zanik wieloukładowy
Wprowadzenie
Wprowadzenie do skurczu wielu systemów Multiplesystematrophy (MSA) to grupa postępujących neurologicznych chorób zwyrodnieniowych o niewyjaśnionym sporadycznym początku u dorosłych, nazwana po raz pierwszy przez Grahama i Oppenheimera w 1969 r., Obejmująca głównie pozapiramidy, móżdżek, autonomię i pień mózgu. I rdzeń kręgowy. Zespół obejmuje wiele układów, w tym linię prążkowia nigral i móżdżek oliwkowy, móżdżek autonomiczny kręgosłupa, a nawet przedni róg rdzenia kręgowego, rdzeń boczny i obwodowy układ nerwowy. Objawami klinicznymi są zespół Parkinsona, móżdżek, nerw autonomiczny, Różne kombinacje dysfunkcji, takie jak układ piramidalny, dlatego można ją klinicznie podzielić na trzy zespoły: striatum substania nigra degeneracja (SND), która charakteryzuje się głównie dysfunkcją pozapiramidową, charakteryzującą się głównie dysfunkcją autonomiczną Shy- Zespół Dragera (SDS) i sporadyczne zaniki móżdżku oliwek (OPCA), które charakteryzują się głównie ataksją. W rzeczywistości często trudno jest oddzielić te choroby. Graham i Oppenheimer podsumowują przypadki z podobnymi objawami klinicznymi w literaturze, sugerując, że te trzy zespoły są odrębnymi opisami i nomenklaturami niezależnych chorób zwyrodnieniowych układu nerwowego różnych autorów. Różnice, objawy kliniczne systemu objawów pojawiają się wcześniej lub są poważnie dotknięte, inne objawy systemowe pojawiają się później lub stopień zaangażowania jest stosunkowo niewielki. Wyniki badania neuropatologicznego potwierdziły, że stopień zaangażowania każdego układu był całkowicie zgodny z cechami objawów klinicznych, a obecnie w bazie danych MEDLINE sporadyczne OPCA, SDS i SND są klasyfikowane w MSA. Podstawowa wiedza Odsetek chorób: 0,003% Wrażliwi ludzie: żadnych wyjątkowych ludzi Tryb infekcji: niezakaźny Powikłania: omdlenia, depresja, zakażenie dróg moczowych
Patogen
Etiologia atrofii wielosystemowej
Przyczyna choroby (70%):
Etiologia jest niejasna, a ciała inkluzyjne znajdują się w cytoplazmie, takiej jak komórki glejowe, zwłaszcza oligodendrocyty. Badania immunohistochemiczne wykazały, że te ciała inkluzyjne zawierają immunoreaktywne kinazy zależne od cyklu komórkowego, aktywowane mitogenem enzymy aktywujące białko itp. . Ekspresję α-synukleiny stwierdzono w pniu mózgu, rdzeniu kręgowym, móżdżku i jądrze dolnej oliwki, co sugeruje ważną rolę w patogenezie tej choroby.
Patogeneza (15%):
1. Ciała inkluzyjne cytoplazmatyczne oligodendrocytów
Oligodendroglialne włączenie cytoplazmatyczne jest cechą histologiczną MSA Oligodendrocyty odgrywają ważną rolę w patogenezie W przeszłości zwyrodnienie i utrata neuronów były uwzględniane w zmianach patologicznych MSA. Jest on pierwotny, co stanowi podstawę zmian patologicznych, a demielinizacja jest wtórna. Od czasu odkrycia ciałek inkluzyjnych oligodendrocytów niektórzy autorzy przedstawili nowe poglądy na temat patogenezy MSA. Oligodendrocyty odgrywają ważną rolę w degeneracji neuronów w patogenezie, ponieważ barwienie srebrem i immunohistochemia pokazują, że wewnątrzkomórkowe nieprawidłowe zmiany w oligodendrocytach są bardziej wyraźne niż zmiany w samych neuronach. Charakterystyka, Nakazato Yoichi i wsp. Zaobserwowali, że rozmieszczenie i gęstość cytoplazmatycznych ciałek inkluzyjnych w oligodendrocytach są zgodne z ciężkością zwyrodnienia choroby, ale niektórzy autorzy uważają, że liczba wtrąceń cytoplazmatycznych w oligodendrocytach jest związana z MSA. Papp i wsp. Zaobserwowali, że większa gęstość oligodendrocytów znajduje się w pierwotnej korze ruchowej, układzie piramidalnym i pozapiramidowym oraz w móżdżku korowym. Główną funkcją oligodendrocytów jest utrzymanie integralności mielinowanej otoczki mielinowej. Gdy struktura oligodendrocytów jest nienormalna, nieuchronnie wpływa to na jej funkcję. Ważna przyczyna utraty mieliny.
