Billroth I subtotalna gastrektomia

Suma częściowa gastrektomii według Bilrotha I polega na bezpośrednim dopasowaniu kikuta żołądka do kikuta dwunastnicy. Długotrwałe powikłania po operacji są stosunkowo niewielkie, a operacja stosunkowo prosta, co powinno być preferowaną metodą rekonstrukcji po częściowej resekcji żołądka. Ogólnie rzecz biorąc, ta metoda jest bardziej odpowiednia w leczeniu wrzodów żołądka Pacjenci z wrzodem dwunastnicy często mają trudności z usunięciem wrzodu jelita z powodu blizny wokół owrzodzenia i przyczepności do sąsiednich narządów lub penetracji wrzodu ściany tylnej. Dwunastnica jest niewystarczająca do zespolenia. W takim przypadku zespolenie dwunastnicy żołądka często nie jest możliwe. Czasami w celu zapewnienia, że ​​zespolenie żołądka i dwunastnicy nie jest napięciem, wielkość resekcji żołądka nie wystarcza, co powoduje pooperacyjny wrzód zespoleniowy. Leczenie chorób: wrzody żołądka Wskazanie Suma częściowa gastrektomii według Billroth I dotyczy: 1. Wrzód dwunastnicy stosuje się głównie u pacjentów z ostrą perforacją wrzodu, ostrym masywnym krwotokiem, niedrożnością odźwiernika oraz złym leczeniem i nawrotem owrzodzenia mnogiego. Podstawową teorią częściowej gastrektomii w przypadku wrzodu dwunastnicy jest zmniejszenie liczby komórek okładzinowych i komórek pierwotnych, zmniejszenie wydzielania kwasu żołądkowego i pepsynogenu oraz usunięcie antrumów żołądkowych bogatych w komórki gastryny. Zmniejszyć poziom gastryny w surowicy; usunąć lub leczyć zmiany wrzodowe. 2. Wrzód żołądka z wysokim wydzielaniem kwasu żołądkowego. 3. Nowotwór na dystalnym końcu żołądka to głównie rak żołądka. Radykalną, częściową resekcję należy wykonać zgodnie z zasadą leczenia raka. Semi-gastrektomia jest odpowiednia dla pacjentów z wrzodem żołądka i niskim poziomem kwasu żołądkowego. Ze względu na brak czynników o wysokiej kwasowości, wrzody zespoleniowe nie występują po operacji. Udowodniło to wiele doświadczeń w leczeniu w Chinach. Wrzód żołądka ma tendencję do złośliwości. Pacjenci z wrzodem żołądka, którzy ukończyli 40 lat, powinni być poddawani zabiegowi chirurgicznemu po regularnym leczeniu przez 4 do 6 tygodni. Semi-gastrektomia może być również stosowana jako dodatkowa procedura selektywnej wagotomii lub ablacji nerwu błędnego w leczeniu wrzodów dwunastnicy. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Pacjenci ze złym stanem ogólnym i stanem odżywienia powinni poprawić swój stan ogólny przed operacją, aby skorygować niedożywienie, niedokrwistość i hipoproteinemię. Należy podać dietę bogatą w białko i wystarczającą ilość witamin, w razie potrzeby transfuzja lub przeniesienie osocza powinno zwiększyć stężenie hemoglobiny i białka w osoczu. 2. Pacjentom z odwodnieniem i zaburzeniami równowagi elektrolitowej należy odpowiednio podać i uzupełnić elektrolitami przed zabiegiem chirurgicznym, aby skorygować zaburzenia wody i elektrolitów. 3. Pacjenci z niedrożnością odźwiernika powinni rozpocząć post, dekompresję żołądkowo-jelitową, infuzję, codzienne płukanie żołądka 2 lub 3 razy przed operacją, opróżnianie pokarmu i wydzielin w żołądku, zmniejszanie stanu zapalnego błony śluzowej żołądka. I obrzęk, aby ułatwić powrót do zdrowia po operacji i operacji. 4. Pacjenci z krwawieniem z wrzodów powinni przed zabiegiem zastosować różne środki przeciwwstrząsowe, aby aktywnie przetoczyć krew i spróbować uzupełnić objętość krwi. 5. Pacjenci poddawani planowej operacji wykonywali lewatywę z wodą z mydłem 1 dzień przed operacją i pościli rano w dniu operacji. Zabieg chirurgiczny Nacięcie Zazwyczaj stosuje się nacięcie linii środkowej górnej części brzucha. 2. Bezpłatne i resekcja żołądka Po brzuchu sonda jest najpierw badana w celu potwierdzenia zmiany. Ustalono, że oderwanie żołądka rozpoczyna się po wymaganej resekcji żołądka. Zasadniczo żołądek jest zgięty z lewej strony, ponieważ więzadło poboczne żołądka po lewej stronie dużej krzywizny żołądka jest względnie wolne, a między błoną krezkową a krezką poprzeczną jest szeroki odstęp, który można łatwo oddzielić. Wytnij małą dziurę w okolicy jałowej więzadła pobocznego żołądka, użyj palca, aby wejść do małej jamy brzusznej, aby poprowadzić, przytrzymaj więzadło poboczne żołądka, wolne między dużą krzywizną żołądka a łukiem naczyniowym siatkówki żołądka i użyj naczynia krwionośnego. Rozcięty zacisk kleszczy jest cięty i podwiązywany przez łuk naczynia krwionośnego do naczynia krwionośnego na dużej zakrzywionej stronie żołądka. Ściśnij, wytnij i podwiąż naczynia krwionośne jeden po drugim wzdłuż