie cewnika W przypadku operacji gruczołu krokowego suprapubic lub retropubic, szew można umieścić na końcu głowy cewnika przez ścianę brzucha i przymocować do gazy pokrywającej ścianę brzucha, aby zapobiec ześlizgnięciu się cewnika. Po prostatektomii krocza można najpierw usunąć cewnik, a jeśli możesz samodzielnie oddać mocz, nie musisz ponownie wkładać cewnika. Jeśli pęcherz nie może zostać oddany do moczu, pęcherz można oczywiście napompować. Cewnik może być ponownie włożony przez doświadczonego lekarza. Cewnik może być wyłożony metalową prowadnicą. Lewa ręka jest wkładana do odbytu, aby poprowadzić końcówkę cewnika do pęcherza, unikając włożenia w szyjkę pęcherza lub Poniżej trójkąta. Po włożeniu cewnika nie ma dużo moczu i można wstrzyknąć niewielką ilość środka kontrastowego (nie więcej niż 5 ml), a następnie wykonuje się film rentgenowski obszaru pęcherza, aby ustalić, czy położenie cewnika jest prawidłowe. Jeśli cewnik nie zostanie włożony, możliwe jest przebicie stomii, aż pacjent będzie mógł oddać mocz, a następnie usunąć stomię. (3) wynaczynienie moczu Wynaczynienie moczu po prostatektomii retropubicznej wiąże się z niewłaściwym szyciem torebki prostaty lub infekcją rany. W takim przypadku, dopóki cewnik krąży płynnie, może leczyć się w ciągu 1 do 2 tygodni. W ciężkich przypadkach wynaczynienia moczu, oprócz utrzymywania cewnika otwartego, rana jest umieszczana w podwójnej kaniuli w celu przyspieszenia gojenia się rany. Wczesne wynaczynienie moczu po prostatektomii krocza, dopóki pasek drenażowy jest płynny, może się zatrzymać. W przypadku wynaczynienia moczu po usunięciu cewnika należy umieścić gumową opaskę w głębokiej części rany, aż wynaczynienie ustanie. Jeśli wynaczynienie moczu trwa przez 5 dni lub dłużej, do cewnika należy włożyć drobny cewnik. (4) Ostre zapalenie najądrza Ostre zapalenie najądrza może wystąpić od kilku dni do kilku tygodni po różnych operacjach prostaty. Podwiązanie obustronnych nasieniowodów podczas operacji może znacznie zmniejszyć częstość występowania najądrza. W przypadku zapalenia najądrza należy wzmocnić leczenie antybiotykami. Pacjent odpoczywał w łóżku, moszna była uniesiona, wczesny miejscowy zimny okład i późny gorący okład. Leczenie miejscowe łagodzi objawy i przyspiesza powrót do zdrowia. Jeśli powstanie ropień, drenaż należy wyciąć. (5) ostre zapalenie pęcherza moczowego i odmiedniczkowe zapalenie nerek Po operacji prostaty, z powodu stałego cewnika, występuje więcej bakteriurii. Jeśli ostra infekcja dróg moczowych jest skomplikowana, lek przeciwbakteryjny należy dostosować zgodnie z testem kultury bakteryjnej moczu i testem wrażliwości na lek. Jeśli zapalenie utrzymuje się lub nawraca, sprawdź, czy nie występują czynniki obturacyjne i zmierz resztkowy mocz. Jeśli pozostało więcej moczu, cewnik należy zamieszkać w celu odprowadzenia moczu, a mocz miesza się z wydzieliną ropną śluzu. Pęcherz można myć regularnie 1% roztworem neomycyny. (6) nietrzymanie moczu Nietrzymanie moczu po operacji prostaty jest przeważnie tymczasowe i znika na kilka dni do kilku tygodni. Niewielka liczba pacjentów trwa dłużej, a pacjentów zachęca się do wykonywania przetoki odbytu. Nadal istnieje nadzieja na wyleczenie w ciągu pół roku do roku. Poszczególni pacjenci mogą doświadczać trwałego nietrzymania moczu z powodu cięższej szyi pęcherza i zewnętrznego uszkodzenia zwieracza lub unerwienia