Subtotalna resekcja żołądka metodą Billroth II

Suma częściowa gastrektomii Billroth II polega na zszyciu kikuta dwunastnicy po częściowej resekcji dystalnej części żołądka, a resztkowy żołądek zespala się z jelita czczego. Ten rodzaj metody rekonstrukcji może bezpośrednio dostać się do górnej części jelita czczego z żołądka, a uszkodzenie wrzodu dwunastnicy można usunąć bez resekcji. Wrzód dwunastnicy jest również odpowiedni do rekonstrukcji wrzodu żołądka i radykalnej resekcji raka żołądka. Jednak zmiany anatomiczne i fizjologiczne spowodowane tą metodą są duże, a częstość powikłań chirurgicznych jest wysoka. Leczenie chorób: rak żołądka Wskazanie Suma częściowa gastrektomii Billroth II ma zastosowanie do: 1. Wrzód dwunastnicy stosuje się głównie u pacjentów z ostrą perforacją wrzodu, ostrym masywnym krwotokiem, niedrożnością odźwiernika oraz złym leczeniem i nawrotem owrzodzenia mnogiego. Podstawową teorią częściowej gastrektomii w przypadku wrzodu dwunastnicy jest zmniejszenie liczby komórek okładzinowych i komórek pierwotnych, zmniejszenie wydzielania kwasu żołądkowego i pepsynogenu oraz usunięcie antrumów żołądkowych bogatych w komórki gastryny. Zmniejszyć poziom gastryny w surowicy; usunąć lub leczyć zmiany wrzodowe. 2. Wrzód żołądka z wysokim wydzielaniem kwasu żołądkowego. 3. Nowotwór na dystalnym końcu żołądka to głównie rak żołądka. Radykalną, częściową resekcję należy wykonać zgodnie z zasadą leczenia raka. Semi-gastrektomia jest odpowiednia dla pacjentów z wrzodem żołądka i niskim poziomem kwasu żołądkowego. Ze względu na brak czynników o wysokiej kwasowości, wrzody zespoleniowe nie występują po operacji. Udowodniło to wiele doświadczeń w leczeniu w Chinach. Wrzód żołądka ma tendencję do złośliwości. Pacjenci z wrzodem żołądka, którzy ukończyli 40 lat, powinni być poddawani zabiegowi chirurgicznemu po regularnym leczeniu przez 4 do 6 tygodni. Semi-gastrektomia może być również stosowana jako dodatkowa procedura selektywnej wagotomii lub ablacji nerwu błędnego w leczeniu wrzodów dwunastnicy. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Pacjenci ze złym stanem ogólnym i stanem odżywienia powinni poprawić swój stan ogólny przed operacją, aby skorygować niedożywienie, niedokrwistość i hipoproteinemię. Należy podać dietę bogatą w białko i wystarczającą ilość witamin, w razie potrzeby transfuzja lub przeniesienie osocza powinno zwiększyć stężenie hemoglobiny i białka w osoczu. 2. Pacjentom z odwodnieniem i zaburzeniami równowagi elektrolitowej należy odpowiednio podać i uzupełnić elektrolitami przed zabiegiem chirurgicznym, aby skorygować zaburzenia wody i elektrolitów. 3. Pacjenci z niedrożnością odźwiernika powinni rozpocząć post, dekompresję żołądkowo-jelitową, infuzję, codzienne płukanie żołądka 2 lub 3 razy przed operacją, opróżnianie pokarmu i wydzielin w żołądku, zmniejszanie stanu zapalnego błony śluzowej żołądka. I obrzęk, aby ułatwić powrót do zdrowia po operacji i operacji. 