dużej krzywizny żołądka na lewą stronę, tak aby duża krzywizna żołądka została uwolniona do około 4 do 5 cm powyżej ruchu lewych i prawych naczyń naczyniowych siatkówki żołądka, a następnie rozdzielona wzdłuż dużej krzywej żołądka na prawą stronę. Prawa strona żołądka i tylna ściana odbytu często przylegają do poprzecznych powierzchni krezki i trzustki i mogą być ostro oddzielone nożyczkami. Należy zachować ostrożność, aby chronić środkową tętnicę okrężnicy w poprzecznej błonie krezkowej. Kiedy wolny żołądek jest zgięty do odźwiernika, duża zakrzywiona strona żołądka jest odwracana w prawą górną stronę, a luźna tkanka połączona z powierzchnią głowy trzustki jest oddzielana ostrą lub tępą metodą wzdłuż tylnej ściany przedsionka żołądka. Tylna ściana dwunastnicy. Często między kilkoma małymi naczyniami krwionośnymi jest głowa i głowa trzustki, a podwiązanie powinno być odcinane jeden po drugim. Dolną warstwę otrzewnową nacięto na dolnej krawędzi pierwszego odcinka dwunastnicy, a naczyniowe odźwierniki zaciśnięto i przecięto jeden raz wzdłuż dolnego brzegu pierwszego odcinka dwunastnicy przez luźną przestrzeń tkanki za splotem odźwiernikowym. Wykonaj podwójne podwiązanie. W tym momencie dolna krawędź odźwiernika i dwunastnicy oraz tył pierwszego segmentu zostały zasadniczo ukończone. Asystent trzyma lewą dłoń odbyt żołądka i ciało żołądka i delikatnie pociąga więzadło wątroby i żołądka w lewo i niżej, wycina niewielki otwór w okolicy jałowej małej sieci, a następnie używa zacisku naczyniowego, aby oddzielić i zacisnąć prawą tętnicę żołądkową, i przeciąć ją. Podwójne podwiązanie w pobliżu serca. Górna krawędź pierwszego odcinka dwunastnicy jest następnie oddzielana. Małe naczynia krwionośne należy przyciąć, a następnie podwiązać. Tutaj, w sąsiedztwie tętnicy wątrobowej, żyły wrotnej i wspólnego przewodu żółciowego, należy rozpoznać, że nie ulega uszkodzeniu podczas rozdzielania. Długość wolnego dwunastnicy należy ustalić zgodnie z potrzebami metody rekonstrukcji. W przypadku rekonstrukcji typu Billroth I należy oddzielić co najmniej 2–3 cm, aw przypadku rekonstrukcji Billroth II tylko 1–2 cm. Po uwolnieniu pierwszego segmentu dwunastnicy pod kleszczem umieszcza się dwie kleszcze Kocher, a dwunastnicę przecina się między dwoma zaciskami. Dalszy koniec żołądka został obrócony w lewą stronę, a lewa część wątroby i więzadła żołądka została odcięta, a przyczepność tylnej ściany żołądka do tylnej powierzchni trzustki oddzielono, aby odsłonić lewą tętnicę żołądka. Podwiązanie lewej tętnicy żołądkowej było zaciśnięte szczeliną z małą krzywizną żołądka, aby przeciąć podwiązanie. Możliwe jest również przecięcie podwiązania poprzez podzielenie lewej tętnicy żołądkowej na gałęzie przednie i tylne. Tkanka brzucha na małej zakrzywionej stronie ściany żołądka jest usuwana, a igła ma być przecinana na małej zakrzywionej stronie, a igła nie jest wchłaniana. Uzębiony zacisk naczyniowy umieszcza się na planowanej linii cięcia na dużej zakrzywionej stronie korpusu korpusu, a kierunek jest prostopadły do ​​dużej krzywizny żołądka. Długość zacisku wynosi około 4 cm (co odpowiada szerokości dwunastnicy, to znaczy szerokości zespolenia). Dalszy i bliższy koniec klamry naczyniowej jest tymczasowo zaciśnięty w jamie żołądka. Korpus został pocięty wzdłuż dystalnej strony klamry naczyniowej i pocięty na taką samą długość jak zębaty klamra naczyniowa. Następnie, na czubku uzębionego zacisku naczyniowego, czubek żołądka jest ukośnie skierowany do górnej lewej strony żołądka, a żołądek jest przesuwany w celu usunięcia dystalnego końca żołądka. Gdy kikut żołądka jest zbyt duży, skóra może być lekko przycięta. Mały zakrzywiony bok pnia żołądka jest wykonany z szwu wielowarstwowego lub z nicią „8” z nieabsorpcyjną linią. Po zamknięciu pnia dodaje się warstwę nici przerywanej przez Lemberta. Alternatywnie zakrzywiony zacisk naczyniowy można umieścić między zaciskiem naczyniowym a linią trakcyjną, a dystalna strona kleszczyków jest łamana wzdłuż dystalnej strony kleszczy, a następnie cała strona zacisku jest wykorzystywana do wykonania nici pełnowarstwowej z linią nieabsorpcyjną. Warstwę mięśniową zszywano w sposób przerywany. 