zewnętrznego zwieracza. (7) uszkodzenie odbytnicy i kał Istnieje wiele możliwości uszkodzenia odbytnicy po prostatektomii kroczowej i ważne jest, aby temu zapobiec. Zna anatomiczne punkty orientacyjne i poziomy, skrupulatną obsługę, zna położenie i cechy deski rozdzielczej Denonvillier, unikając gwałtownej separacji w ciemno. Przednia warstwa powięzi jest w bliskim kontakcie z tylną ścianą torebki prostaty, podczas gdy tylna warstwa pokrywa przód odbytnicy. Istnieje potencjalna szczelina między przednimi i tylnymi warstwami. Oddzielenie między przednimi i tylnymi warstwami nie tylko zmniejsza krwawienie, ale także uszkadza odbytnicę. Mięsień cewki odbytniczej odcina się w czasie, a palec wkłada się do odbytu, aby pomóc ustalić związek między ścianą jelita a prostatą, a ryzyko uszkodzenia odbytnicy można zmniejszyć. Jeśli podczas operacji dojdzie do przypadkowego urazu odbytnicy, należy go natychmiast naprawić, aby uniknąć opóźnienia i powstania przetoki kałowej. Uraz dotyczy tylko odbytniczej warstwy mięśniowej, podczas gdy nienaruszona błona śluzowa musi jedynie zszyć uszkodzoną warstwę mięśniową. Jeśli uszkodzenie spowoduje pęknięcie i perforację błony śluzowej jelit, ścianę odbytnicy należy całkowicie oddzielić, a warstwę błony śluzowej i warstwę mięśniową należy zszyć w sposób przerywany bez napięcia. Po naprawieniu uszkodzenia odbytnicy odbytu należy powiększyć do około 10 cm przez 5 minut, a zwieracz odbytu można sparaliżować przez kilka dni po operacji. Post przez 2 do 3 dni zmniejsza ryzyko wypróżnień. Po operacji kaniulę odbytu o głębokości około 15 cm, jeśli kanał odbytu jest zatkany, należy wymienić, nie myć. Kanał odbytu usunięto 1 tydzień po zabiegu. Neomycyna doustna 3d. Wewnątrz cewnika do czasu wygojenia się kału. U pacjentów z ciężkim uszkodzeniem odbytnicy wymagana jest tymczasowa esicy. (8) trudności w oddawaniu moczu Zwężenie cewki moczowej i zwężenie szyi pęcherza mogą wystąpić po operacji prostaty. Główne objawy kliniczne to bolesne oddawanie moczu, drobne linie moczowe, a nawet ociekanie. W ciężkim nietrzymaniu moczu może wystąpić ciężki pacjent. Cewnik cewki moczowej jest pomocny w diagnozie. Jeśli cewnik cewki moczowej jest trudny do wprowadzenia z powodu zwężenia, można rozważyć manometrię pęcherza moczowego, gdy przyczyna jest trudna do zdiagnozowania. Zwężenie szyjki cewki moczowej i szyi pęcherza moczowego jest mniejsze w przypadku prostatektomii nadłonowej i retropubicznej, około 1% do 2%. Zwężenie szyi pęcherza może osiągnąć od 3% do 12% po radykalnej prostatektomii. Nieprawidłowe dopasowanie błony śluzowej pęcherza i błony śluzowej cewki moczowej lub nadmierne szycie szyi pęcherza. Zapobieganie zwężeniu szyi pęcherza polega na wykonaniu klinicznej resekcji trójkąta szyi pęcherza podczas operacji, prawidłowego wyrównania błony śluzowej pęcherza i błony śluzowej cewki moczowej oraz uniknięcia nadmiernego zszywania szyi pęcherza, aby zatrzymać krwawienie. Zapobieganie zwężeniu cewki moczowej pooperacyjnej polega na tym, że czas przebywania cewki moczowej nie powinien być zbyt długi, cewnik moczowy nie powinien być zbyt gruby i należy stosować cewnik silikonowy o mniejszym podrażnieniu. Jeśli wystąpiło zwężenie cewki moczowej lub pęcherza, zwykle wykonuje się to 1 lub 2 razy rozszerzenie cewki moczowej, a kilka przypadków nieskutecznego rozszerzenia należy leczyć nacięciem wewnętrznym.