4. Pacjenci z krwawieniem z wrzodów powinni przed zabiegiem zastosować różne środki przeciwwstrząsowe, aby aktywnie przetoczyć krew i spróbować uzupełnić objętość krwi. 5. Pacjenci poddawani planowej operacji wykonywali lewatywę z wodą z mydłem 1 dzień przed operacją i pościli rano w dniu operacji. Zabieg chirurgiczny 1. Chudość żołądka i dwunastnicy Metoda była taka sama jak sumaryczna gastrektomia według Billrotha I. 2. Cięcie dwunastnicy i zszywanie pnia Dwa zaciski naczyniowe umieszczono na dwunastnicy pod odźwiernikiem, a dwunastnicę przecięto między dwoma zaciskami, a żołądek obrócono w lewo. Zamknięty kikut dwunastnicy można zszyć za pomocą linii niepochłaniającej lub zastosować szew ciągły. Metodą szwów przerywanych jest wykonanie rzędu szwów o pełnej grubości wzdłuż prawej strony klamry naczyniowej liniami nieabsorpcyjnymi, bez wiązania, rozluźnienia klamry naczyniowej, a następnie zaciśnięcia szwu jeden po drugim. Podwiązanie, a następnie warstwa szwu mięśni miazgi. Metoda zszywania ciągłego wykorzystuje nieabsorpcyjny drutowy nawijany zacisk naczyniowy, aby wykonać pełnowarstwowy szew ciągły. Szew nie jest na razie napięty. Po zakończeniu nici poluzuj zacisk naczyniowy, a następnie zaciśnij szew z obu końców i węzła. Następnie użyj jednego końca szwu, aby wykonać ciągłą muskulotomię. Gdy kikut dwunastnicy jest długi, kleszcze jelitowe można umieścić na dystalnym końcu dwunastnicy, a po skrzyżowaniu dwunastnicy kikut zostaje otwarty, a linia nieabsorpcyjna służy jako szew mięśniowy pełnej grubości. Warstwa mięśniowa jest zszyta. Wrzód dwunastnicy ma szeroki zakres zmian.Jeśli występuje wiele blizn lub penetracja ściany tylnej, trudno jest zawiesić kikut i należy przeprowadzić specjalne leczenie. 3. Rozerwanie lewej tętnicy żołądkowej i resekcja żołądka Kroki metody były takie same jak procedura Billroth I. 4. Zespolenie żołądka i jelita czczego po okrężnicy Podnieś poprzeczną okrężnicę, aby odsłonić krezkę i jej naczynia krwionośne. Nacięcie w kształcie krzyża wykonuje się na poprzecznej aorcie regionu beznaczyniowego po lewej stronie środkowej tętnicy mózgowej, a długość wynosi około 5 do 7 cm. Znajdź bliższy koniec jelita czczego. Dwuigłową linię trakcyjną zszywano do krezkowej strony jelita czczego od 5 do 10 cm pod więzadłem więzadła, a nacięcie i zespolenie znajdowały się między dwiema liniami. Kikut żołądka jest odwrócony do góry nogami, aby odsłonić tylną ścianę żołądka. Tylną połowę poprzecznego nacięcia krezki i tylną ścianę żołądka unieruchomiono i zszyto 5-6 igieł, a szew powinien znajdować się w odległości 5-6 cm od pnia żołądka. Linia trakcyjna jelita czczego przechodzi przez poprzeczny otwór krezki do jelita czczego na poprzeczną krezkę i blisko kikuta żołądka. Zespolenie jelita czczego żołądka, uzębiony zacisk naczyniowy kikuta żołądka jest skierowany do przodu, aby odsłonić tylną ścianę kikuta żołądka i blisko jelita czczego. Przerwane szwy wykonywano za pomocą niewchłanialnej linii nr 0. Szew znajduje się w odległości około 0,5 do 1 cm od zacisku naczyniowego. Ściankę mięśniową tylnej ściany żołądka przecięto wzdłuż klamry naczyniowej, zszywano naczynia krwionośne błony śluzowej żołądka, przecinano warstwę mięśniową przedniej ściany żołądka, zszywano podśluzówkowe naczynia krwionośne i zaciskano krawędź pnia żołądka. Te kroki są takie same jak w stylu Billroth I. Para zacisków jelitowych po stronie żołądka i jelita czczego. Ścianę jelita czczego wycięto około 0,5 cm od szwu warstwy sarkoplazmatycznej. Długość