3. Zespolenie żołądka i dwunastnicy Uzębione kleszcze naczyniowe, które chwytają brzuch i kikut dwunastnicy, są połączone. Najpierw zaszyto ścianę tylną, a nieabsorbowaną linię nr 0 użyto do przerywanego szwu warstwy sarkoplazmatycznej. Szew powinien znajdować się w odległości 0,5 do 1 cm od linii klamry. Gdy pozycja kikuta dwunastnicy jest głęboka, linię szwu ściany miazgi tylnej ściany można wykonać zgodnie z powyższymi wymaganiami, zanim dwa pnie zostaną blisko siebie, a następnie zaciśnięte i związane ze sobą po zakończeniu szwu. Błona śluzowa żołądka została wystawiona na ścianę mięśniową ściany po przecięciu żołądka za pomocą zacisku naczyniowego, a naczynia krwionośne zszywano jeden po drugim za pomocą linii niepochłaniającej 3-0. W ten sam sposób wycięto przednią warstwę mięśniową ściany żołądka i podśluzówkowe naczynia krwionośne. Błona śluzowa żołądka została przecięta proksymalnie wzdłuż klamry naczyniowej w celu usunięcia tkanki brzeżnej w miejscu zaciśnięcia kikuta żołądka. Para zacisków jelitowych umieszczono na dystalnej i proksymalnej stronie pnia dwunastnicy, a zaciśnięty brzeg dwunastnicy usunięto wzdłuż zacisku naczyniowego. Tylną ścianę żołądka i pnia dwunastnicy zszywano na całej grubości za pomocą nieabsorpcyjnej linii 3-0. Linię 3-0 nieabsorpcyjną zastosowano do wykonania szwu o pełnej grubości przedniej ściany zespolenia. Usuń kleszcze jelitowe z żołądka i dwunastnicy. Przednią ścianę zespolenia zszywano za pomocą nieabsorbowanej linii nr 0. Trójkątny obszar szwu małej zakrzywionej strony żołądka i zespolenie należy zaszyć warstwą mięśniową miazgi. Komplikacja Częściowa resekcja żołądka ma pewne szczególne powikłania oprócz powikłań ogólnej operacji brzucha. Niektóre powikłania są związane z operacjami techniki chirurgicznej, a niektóre ze zmianami anatomicznymi w przewodzie pokarmowym. Ogólnie można je podzielić na ostatnie powikłania i powikłania długoterminowe. 1. Ostatnie powikłania częściowej gastrektomii (1) krwawienie Krwotok po operacji żołądka może wystąpić w żołądku lub jamie brzusznej. Większość krwotoków w obrębie jamy brzusznej jest spowodowana niedoskonałą hemostazą lub podwiązaniem ligatury określonego naczynia krwionośnego. Głównymi objawami klinicznymi są objawy wstrząsu krwotocznego na początku operacji, takie jak blada skóra, zimny pot, duszność, szybki puls i ciśnienie krwi. Może występować pełny żołądek i tępość ruchliwości w perkusji. Aspiracja brzucha dużej ilości krwi może być jasną diagnozą. Po zdiagnozowaniu operację należy natychmiast przerwać. Częstymi miejscami krwawienia dożołądkowego są zespolenie żołądkowo-jelitowe, szew kikuta żołądka i kikut dwunastnicy. Ten ostatni występuje głównie po operacji wrzodu dwunastnicy. Po gastrektomii powszechne jest pobieranie niewielkiej ilości krwawego płynu z rurki nosowo-żołądkowej, która stopniowo zmniejsza się, a nawet zanika. Jeśli rurka dekompresyjna przewodu pokarmowego pobiera więcej krwi, należy ją ściśle obserwować. W przypadku ciągłego odsysania dużej ilości krwi, co wskazuje na aktywne krwawienie z żołądka, do żołądka należy podać roztwór wodny roztworu noradrenaliny w żołądku, przetoczenie krwi i dożylny wlew kroplowy. Większość krwawień po tych zabiegach można stopniowo zatrzymać. Jeśli krwawienie jest niewystarczające lub wystąpią objawy wstrząsu, operację należy przerwać na czas, aby zatrzymać krwawienie. Podczas operacji przednią ścianę żołądka można rozciąć, aby usunąć krew i skrzepy w jamie żołądka. Zbadaj dokładnie i poszukaj miejsca krwawienia. Większość z nich jest zszyta lub zespolona na pniu żołądka. Podwiązanie szwów liniami niechłonnymi, aby zatrzymać krwawienie. Jeśli krwawienie pochodzi z pnia dwunastnicy, szew kikuta należy usunąć i ponownie zszyć po hemostazie lub przez kikut dwunastnicy. (2) Pień dwunastnicy lub przetoka zespolona Większość kikutów dwunastnicy występuje w przypadkach, w których kikut dwunastnicy jest trudny do leczenia. Wkład zwężenia jelita czczego lub niedrożności jest również ważnym czynnikiem przyczyniającym się do pęknięcia pnia dwunastnicy. Objawami klinicznymi przetoki kikuta dwunastnicy są wczesne objawy zapalenia otrzewnej, takie jak ból brzucha w prawym górnym rogu, wzdęcie brzucha, gorączka i podrażnienie otrzewnej. Przebicie brzucha wysysa płyn żółciowy, aby potwierdzić diagnozę. Po pojawieniu się przetoki pnia dwunastnicy należy ją leczyć chirurgicznie na czas. Po brzuchu jamę brzuszną wchłonięto, a jamę brzuszną przepłukano dużą ilością soli fizjologicznej. Podwójną kaniulę i rurkę irygacyjną umieszczono w pobliżu ujścia przetoki, aby kontynuować odsysanie próżniowe. Kontynuacja dekompresji żołądkowo-jelitowej po operacji, całkowite wsparcie żywienia pozajelitowego lub zabieg chirurgiczny, a szew jelita czczego do żywienia dojelitowego i podawanie antybiotyków o szerokim spektrum działania. Po powyższym zabiegu usta stopniowo się kurczą i goją się. Aby