2. Apoptoza neuronalna Niektórzy ludzie uważają, że jej patogeneza jest związana z apoptozą neuronową W układzie nerwowym występują dwa rodzaje śmierci neuronalnej: martwica i apoptoza. Błona komórkowa pozostaje nienaruszona, gdy dojdzie do apoptozy. Objętość komórek jest zmniejszona, struktura organologiczna i morfologia są obecne, składniki lizosomalne są zachowane, chromatyna jądrowa jest skoncentrowana, a endonukleaza DNA endogenna jest aktywowana, aby spowodować degradację DNA z wytworzeniem fragmentów DNA i ciał apoptotycznych.
3. W przypadku nieprawidłowego metabolizmu enzymów patrz zanik móżdżku pons oliwek.
4. Zmiany patologiczne próbki ogólnej można zaobserwować w móżdżku, zaniku pnia mózgu i rdzenia kręgowego, przerzedzeniu; mikroskopowej degeneracji określonych części wyżej wymienionych komórek nerwowych, glejozie i demielinizacji mielinizowanych włókien, głównym miejscu patologicznych zmian w moście Włókno krzyżowe, jądra podstawy, rdzeń oliwkowy rdzeniasty, jądro grzbietowe nerwu błędnego, niebieska płytka nazębna, móżdżek, dolna stopa, jądro zębate móżdżku i półkula, jądro móżdżku istoty czarnej i jądro podstawy globus pallidus, jądro ogoniaste, skorupa, Utrata neuronów i glejoza w przyśrodkowych komórkach kolumny bocznej, przednich komórkach rogu itp .; zwyrodnienie dróg korowo-rdzeniowych, utrata osłonki, nerwy obwodowe są głównie zmianami demielinizacyjnymi.
(1) zmiany nigrostriatalne i niebieskie plamki: główna przyczyna zespołu Parkinsona u pacjentów, utrata neuronów stanowi 1/3 zewnętrznej strony istoty czarnej pars compacta, a komórki pigmentu czarnego znikają; wczesne prążkowanie Neurony organizmu uległy zmniejszeniu, z najcięższymi 2/3 jądra grzbietowego skorupy; globus pallidus został w znacznym stopniu dotknięty, a neurony z niebieskimi plamami zostały zmniejszone; powyższe zmiany patologiczne były całkowicie zgodne z idiopatyczną chorobą Parkinsona.
(2) Jądro mostkowe i zmiany komórek Purkinjego w móżdżku: klinicznie widocznym objawem jest OPCA. Najważniejszymi częściami utraty neuronów są jądra mostkowe, komórki Purkinjego w móżdżku i niższe jądro oliwki, w których zaangażowanie śródstopia móżdżku jest bardziej oczywiste, ale Zwykle nie ma znaczących zmian w komórkach ziarnistych móżdżku, jądrze zębatym i móżdżku.
(3) Neuropatia autonomiczna: zmiany patologiczne dysfunkcji autonomicznej zlokalizowane są głównie w przyśrodkowej bocznej kolumnie komórkowej rdzenia kręgowego i jądrze grzbietowym nerwu błędnego. Zmiany dotyczą zarówno układu współczulnego, jak i przywspółczulnego, a inne dotknięte komórki mają jedną komorę brzuszną w pniu mózgu. Aminergiczne neurony i łukowate jądro, jądro Onufa w przednich brzusznych komórkach rogu przedniego 2,3 segmentów rdzenia kręgowego, regulują autonomiczny ośrodek nerwowy pęcherza i zwieracza odbytu, a także mają znaczące uszkodzenie i łagodną utratę neuronów w podwzgórzu.