nacięcia powinna być równa długości kikuta żołądka. Następnie zespolono tylną ścianę zespolenia i wykonano szew pełnej grubości za pomocą linii niepochłaniającej 3-0. Przednią ścianę zespolenia również potraktowano niepochłaniającą linią 3-0 dla szwu o pełnej grubości. Poluzuj jelito czcze i zacisk jelitowy na brzuchu. Następnie użyj linii nie wchłaniania 0, aby przednia ściana stomii zespolonej przerwała szew i wzmocniła szew w dwóch rogach. Mecz został zakończony. Zespolenie umieszcza się pod poprzecznym otworem krezkowym, a przednią krawędź poprzecznego otworu krezkowego zszywa się i mocuje do przedniej ściany żołądka. Szew powinien znajdować się w odległości od 5 do 6 cm od zespolenia. 5. Okrężnica przed okrężnicą i jelita czczego Podnoszenie poprzecznego okrężnicy wzdłuż korzenia krezki jest równoważne lewej stronie pierwszych kręgów lędźwiowych, aby znaleźć więzadło więzadła i początek jelita czczego. Jelito czcze unosi się przed okrężnicą blisko kikuta żołądka. Dolną część jelita czczego i poprzeczne błony krezkowe zszywano za pomocą 3 do 4 igieł z nieabsorpcyjnymi liniami, aby zapobiec tworzeniu się wewnętrznych hemoroidów. Uzębiony zacisk naczyniowy kikuta żołądka jest obrócony do przodu, aby odsłonić tylną ścianę kikuta żołądka. Jelito czcze jest przybliżane do tylnej ściany żołądka, a odcinek wejściowy jelita czczego jest lekko zakrzywiony do żołądka. Do zaszywania tylnej ściany żołądka i sarkolemii jelita czczego użyto linii niewchłanialnej nr 0. Szew powinien znajdować się w odległości 0,5 do 1 cm od klamry naczyniowej. Ścianę mięśniową ściany żołądka przecięto wzdłuż zacisku naczyniowego, zszywano naczynia podśluzówkowe, a tkankę zaciśniętą przez kikut żołądka usunięto za pomocą procedury Billroth I. Kleszczyki jelita cienkiego po stronie żołądka i jelita czczego tymczasowo zacisnęły jamę żołądkowo-jelitową, 0,3 cm od szwu warstwy mięśniowej i równolegle do ściany jelita czczego. Jego długość powinna być równa resztkowej części żołądka. Następnie zespolono tylną ścianę zespolenia, a do zszycia całej warstwy tylnej ściany zastosowano niepochłaniającą linię 3-0. Igła nie może przekraczać szwu warstwy mięśniowej. Przechodząc do przedniej ściany zespolenia, nieabsorpcyjna linia 3-0 jest również stosowana do zszywania pełnej grubości. Zacisk jelitowy usunięto, a zszywaną warstwę mięśniową ściany przedniej zaszyto za pomocą niechłonnej linii nr 0. Trójkątny obszar połączenia zespolenia i szwu pnia żołądka zszywa się warstwą mięśnia igłowego. Komplikacja Częściowa resekcja żołądka ma pewne szczególne powikłania oprócz powikłań ogólnej operacji brzucha. Niektóre powikłania są związane z operacjami techniki chirurgicznej, a niektóre ze zmianami anatomicznymi w przewodzie pokarmowym. Ogólnie można je podzielić na ostatnie powikłania i powikłania długoterminowe. 