zapobiec porażeniu pnia dwunastnicy, pień dwunastnicy powinien być odpowiednio leczony podczas resekcji żołądka Billroth II. Jeśli kikut jest trudny w obsłudze lub szew kikuta jest niewiarygodny, kikut należy intubować w dwunastnicy w celu drenażu zewnętrznego. Cewnik można usunąć po uformowaniu ściany zatoki wokół cewnika 10 do 14 dni po zabiegu. Przetoka annastomotyczna często występuje w trójkącie połączenia zespolenia żołądkowo-jelitowego i zszywania pnia żołądka. Niezbędnym krokiem jest dodanie kieszeni do szwu na miejscu podczas operacji. Nadmierne napięcie zespolone jest również jedną z przyczyn porażenia. Dlatego podczas zabiegu należy zachować ostrożność, aby zespolenie jamy ustnej było wolne od napięcia. W przypadku Billrotha I, jeśli napięcie zespoleniowe jest zbyt duże, otrzewną dwunastnicy należy otworzyć, aby przesunąć dwunastnicę do linii środkowej w celu zmniejszenia napięcia zespolenia. Objawy kliniczne i leczenie wycieku zespolenia Zasada jest zasadniczo taka sama jak pień dwunastnicy. (3) Przeszkoda Powikłania obturacyjne częściowej gastrektomii obejmują zaburzenia opróżniania żołądka, niedrożność jelita czczego, niedrożność jelita czczego i hemoroidy wewnętrzne. Zaburzenia opróżniania żołądka: zatrzymanie żołądka następuje po częściowej resekcji żołądka resztkowej zawartości żołądka nie może dostać się do jelita przez zespolenie. Czynniki funkcjonalne lub mechaniczne są łącznie nazywane zaburzeniami opróżniania żołądka. Niedrożność mechaniczna spowodowana zbyt małym zespoleniem, nadmiernym występowaniem lub zniekształceniem spowodowanym niedrożnością zespoloną. Często występuje niedrożność z powodu beznapięciowego obrzęku zapalenia żołądka lub zespolenia. Przyczyna braku napięcia w żołądku nie jest w pełni zrozumiała. Ogólnie uważa się, że ma to związek z następującymi czynnikami. 1 refluks żółciowy powoduje ostre refluksowe zapalenie błony śluzowej żołądka, obrzęk błony śluzowej żołądka, erozję; 2 gałęzie nerwu błędnego z żołądkiem są odcięte, funkcja perystaltyczna żołądka jest zmniejszona; 3 zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hiponatremia; 4 czynniki mentalne i inne niewyjaśnione powody. Głównymi objawami klinicznymi zaburzeń opróżniania żołądka są uczucie pełności w górnej części brzucha i wymioty. Mechaniczna niedrożność zespolenia często występuje po zatrzymaniu dekompresji żołądkowo-jelitowej. Funkcjonalne zaburzenia opróżniania występują najczęściej 7 do 10 dni po zabiegu. Po tym, jak pacjent zaczął wchodzić w półpłynną dietę, rozwinął się pełny stan brzucha i wymioty, a badanie żołądkowo-jelitowe wykazało, że środek kontrastowy został zatrzymany w żołądku i nie mógł przejść przez zespolenie. Endoskopia światłowodowa jest ważna dla identyfikacji mechanicznych lub funkcjonalnych przeszkód. O ile nie jest to mechaniczna niedrożność zespolona, ​​powinna przestrzegać leczenia niechirurgicznego, kontynuować dekompresję żołądkowo-jelitową, płukanie żołądka normalną solą fizjologiczną lub 2% roztworem wodorowęglanu sodu, hamować wydzielanie kwasu żołądkowego przez antagonistę receptora H2, utrzymywać równowagę wodno-elektrolitową Aby skorygować niedokrwistość i hipoproteinemię. Przez ponad 1 tydzień należy zapewnić wszelkie żywienie pozajelitowe. Po 2 do 4 tygodniach leczenia można go zasadniczo stopniowo przywrócić. Niewielka liczba pacjentów potrzebuje również dłuższego czasu leczenia, nie spiesz się do eksploracji chirurgicznej. Jeśli zostanie przeprowadzona eksploracja chirurgiczna, ponieważ nie można wykluczyć mechanicznej niedrożności zespolenia, okaże się, że zespolenie jest gładkie i nie ma mechanicznego czynnika niedrożności. Można zastosować dekompresję rurki gastrostomijnej i szew jelita czczego w celu utrzymania jelita. Odżywianie, nie dodawaj łatwo zespolenia żołądkowo-jelitowego lub innej skomplikowanej operacji, co komplikuje stan. Badanie gastroskopowe potwierdziło, że zespolenie mechaniczne lub zwężenie zespolenia powinno zostać zsyntetyzowane przez ponowne wycięcie miejsca niedrożności. Wchodzenie niedrożności jelita czczego: Najczęstsze przyczyny niedrożności jelita czczego w segmencie wejściowym po częściowej częściowej resekcji Billroth II to: 1 wejściowy odcinek jelita czczego jest zbyt krótki, a zespolenie jelita czczego i żołądka tworzy ostry kąt, aby spowodować niedrożność (proksymalna część jelita czczego łatwo się zgina) Wystąpiło); 2 zespolenie jelita czczego, gdy okrężnica zapadła się w odcinek jelita czczego; 3 wejściowy odcinek jelita czczego jest zbyt długi, aby spowodować