(4) wtrącenia cytoplazmatyczne oligodendrocytów: najczęstszymi i charakterystycznymi zmianami patologicznymi są barwienie Glyas i barwienie immunohistochemiczne lub zmodyfikowane barwienie srebrem Bielschowsky w istocie białej z rozległą rozproszoną cytoplazmatą oligodendrocytów Ciało inkluzyjne, znane również jako „inkluzja oligodendroglialna przypominająca plątaninę” lub „inkluzja glejowa cytoplazmatyczna (GCI)”, „mała ostroga Oligodendroglialna plątanina mikrotubularna, głównie w kształcie półksiężyca / sierpa wokół małego okrągłego jądra, lub płomieniowej struktury argyrofilowej przylegającej do jądra. Struktury te składają się głównie ze zmienionych mikrotubul. Pod mikroskopem elektronowym ciało inkluzyjne ma średnicę 10 ~ 25 nm, a struktura sieci rurek złożona z drobnych cząstek podobnych do cząstek jest rozmieszczona głównie w białej materii pnia mózgu, zwojach podstawy mózgu, móżdżku i korze mózgowej. Liczba ta różni się w zależności od osoby, a zastosowanie jest wielopolimeryzowane. Elektroforeza w żelu akryloamidowym może oddzielić wtrącenia cytoplazmatyczne od oligodendrocytów do różnych pasm białek, w tym α-synukleiny i białka krystalicznego αB (kryształ αB). Lin), tubulina (tubulina) i ubikwityna, białka te są białkami cytoszkieletowymi. Niektórzy autorzy uważają, że wtrącenia cytoplazmatyczne oligodendrocytów mogą reprezentować synchroniczne zwyrodnienie neuronów lub może być zwyrodnieniem neuronów. Zjawisko to można wykorzystać jako specjalny marker patologii MSA, ponieważ te ciała inkluzyjne znajdują się u prawie wszystkich pacjentów z MSA zdiagnozowanych przez patologię i nie pojawiają się w grupie kontrolnej Te struktury obsługujące OPCA, SDS i SND są koncepcjami tej samej odmiany procesu chorobowego. Obecnie większość raportów sugeruje, że wtrącenia cytoplazmatyczne oligodendrocytów znajdują się tylko w mózgu i istocie białej rdzenia sporadycznych przypadków MSA, ale nie w istocie białej centralnego układu nerwowego o prostej lub dziedzicznej zwyrodnieniu móżdżku kręgosłupa. Sprzyja to identyfikacji MSA i dziedzicznej degeneracji spinocerebellarnej, a niektórzy autorzy uważają, że wtrącenia cytoplazmatyczne oligodendrocytów, podobnie jak wtrącenia w innych chorobach neurodegeneracyjnych, są związane z mutacjami genu alfa-synukleiny. Synukleinopatia prowadząca do kodowania alfa-synukleiny i nieprawidłowości strukturalnych neurobiochemicznych.
Można ustalić diagnozę patologiczną MSA, w tym co najmniej trzy zmiany, takie jak skorupa i istota czarna. Zmiany patologiczne SDS, SND i OPCA często nakładają się na siebie, na przykład przypadki SDS wykazują znaczną utratę komórek rogu kręgosłupa, ale ta ostatnia jest klinicznie autonomiczna. Zaburzenia neurologiczne nie są całkowicie spójne, a niektóre przypadki OPCA mają takie same uszkodzenia Charakterystyczne patologiczne objawy SND to utrata neuronów chitynojądrowych i odkładanie się hematyny i lipofuscyny (1ipofuscyny) oraz zwyrodnienie czarnuszki. Zmiany to kora móżdżku i mosty, dolne jądro oliwne jest zanikowe, neurony i włókna poprzeczne są zmniejszone, jądro oliwne ma poważną utratę neuronów i znaczną glejozę, komórki Purkinjego móżdżku są tracone, a warstwa ziarnista jest przerzedzona, szczególnie kostka. .
