guz przysadki
Wprowadzenie
Wprowadzenie do guza przysadki Nowotwory przysadki to grupa guzów, które powstają z przednich i tylnych przysadki i resztkowych komórek nabłonka gardła gardła. Objawy istotne klinicznie stanowią około 10% guzów wewnątrzczaszkowych. Mężczyźni są nieco więcej niż kobiety. Guzy przysadki zwykle występują u młodych dorosłych i często wpływają na ich wzrost, płodność, zdolność uczenia się i pracę. Objawami klinicznymi są nieprawidłowe wydzielanie hormonów, nowotwory otaczające tkankę przysadki, apopleksja przysadki i inne zaburzenia czynności przedniej przysadki. W tej grupie guzów gruczolaki poprzednich liści stanowiły większość, a te z płata tylnego były rzadkie. Według niepełnych statystyk, najczęstsze guzy PRL stanowią 50–55%, następnie guzy GH 20–23%, guzy ACTH 5-8%, guzy TSH i guzy LH / FSH występują rzadko. Niefunkcjonalne gruczolaki przysadki stanowią 20–25%. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,001% Wrażliwi ludzie: brak konkretnych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: Mocznica cukrowa Wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego
Patogen
Przyczyna guza przysadki
Zaburzenia regulacji podwzgórza (35%):
Hormon podwzgórzowy polipeptydu promuje proliferację komórek przysadki, a po przeszczepieniu do genu GHRH może wywoływać proliferację komórek GH u szczurów i dalej rozwijać się w prawdziwy guz przysadki.
Brak czynników hamujących może również przyczyniać się do powstawania nowotworów, takich jak gruczolaki ACTH mogą wystąpić u pacjentów z pierwotną niewydolnością nadnerczy.
Niedobór komórek przysadki mózgowej (25%):
Gruczolaki przysadki pochodzą ze zmutowanej komórki i towarzyszy im replikacja komórek wynikająca z amplifikacji monoklonalnej lub auto-mutacji.
Interwencja zewnętrznych wyzwalaczy lub brak inhibitorów:
Wady ekspresji genu receptora 1DA (dopaminy).
2 Rola onkogenów i genów supresorowych nowotworów: Onkogeny są w rzeczywistości rodzajem genów zaangażowanych w regulację prawidłowego wzrostu komórek Niektóre produkty onkogenu są czynnikami wzrostu i ich receptorami, podczas gdy inne są zaangażowane w przekazywanie sygnałów wzrostu w komórkach. Proces ten, jego nienormalna ekspresja, może prowadzić do nieprawidłowej proliferacji komórek.
Zapobieganie
Zapobieganie guzowi przysadki
Przeważnie jest to profilaktyka i opieka zdrowotna po zabiegu, jak następuje:
1, komfort psychiczny, guz przysadki jest łagodnym guzem w mózgu, efekt chirurgiczny jest dobry, po wyzdrowieniu może uczestniczyć w normalnej pracy.
2, wzmocnij odżywianie, jedz więcej świeżych, wysokobiałkowych pokarmów, popraw kondycję fizyczną, aby organizm odzyskał zdrowie wkrótce po chorobie.
3, czas radioterapii wynosi zwykle około 1 miesiąca po zabiegu, mniej miejsc publicznych podczas radioterapii, zwracaj uwagę na odżywianie, regularne badanie krwi.
4, zgodnie z zaleceniem lekarza, 1 rok CT 1 raz.
Powikłanie
Powikłania guzów przysadki Powikłania, moczówka prosta, wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego
Powikłania mogą wystąpić po operacji, takie jak:
(1) moczówka prosta.
(2) zapalenie zatok zwężonych.
(3) Woda i elektrolity są nieuporządkowane.
(4) Wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego.
(5) Upośledzenie wzroku ulega pogorszeniu.
(6) zapalenie opon mózgowych.
(7) Uszkodzenie naczyń.
(8) Uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego.
(9) Porażenie nerwu czaszkowego.