zniekształcenie, skręcenie lub zrost; 4 zespolenie jelita czczego, gdy poprzeczna dziura krezkowa wślizgnęła się w odcinek jelita czczego spowodowany niedrożnością. Segment wejściowy niedrożności jelita czczego jest podzielony na ostry i przewlekły. Ostra niedrożność jest przeważnie całkowitą niedrożnością, która zwykle występuje w ciągu kilku dni po operacji, ale także po kilku latach. Główne objawy kliniczne to silny ból brzucha, uczucie pełności i masa prawej górnej części brzucha. Wchodzenie do niedrożności jelita czczego jest niedrożnością zamkniętą, obfitością wymiotów i dekompresji żołądkowo-jelitowej często nie zawiera żółci, często towarzyszy jej amylaza w surowicy, zwiększona bilirubina we krwi, łatwo błędnie rozpoznana jako zapalenie trzustki. Dalszy rozwój zmiany może spowodować pęknięcie pnia dwunastnicy lub martwicę jelit i ciężkie objawy zapalenia otrzewnej. Przewlekła niedrożność jest często częściową niedrożnością. Typowe działanie polega na tym, że górna część brzucha jest pełna, a nudności 10 do 20 minut po jedzeniu. Wynika to z nagromadzenia żółci i soku trzustkowego w dwunastnicy, powiększenia przetoki jelitowej i zwiększonego ciśnienia jelitowego. Ciśnienie wewnątrzczaszkowe zwiększa się do pewnego stopnia w celu przezwyciężenia zaburzenia niedrożności, a duża ilość soku dwunastniczego jest szybko wlewana do żołądka, co powoduje duże wymioty. Ilość wymiotów może osiągnąć więcej niż 500 ml, a objawy wymiotują po wymiotach. Ten rodzaj wymiotów jest lekki raz na kilka dni, a ciężkie przypadki mogą występować kilka razy dziennie. Objawy wejściowego światła niedrożności jelita czczego można leczyć dostosowując dietę lub stosując leki przeciwskurczowe. Po pewnym czasie objawy można złagodzić lub zniknąć. Ciężkie objawy należy leczyć chirurgicznie. Ostrą zamkniętą niedrożność przetoki należy leczyć w trybie pilnym. Procedura chirurgiczna opiera się na wynikach eksploracji chirurgicznej. Jeśli segment jelita czczego jest zbyt krótki, można przeprowadzić lizę więzadła więzadła. Dwunastnica jelita czczego jest wolna, aby wydłużyć odcinek wejściowy jelita czczego. Jeśli odcinek jelita czczego jest za długi, gastrojejunostomię można powtórzyć. Zespolenie jest przenoszone na bliższy koniec jelita czczego lub jelito czcze odcinka wejściowego jest wycinane, a zespolenie boczne można wykonać między odcinkami wejściowym i wyjściowym jelita czczego. Selektywną ablację nerwu błędnego należy wykonać jednocześnie z powyższą operacją zwarciową, aby zapobiec owrzodzeniu zespolonemu. Wyjście niedrożności jelita czczego: najczęstsze przyczyny to adhezja jelita czczego, zniekształcenie, ucisk masy sieciowej i ucisk poprzecznego otworu krezkowego. Może to być również spowodowane stanem zapalnym, obrzękiem i skurczem w odcinku jelita czczego. Objawy kliniczne niedrożności jelit. Do leczenia takiej niedrożności należy zastosować leczenie niechirurgiczne, a jeśli objawy nie ustąpią, należy wykonać operację. Podczas operacji odpowiednie leczenie jest wykonywane z różnych powodów. Guilin: Między krezką a okrężnicą poprzeczną znajduje się szczelina i krezka w odcinku wejściowym jelita czczego po częściowej resekcji żołądka. Jelito cienkie może dostać się do tej luki od lewej do prawej lub od prawej do lewej, tworząc wewnętrzny hemoroid. Bardziej prawdopodobne jest wystąpienie, gdy odcinek jelita czczego jest zbyt długi, a czas ten jest często we wczesnym okresie pooperacyjnym i może wystąpić kilka miesięcy lub lat po operacji. Objawy kliniczne to typowa ostra niedrożność jelit, która jest podatna na martwicę jelit. W przypadku hemoroidów wewnętrznych operację należy wykonać niezwłocznie. Zresetuj wewnętrzne hemoroidy i zszywaj źrenicę. Jeśli zaatakowany jelito cienkie jest martwicze, należy wykonać resekcję jelita. (4) uszkodzenie wspólnego przewodu żółciowego Wrzód dwunastnicy zmienia normalny związek między dwunastnicą a wspólnym przewodem żółciowym z powodu miejscowego stanu zapalnego i obrzęku oraz przerostu tkanki bliznowatej. Łatwo jest uszkodzić wspólny przewód żółciowy, jeśli nie zajmuje się nim podczas oddzielania i wycinania miejsca owrzodzenia. Jeżeli podczas zabiegu chirurgicznego zostanie stwierdzone uszkodzenie przewodu żółciowego, należy wykonać drenaż w kształcie litery T. Jeśli podczas operacji nie zostanie stwierdzone żadne uszkodzenie, ciężkie zapalenie otrzewnej wystąpi na początku okresu pooperacyjnego. Nakłucie brzucha i odsysanie żółci mogą potwierdzić diagnozę i terminowe badanie chirurgiczne. Aby zapobiec uszkodzeniu wspólnego