Mcleod i Bennet poinformowali, że obwodowymi zmianami neuropatologicznymi były zwłóknienie mielinizowane, mutacja tylnej osi zwoju korzenia i nie zaobserwowano żadnych zmian niemielinizowanych włókien, ale Guo Yuxi i wsp. Wykazali biopsję nerwu surowiczego u 7 pacjentów z MSA powikłanym neuropatią obwodową. Włókna mielinowe są lekkie i umiarkowanie utracone. Morfologia składa się głównie z mieliny i cienkiej otoczki mielinowej. Występują również przerostowe zmiany nerwowe i włókna regenerowane. Nie obserwuje się degeneracji aksonalnej. Niektóre przypadki niemielinowanych włókien są zmniejszone pod mikroskopem elektronowym, podczas gdy komórki Schwanna Zwłóknienie kolagenu i tworzenie worka kolagenowego, zgodnie z przewlekłymi zmianami demielinizacyjnymi, nie potwierdziło dowodów pierwotnej degeneracji tylnych komórek zwoju korzenia MSA.
Zapobieganie
Zapobieganie kurczeniu się wielu systemów
1. Duch rehabilitacji, czyste serce i dusza: zapobiegaj kurczeniu się wielu systemów w celu utrzymania szczęśliwego i optymistycznego nastroju, unikaj nadmiernego stresu psychicznego, nadmiernego myślenia, powinien być spokojny, ignorancki, spokojny, samowystarczalny, otwarty, otwarty Nie przejmuj się, nie bądź chciwy, zachowuj ciszę i spokój, szczególnie dla osób w średnim wieku i starszych.
2. Uwarunkowanie leków, opóźnianie starzenia: Dla osób powyżej 50. roku życia, szczególnie tych, u których w rodzinie występowała wiele atrofii ogólnoustrojowej, bardziej konieczne jest wybranie stosowania przeciwdziałającego starzeniu warunkowania medycyny chińskiej w wieku 50 lat, aby poprawić starzenie się komórek mózgowych. Status
3. Zrównoważone odżywianie, mniej plwociny: dostosuj dietę, dieta powinna być lekka i bogata w składniki odżywcze, jedz mniej tłuszczu i produktów odżywczych, głównie dietę wysokobiałkową i bogatą w witaminy, jedz więcej warzyw i owoców oraz żywności zawierającej jod, zwracaj uwagę na Zbilansowane odżywianie, zakaz spożywania alkoholu i rzucenie palenia oraz rozwijanie dobrych nawyków żywieniowych. Jest to również powszechny sposób zapobiegania atrofii wielu systemów.
Powikłanie
Powikłania atrofii wielu układów Powikłania, omdlenia, depresja, infekcja dróg moczowych
Objawami u pacjentów z MSA są często omdlenia, powikłane urazem głowy lub układowym, depresją, zaburzeniami psychicznymi, różnym stopniem demencji i łojotokowym zapaleniem skóry.
Ponadto należy zwrócić uwagę na wtórne infekcje płuc, infekcje dróg moczowych itp.
Objaw
Objawy zanikowe wielu układów częste objawy zaburzenia poznawcze niedociśnienie ataksja ataksja ataksja ataksja móżdżkowa
Wiek początku MSA występuje głównie w średnim wieku lub przed starczym (32-74 lata), z czego 90% jest znacznie wcześniej niż idiopatyczna choroba Parkinsona w ciągu 40-64 lat, z przebiegiem od 3 do 9 lat.
Istnieją trzy główne objawy kliniczne: objawy móżdżku, objawy pozapiramidowe, objawy autonomiczne, z których 89% pojawia się zespół Parkinsona; 78% ma niewydolność autonomiczną; 50% ma ataksję móżdżkową, najczęstszą kombinacją jest Zespół Parkinsona z dysfunkcją autonomiczną lub ataksją móżdżkową i dysfunkcją autonomiczną, ponadto znaczna część może mieć piramidalne objawy ze strony przewodu, uszkodzenie pnia mózgu (ścięgno pozagałkowe), dysfunkcję poznawczą i tak dalej.
Cechy kliniczne to:
1. Recesywny początek, powolny postęp i stopniowo się pogarszają.
2. Od jednego systemu do wielu systemów objawy każdej grupy mogą pojawiać się jeden po drugim, nakładając się i łącząc ze sobą.
SND i OPCA częściej ewoluują w MSA. Xu Xiaoxiang poinformował, że objawy kliniczne innych części układu nerwowego zaobserwowano po 3 latach początkowych objawów. Porównano stopień uszkodzenia: objawy autonomiczne SDS> OPCA> SND, objawy móżdżku OPPA> SDS> SND, objawy pozapiramidowe SND> SDS> OPCA, znak układu piramidowego SND ≥SDS> OPCA, uszkodzenie pnia mózgu OPCA> SDS.