Objaw
Objawy guza przysadki Często występujące objawy Brak miesiączki współczulna nadpobudliwość wyrównawcza Wada wzroku Nieprawidłowy brak miesiączki - mlekotok - brak ... Niepłodność męska zmienia wzrok
1. Nieprawidłowe wydzielanie hormonów:
Grupa nadmiernego wydzielania hormonów, taka jak nadmierny hormon wzrostu spowodowany akromegalią; zespół wydzielania hormonów, gdy wzrost guzów niefunkcjonalnych, normalna tkanka przysadki ulega zniszczeniu, wydzielanie gonadotropin jest zmniejszone i brak miesiączki, bezpłodność Lub impotencja często występuje najwcześniej i częściej.
2. Guz jest ściskany przez otaczającą tkankę przysadki:
Podrażnienie włókien nerwowych ból głowy, uporczywy ból głowy; nerw wzrokowy, chiasm wzrokowy i ucisk wiązki nerwu wzrokowego, pacjenci z utratą wzroku, wadami pola widzenia i zmianami dna oka; inna grupa uciśnięć.
Zbadać
Badanie guza przysadki
1. Dodatni boczny plasterek gładkiej błony czaszki pokazuje, że siodło jest powiększone, zdeformowane, dno siodła jest zatopione i ma podwójne dno. Tył siodła jest przerzedzony i wyprostowany do tyłu, a kość jest często wchłaniana i niszczona.
2. Gęstość przysadki CT jest wyższa niż tkanka mózgowa.
3, rezonans magnetyczny (MRI): rozdzielczość przysadki miękkiej jest lepsza niż CT, może zrekompensować brak CT.
4, gaz mózgowy i angiografia mózgowa.
Diagnoza
Diagnoza i rozpoznanie guza przysadki
1, objawy kliniczne
Wiek pacjenta, płeć, objawy dyskomfortu po chorobie, zmiany w ciele.
2, badanie hormonalne
Ponieważ większość guzów przysadki ma funkcję wydzielania hormonów, objawy kliniczne nie są oczywiste, a hormony przysadki zmieniły się, gdy obrazowanie nie było w stanie sugerować guzów. Niektóre przypadki guzów przysadki można zdiagnozować na podstawie samych testów endokrynologicznych.
3, obrazowanie
(1) Film rentgenowski czaszki: Jest to stosunkowo prymitywna metoda diagnostyczna, oparta na zmianach jakości kości siodłowej, zwapnieniu okolicy siodełka w celu ustalenia obecności lub braku guzów i diagnostyce różnicowej.
(2) Badanie CT: ma wartość diagnostyczną tylko w przypadku dużych guzów przysadki, a małych guzów przysadki łatwo przeoczyć. Nie może być stosowany jako główne narzędzie do diagnozowania guzów przysadki mózgowej.
(3) Badanie MRI: Jest to najważniejsze narzędzie do diagnozowania guzów przysadki, które wyraźnie pokazuje rozmiar, kształt, lokalizację guza i jego związek z otaczającą strukturą. Wyświetlane mogą być nawet guzy o średnicy od 2 do 3 mm. Jednak niektóre guzy mają sygnały podobne do otaczających normalnych tkanek przysadki. Oba są trudne do odróżnienia i należy je zdiagnozować w połączeniu z objawami klinicznymi i badaniami endokrynologicznymi.
4, badanie patologiczne
Jest to najbardziej niezawodna metoda diagnostyczna, a odsetek błędnych diagnoz jest bardzo niski. Diagnozę patologiczną przeprowadzono za pomocą mikroskopii świetlnej barwienia zwykłego HE, która może być stosowana jedynie jako diagnoza ogólna i nie można rozróżnić rodzaju nowotworu. Barwienie immunohistochemiczne opiera się na diagnozie hormonów zawartych w komórkach nowotworowych, a czułość jest wysoka, ale wskaźnik błędnej diagnozy jest również wysoki. Obserwowany za pomocą mikroskopii elektronowej typ nowotworu jest rozróżniany na podstawie różnych cech komórek nowotworowych i jest rzadko stosowany klinicznie.