przewodu żółciowego, nie jest konieczne wymuszone usunięcie owrzodzenia dwunastnicy z ciężkimi miejscowymi zmianami i silną adhezją. Możliwe jest wykonanie umieszczenia Bancroft. Gdy konieczne jest usunięcie zmiany wrzodowej dwunastnicy, wspólny przewód żółciowy można wprowadzić do cewnika. Dolny koniec wspólnego przewodu żółciowego służy jako prowadnica i znacznik, a rurka w kształcie litery T jest umieszczana na końcu operacji. (5) Niedopasowanie jelita krętego żołądka Rzadkim i poważnym błędem jest niewspółosiowość żołądka do jelita krętego podczas częściowej gastrektomii Billroth II. Po zespoleniu żołądka i jelita krętego umieszcza się dużą liczbę jelit cienkich, a pokarm bezpośrednio wchodzi do dolnej części jelita krętego, powodując objawy krótkiego jelita. Nasilenie objawów związane jest z długością zespolenia z okolicy krętniczo-kątniczej. Im krótsza odległość, tym cięższe objawy. Głównym objawem klinicznym jest ciężka biegunka. Defekacja pojawia się wkrótce po jedzeniu. Stolec zawiera dużą ilość niestrawionego pokarmu, a wymioty osoby wymiotującej mają zapach kału. Z biegiem czasu nastąpi poważne niedożywienie oraz nierównowaga wody i elektrolitów. Badanie posiłku barowego w przewodzie pokarmowym wykazało, że plwocinę można wyraźnie zdiagnozować na podstawie resztkowego żołądka bezpośrednio do dystalnego jelita cienkiego. Pacjent powinien być niezwłocznie leczony w celu skorygowania błędu. Aby zapobiec temu niedopasowaniu, miejsce zespolenia jelita dwunastniczego musi zostać potwierdzone przed zespoleniem żołądkowo-jelitowym. Jelito cienkie, którego nie można ustalić za pomocą tylnej otrzewnej, jest początkiem jelita czczego. Początek jelita czczego powinien znajdować się po lewej stronie poprzecznego krezkowego kręgosłupa, górny koniec jest ciągły z dwunastnicą, a prawa strona nazywa się jelita dwunastniczego. Górna krawędź to więzadło zginacza, a dolna żyła krezkowa przechodzi przez dolną lewą wiązadło zginacza. Po określeniu bliższego końca jelita czczego należy oznaczyć 2-igłową linię trakcyjną w wyznaczonym miejscu zespolenia do oznaczenia. 2. Długotrwałe powikłania częściowej gastrektomii (1) nawracający wrzód Nawrót lub wrzód zespoleniowy po częściowej gastrektomii występuje głównie u pacjentów z wrzodem dwunastnicy. Operacja Billroth II to więcej niż operacja. Przyczyną nawrotów wrzodów jest to, że kwas żołądkowy nie został skutecznie zredukowany po operacji. Istnieje kilka przyczyn wysokiego stanu kwasu żołądkowego po operacji: 1 Ilość gastrektomii nie wystarcza, a dalsza część żołądka nie jest usuwana w razie potrzeby Ponad 70% żołądka zostaje zachowane, a 2 części kikuta dwunastnicy są zachowane. Błona śluzowa żołądka pozostaje. Pod wpływem zasadowej żółci i soku trzustkowego komórki G błony śluzowej żołądka wydzielają dużą ilość gastryny, która stymuluje komórki okładzinowe do wydzielania kwasu żołądkowego; 3 wrzody trzustki są również znane jako zespół Zollingera-Ellisona, tj. W trzustce lub dziesięciu Gastrinoma występuje w pobliżu dwunastnicy. Ponieważ guz ten wydziela dużą ilość gastryny, stale stymuluje komórki okładzinowe do wydzielania kwasu żołądkowego w dużej ilości, co powoduje wrzód trawienny. Ten typ pacjenta często wykazuje objawy choroby wrzodowej. Większość pacjentów, którzy przeszli leczenie choroby wrzodowej, została poddana częściowej gastrektomii. Szybko nawrócili się po operacji i byli podatni na krwawienie lub perforację. Niektórzy pacjenci mieli tylko kilka żołądków po wielokrotnych operacjach, ale wrzody nadal nawracały. Nawracające owrzodzenia po częściowej gastrektomii najczęściej znajdują się w jelicie czczym w pobliżu zespolenia i mogą również wystąpić w zespole. Leczenie nawracających owrzodzeń jest słabe i wymaga więcej operacji. Przed operacją należy wykonać wydzielanie kwasu żołądkowego i oznaczenie gastryny w surowicy, prześwietlenie mączki barowej i gastroskopię w celu dalszej analizy przyczyn nawrotów wrzodów. Sposób operacji określa się z różnych powodów. Nawracające owrzodzenia spowodowane niewystarczającą resekcją żołądka, metodami chirurgicznymi są: 1 resekcyjna częściowa resekcja (w tym resekcja nawracających wrzodów) zespolenie re-żołądkowo-jelitowe; 2 selektywne cięcie nerwu błędnego; 3 częściowy przekrój żołądka Oprócz cięcia nerwu błędnego. Pozostałą błonę śluzową żołądka należy zbadać pod kątem kikuta dwunastnicy, resztkowej błony śluzowej antralnej, ponownie zszytego kikuta lub nerwu błędnego. Pacjentów z gastrinoma należy dokładnie zbadać pod kątem trzustki i dwunastnicy. Jeśli guz