3. Objawy kliniczne są oddzielone od wyników patologicznych. Wyniki patologiczne są często szersze niż te obserwowane w klinice. Oprócz złożonego mechanizmu kompensacyjnego to oddzielenie może być związane z badaniem klinicznym lub objawami klinicznymi opóźnionymi w stosunku do patologii. Związane ze szkodami.
W grupie 188 pacjentów z patologicznie potwierdzonym MSA 28% pacjentów miało móżdżek, pozapiramidy, autonomiczny układ nerwowy i układ stożkowy, kolejne 29% miało zespół Parkinsona i upośledzoną funkcję autonomiczną. Rekrutowano trzy oznaki móżdżku lub znak piramidalny; 11% pacjentów miało zespół Parkinsona i uszkodzenie nerwu autonomicznego; 10% pacjentów wykazywało tylko zespół Parkinsona.
Sakakibara przeprowadził ankietę wśród 121 pacjentów z MSA (48 pacjentów z OPCA, 7 pacjentów z SND i 56 pacjentów z SDS) Wyniki pokazały, że objawy moczowe (96%) u pacjentów z MSA występowały znacznie częściej w niedociśnieniu ortostatycznym (43%) (p <0,01). W szczególności OPCA i SND, 53 pacjentów z niedociśnieniem moczowym i ortostatycznym, pierwszy objaw układu moczowego stanowił 48%, częściej niż pierwszy objaw niedociśnienia ortostatycznego (29%), 23% U pacjenta wystąpiły jednocześnie dwa objawy, a autorzy doszli do wniosku, że zaburzenia czynności układu moczowego u pacjentów z MSA występują częściej niż niedociśnienie ortostatyczne i często występują wcześniej.
Ponieważ częstość występowania i częstość występowania choroby jest niewielka, objawy kliniczne różnych części układu nerwowego w przebiegu choroby są pierwszymi objawami, często z wyraźnym objawem uszkodzenia systematycznego, a objawy kliniczne innych uszkodzeń ogólnoustrojowych są stosunkowo niewielkie. Lub pojawi się na późnym etapie, co utrudni wczesną diagnozę kliniczną.
Zbadać
Kontrola atrofii wielu systemów
1. Eksperyment w pozycji pionowej: pozycję leżącą na plecach, pozycję siedzącą i pionowe ciśnienie krwi mierzono osobno. Ciśnienie krwi spadło o ponad 30 mmHg w ciągu 2–3 minut, rozkurczowe ciśnienie krwi było wyższe niż 20 mmHg, a częstość akcji serca nie uległa zmianie.
2. Badanie biochemiczne krwi: Oznaczanie zawartości noradrenaliny w osoczu, oznaczanie zawartości katecholaminy w moczu w ciągu 24 godzin było znacznie zmniejszone.
3. Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego: z wyjątkiem indywidualnych doniesień o zmniejszeniu acetylocholinoesterazy w płynie mózgowo-rdzeniowym, większość pacjentów ma prawidłowy płyn mózgowo-rdzeniowy.
4. Elektromiografia: potencjał fibrylacji może wystąpić w badanym mięśniu.
5. Badanie EEG: tło to głównie rytm wolnej fali.
6. Badanie neuropsychologiczne: łagodne zaburzenia poznawcze, zwiększona depresja i czynniki lękowe.
7. Badanie obrazowe: badanie CT i MRI wykazało mostek mózgowy, zanik móżdżku, objawiający się w postaci robaków móżdżku, półkuli i zaniku całego móżdżku, pogłębienie bruzdy móżdżku, zwiększone, górny basen móżdżku, pons puli kąta móżdżku, basen rdzenia móżdżku i Przestrzeń podpajęczynówkowa móżdżku jest powiększona, zanik śródmózgowia, szyja mózgowa jest przerzedzona, powiększona jest czworoboczna pula, pula pierścieniowa i pula podstawna, powiększone są pony, zanik móżdżku, czwarta komora, a ciężka komora boczna może być obustronna. Trzecia komora jest powiększona, bruzda boczna rozszerza się i ilość mózgu, a atrofia półkuli mózgowej zanika mózgu.