można znaleźć, należy go usunąć. Jednak gastrinoma są na ogół małe, niektóre mogą być liczne, często trudne do znalezienia w miąższu trzustki i często trudno jest całkowicie usunąć nowotwór, więc odpowiednia jest całkowita gastrektomia. (2) syndrom dumpingu Niektórzy pacjenci po resekcji brzucha odczuwają dyskomfort w jamie brzusznej, kołatanie serca, zawroty głowy, pocenie się, osłabienie, nudności, biegunkę i naczyniowy układ nerwowy po jedzeniu. Objawy pojawiające się w ciągu kilku minut po jedzeniu nazywane są zespołem wczesnego zrzutu. Zwłaszcza w przypadku jedzenia w diecie, słodyczy lub w pozycji stojącej objawy są bardziej oczywiste. Pacjent musi być na wznak po jedzeniu, aby złagodzić objawy. Przyczyna zespołu wczesnego zrzutu nie jest w pełni zrozumiała. Ogólnie uważa się, że ma to związek z następującymi kompleksowymi czynnikami: 1 Funkcja odźwiernika jest tracona po częściowej resekcji żołądka, a pojemność żołądka znacznie się zmniejsza. Po jedzeniu pokarm szybko wchodzi do jelita cienkiego i powoduje nagłe rozszerzenie jelita cienkiego, przyspieszając perystaltykę i pociągając krezkę. Splot trzewny; 2 pokarmy o wysokim napięciu do jelita cienkiego, woda w tkance jest wdychana do światła jelita, tak że ogólnoustrojowa zdolność krążenia krwi jest nagle zmniejszona; 3 błona śluzowa jelita czczego komórek jelita czczego stymulowana do uwalniania dużej ilości serotoniny, co powoduje Angiogeneza, perystaltyka jelit jest przyspieszona. Ci, którzy rozwijają objawy w ciągu 1 do 1,5 godziny po jedzeniu, nazywani są zespołem późnego zrzutu. Ponieważ duża ilość węglowodanów rozkłada się na glukozę po wejściu do jelita cienkiego i szybko wchłania się w jelicie cienkim, szybki wzrost poziomu cukru we krwi stymuluje wydzielanie endogennej insuliny i poziom cukru we krwi jest obniżany. Po obniżeniu poziomu cukru we krwi insulina jest nadal wydzielana, co powoduje hipoglikemię i hipoglikemię. Większość zespołów dumpingowych ma łagodny charakter objawowy i można je leczyć niechirurgicznie. Wzmocnij regulację diety, podaj niewielką ilość niskosłodzonej, wysokotłuszczowej i półstałej diety, aby uniknąć płynności i słodyczy oraz zapewnij leczenie objawowe. Jeśli funkcją perystaltyki jest nadczynność tarczycy, można podać środek przeciwskurczowy, a osoby z oczywistą dysfunkcją nerwowo-ruchową naczyń mogą podawać leki serotoninowe, takie jak krew i równość krwi, a osoby nerwowe mogą podawać środki uspokajające. Po leczeniu i adaptacji przez określony czas objawy stopniowo ustępują. Tylko ci pacjenci, u których objawy są poważnie nieoperacyjne przez długi okres czasu, a leczenie niechirurgiczne jest nieskuteczne, są brane pod uwagę w leczeniu naprawczym chirurgicznym. Różne metody chirurgiczne mają na celu zwiększenie objętości żołądka i opóźnienie czasu opróżniania żołądka. Są to głównie: W pierwszym przypadku zmieniono typ Billroth II na typ I plus odcinek perystaltyczny jelita czczego (oryginalna metoda Henleya): kikut dwunastnicy został przecięty i przycięty. Część wejściową jelita czczego wycięto w pobliżu zespolenia, koniec zespolenia zszywano, a odcinek wyjściowy jelita czczego przecięto 10–15 cm od zespolenia. Proksymalny koniec zespolono z pniem dwunastnicy, a dystalny koniec wprowadzono do końca odcinka jelita czczego. Mecze od końca do końca. Aby zapobiec tworzeniu się owrzodzenia zespolonego i dodać nacięcie nerwu błędnego. Drugi typ, odwrotna ruchliwość i interpunkcja jelita czczego między żołądkiem a dwunastnicą: szypułka naczyniowa jelita została zachowana w bliższej części jelita czczego 10 cm, a szyjka naczyniowa krezki została obrócona o 180 ° i umieszczona w żołądku i dwunastnicy. Pomiędzy. Trzeci typ, umieszczenie woreczka żołądka i dwunastnicy w podwójnym jelicie czczym (metoda Potha): Weź jelito czubkowe krezki naczyniowej, każda długość 10 ~ 12 cm. Jeden segment jest zszyty w kierunku perystaltycznym i zestawiony w odwrotnym kierunku pełzania, tworząc kieszeń jelitową. Woreczek jelitowy umieszcza się między żołądkiem a dwunastnicą i usuwa nerw błędny. Czwarty typ, Billroth II plus pusta torebka jelitowa i zespolenie Roux-Y: odpowiednie dla długich przypadków wkładu jelita czczego. Jelito czcze odcinka wejściowego zostało przecięte od 8 do 10 cm od zespolenia, zaś odcinki wejściowe i wyjściowe jelita pod zespoleniem zostały wykonane w kieszenie jelita czczego, a bliższa część jelita czczego i jelita czczego odcinka wyjściowego stanowiły zespolenie od boku do boku. Usta powinny znajdować się w odległości 50 ~ 60 cm od zespolenia przewodu pokarmowego oraz cięcia nerwu błędnego. Piąty typ, inne metody: 1 Umieść odwrócony (odwrócony perystaltyczny) odcinek jelita czczego o długości 6 cm między środkiem wyjściowego jelita czczego Billroth II (metoda Christeasa). Lub między żołądkiem typu Billroth II a odcinkiem wyjściowym jelita czczego umieszcza się odwrócony odcinek jelita czczego o długości 6 cm (metoda odwrotna perystaltyczna) (metoda Jordana. 2) Jako odwrotny odcinek perystaltyczny stosuje się odcinek wejściowy jelita czczego w zespole proksymalnym Billroth II. Segmentem wyjściowym jelita czczego jest zespolenie, a bliższe jelita czczego następnie zespala się z dystalnym odcinkiem jelita czczego (metoda Kennedy'ego i Greena) 3 Formuła Billroth II zostaje zmieniona na zespolenie Roux-Y, a odcinek jelita o długości 8 cm jest odwrócony między jelita czczego i żołądka w odcinku wyjściowym (Kenndy Prawo). (3) Refluksowe zapalenie żołądka Ze względu na utratę funkcji odźwiernika po częściowej gastrektomii zawartość dwunastnicy łatwo refluksuje się do żołądka. Niektórzy pacjenci mają objawy refluksowego zapalenia żołądka. Może wystąpić zarówno Billroth I, jak i II, przy czym Billroth II występuje częściej. Głównymi objawami klinicznymi były ból w górnej części brzucha i uczucie pieczenia, ból narastał po jedzeniu i często wymiotował płyn żółciowy. Pacjent nie odważył się jeść więcej i stracił na wadze, niedożywieniu i utracie wagi. Ludzie z poważnymi objawami nie mogą działać poprawnie. Patogeneza refluksowego zapalenia błony śluzowej żołądka jest spowodowana przez niszczenie kwasu żółciowego przez barierę błony śluzowej żołądka, a odwrotna dyspersja jonów H + w soku żołądkowym powoduje zapalenie błony śluzowej żołądka. Przejaw żółci do żołądka i zapalenie błony śluzowej żołądka można bezpośrednio zaobserwować za pomocą gastroskopii. Rozpoznanie refluksowego zapalenia żołądka musi być połączone z objawami klinicznymi, ponieważ prawie cała resekcja żołądkowo-jelitowa będzie miała różne stopnie refluksu, refluks może nie być refluksowy i pojawia się tylko kilka objawów klinicznych. Większość refluksowego zapalenia żołądka po łagodnej gastrektomii jest łagodna, a po leczeniu objawy stopniowo ustępują. Ciężkie objawy należy leczyć najpierw w medycynie wewnętrznej, leczenie chirurgiczne powinno być ostrożne, tylko gdy objawy są szczególnie poważne, a długotrwałe leczenie jest nieskuteczne, należy rozważyć operację. Do tej pory podstawowe zasady różnych procedur leczenia refluksowego zapalenia błony śluzowej żołądka koncentrowały się na tym, jak zapobiegać refluksowi soku dwunastniczego do żołądka. Typowe metody chirurgiczne są następujące: W pierwszym przypadku zmieniono formułę Billroth II na typ I, aby zmniejszyć przepływ wsteczny. Ale ta metoda jest mniej skuteczna. W drugim typie rodzaj Billroth II zostaje zmieniony na typ I, a gładka cześć jelitowa jest umieszczona między żołądkiem a dwunastnicą. W trzecim typie formuła Billroth II została zmieniona na zespolenie Roux-Y, a długość górnego odcinka jelita czczego powinna wynosić 50-60 cm, aby skutecznie zapobiegać refluksowi. Aby zapobiec wystąpieniu owrzodzenia zespoleniowego, należy dodać cięcie nerwu błędnego. Czwarty typ, operacja Tannera „19”, jeśli oryginał jest wykonywany przy wysokiej gastrektomii, zespolenie może zostać zachowane, jeśli zespolenie zostanie ponownie usunięte. Tylko odcinek wejściowy jelita czczego jest cięty, a dwa złamane końce odcinka wejściowego są odpowiednio wyrównane z odcinkiem wyjściowym jelita czczego. (4) Niedokrwistość i zaburzenia odżywiania Po gastrektomii objętość żołądka zmniejsza się, spożycie pokarmu przez pacjenta jest zmniejszone, a pokarm jest przyspieszany w przewodzie pokarmowym, nie można go w pełni wymieszać z enzymami trawiennymi, co powoduje trawienie i złe wchłanianie. Niedobór witaminy B1 i zespół złego wchłaniania witaminy B12 po obniżeniu kwasu żołądkowego, czynniki te powodują około 40% do 50% pacjentów z różnym stopniem niedokrwistości i zaburzeniami odżywiania w długim okresie po operacji. Charakteryzuje się niedokrwistością z niedoboru żelaza, utratą masy ciała, utratą masy ciała i biegunką. Osteoporoza występuje u niewielkiej liczby pacjentów z powodu złego wchłaniania tłuszczu i braku witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E), które wpływają na wchłanianie wapnia i fosforu. Wskazane jest leczenie tych długotrwałych powikłań objawowym leczeniem chorób wewnętrznych. Takie jak wzmocnienie regulacji diety, stosowanie żelaza i witamin oraz inne metody leczenia.