MRI jest najcenniejszą metodą diagnostyczną. Obrazy ważone MRI T2 często pokazują obecność patologicznych złóż żelaza, które charakteryzują się zmniejszeniem sygnału tylno-bocznego obustronnego zwoju i zwężeniem regionu wysokiego sygnału zwykle występującego między materią czerwoną i czarną. Zmiany te są widoczne u wszystkich patologicznie udowodnionych pacjentów z MSA Zmiany te mogą wystąpić, zanim pojawią się objawy u pacjenta, podczas gdy u pacjentów z chorobą Parkinsona nie. Ponadto obrazy ważone T1 pokazują zanik sygnału skorupy, móżdżku i Pień mózgu jest zanikowy.
PET wykazywał zmniejszenie podstawowej przemiany materii i zmniejszenie pobierania fluorodopy w płatu czołowym, prążkowiu, móżdżku i pniu mózgu; pobieranie prążkowia 123I-3-jodo-6-metoksyformamidu Zmniejszony (123II-IBZM).
Diagnoza
Diagnostyka atrofii wielosystemowej
Kryteria diagnostyczne
W 1999 r. Gilman i wsp. Z University of Michigan w Stanach Zjednoczonych zaproponowali cztery cechy kliniczne i kryteria diagnostyczne MSA:
Cechy kliniczne
(1) niewydolność autonomiczna i / lub dyzuria.
(2) Zespół Parkinsona.
(3) ataksja móżdżkowa.
(4) Zaburzenia kortykospinalne.
2. Kryteria diagnostyczne
(1) Możliwe MSA: 1. cecha kliniczna plus 2 inne cechy.
(2) Prawdopodobnie MSA: 1 cecha kliniczna plus zespół Parkinsona lub ataksja móżdżkowa, która nie reaguje dobrze na dopaminę.
(3) Potwierdzony MSA: potwierdzony badaniem neuropatologicznym.
Diagnostyka różnicowa
Jeśli nakłada się na inne choroby zwyrodnieniowe, zwróć uwagę na identyfikację.
1. Niedociśnienie ortostatyczne Gdy ciało ludzkie znajduje się w prostej pozycji sterycznej, z powodu dysfunkcji układu neurologicznego lub sercowo-naczyniowego, która reguluje i utrzymuje normalne ciśnienie krwi, nie można uzyskać stanu hipotensyjnego, który pojawia się, gdy ciśnienie krwi zmienia się wraz z pozycją ciała. Nagły spadek w ciągu 7 minut, większy niż 15 mmHg, któremu towarzyszą objawy niewystarczającego dopływu krwi do mózgu, występowanie niedociśnienia ortostatycznego stanowiło 4% całej populacji, 33% pacjentów w podeszłym wieku.
Głównie podzielony na: idiopatyczny (z objawami autonomicznego układu nerwowego); wtórny (wtórne choroby neurologiczne) oraz rozregulowanie pozycji (omdlenie wazopresyjne), zwykle bez zaburzeń pęcherza i odbytnicy.
2. Choroba Parkinsona w połączeniu z wynikami wcześniejszej sekcji zwłok, potwierdzono, że 5,1% do 11% pacjentów z pierwotną chorobą Parkinsona to MSA W 1995 r. Wenning zgłosił 370 przypadków choroby Parkinsona w Wielkiej Brytanii. W próbkach mózgu z objawami klinicznymi zespołu Parkinsona neuropatologia zdiagnozowała 35 pacjentów z diagnozą patologiczną (9,5%), a średni wiek ich wystąpienia wynosił 55 lat i wykazali zespół Parkinsona przed urodzeniem. Osoby dotknięte chorobą stanowiły 97%; ataksja móżdżkowa stanowiła 34%; oznakowanie piramidalne stanowiło 54%; średnie przeżycie 7,3 lat (2,1 do 11,5 lat), co sugeruje, że pacjenci z rozpoznaniem klinicznym idiopatycznej choroby Parkinsona Wśród nich prawie 10% pacjentów z objawami patologicznymi potwierdziło, że spełniają kryteria diagnostyczne MSA.
3. Zwróć także uwagę na identyfikację rodzinnego OPCA, postępujące porażenie nadjądrowe, zwyrodnienie zwojów podstawy mózgu i demencję z ciałami Lewy'ego.