1. Ostatnie powikłania częściowej gastrektomii (1) krwawienie Krwotok po operacji żołądka może wystąpić w żołądku lub jamie brzusznej. Większość krwotoków w obrębie jamy brzusznej jest spowodowana niedoskonałą hemostazą lub podwiązaniem ligatury określonego naczynia krwionośnego. Głównymi objawami klinicznymi są objawy wstrząsu krwotocznego na początku operacji, takie jak blada skóra, zimny pot, duszność, szybki puls i ciśnienie krwi. Może występować pełny żołądek i tępość ruchliwości w perkusji. Aspiracja brzucha dużej ilości krwi może być jasną diagnozą. Po zdiagnozowaniu operację należy natychmiast przerwać. Częstymi miejscami krwawienia dożołądkowego są zespolenie żołądkowo-jelitowe, szew kikuta żołądka i kikut dwunastnicy. Ten ostatni występuje głównie po operacji wrzodu dwunastnicy. Po gastrektomii powszechne jest pobieranie niewielkiej ilości krwawego płynu z rurki nosowo-żołądkowej, która stopniowo zmniejsza się, a nawet zanika. Jeśli rurka dekompresyjna przewodu pokarmowego pobiera więcej krwi, należy ją ściśle obserwować. W przypadku ciągłego odsysania dużej ilości krwi, co wskazuje na aktywne krwawienie z żołądka, do żołądka należy podać roztwór wodny roztworu noradrenaliny w żołądku, przetoczenie krwi i dożylny wlew kroplowy. Większość krwawień po tych zabiegach można stopniowo zatrzymać. Jeśli krwawienie jest niewystarczające lub wystąpią objawy wstrząsu, operację należy przerwać na czas, aby zatrzymać krwawienie. Podczas operacji przednią ścianę żołądka można rozciąć, aby usunąć krew i skrzepy w jamie żołądka. Zbadaj dokładnie i poszukaj miejsca krwawienia. Większość z nich jest zszyta lub zespolona na pniu żołądka. Podwiązanie szwów liniami niechłonnymi, aby zatrzymać krwawienie. Jeśli krwawienie pochodzi z pnia dwunastnicy, szew kikuta należy usunąć i ponownie zszyć po hemostazie lub przez kikut dwunastnicy. (2) Pień dwunastnicy lub przetoka zespolona Większość kikutów dwunastnicy występuje w przypadkach, w których kikut dwunastnicy jest trudny do leczenia. Wkład zwężenia jelita czczego lub niedrożności jest również ważnym czynnikiem przyczyniającym się do pęknięcia pnia dwunastnicy. Objawami klinicznymi przetoki kikuta dwunastnicy są wczesne objawy zapalenia otrzewnej, takie jak ból brzucha w prawym górnym rogu, wzdęcie brzucha, gorączka i podrażnienie otrzewnej. Przebicie brzucha wysysa płyn żółciowy, aby potwierdzić diagnozę. Po pojawieniu się przetoki pnia dwunastnicy należy ją leczyć chirurgicznie na czas. Po brzuchu jamę brzuszną wchłonięto, a jamę brzuszną przepłukano dużą ilością soli fizjologicznej. Podwójną kaniulę i rurkę irygacyjną umieszczono w pobliżu ujścia przetoki, aby kontynuować odsysanie próżniowe. Kontynuacja dekompresji żołądkowo-jelitowej po operacji, całkowite wsparcie żywienia pozajelitowego lub zabieg chirurgiczny, a szew jelita czczego do żywienia dojelitowego i podawanie antybiotyków o szerokim spektrum działania. Po powyższym zabiegu usta stopniowo się kurczą i goją się. Aby zapobiec porażeniu pnia dwunastnicy, pień dwunastnicy powinien być odpowiednio leczony podczas resekcji żołądka Billroth II. Jeśli kikut jest trudny w obsłudze lub szew kikuta jest niewiarygodny, kikut należy intubować w dwunastnicy w celu drenażu zewnętrznego. Cewnik można usunąć po uformowaniu ściany zatoki wokół cewnika 10 do 14 dni po zabiegu. Przetoka annastomotyczna często występuje w trójkącie połączenia zespolenia żołądkowo-jelitowego i zszywania pnia żołądka. Niezbędnym krokiem jest dodanie kieszeni do szwu na miejscu podczas operacji. Nadmierne napięcie zespolone jest również jedną z przyczyn porażenia. Dlatego podczas zabiegu należy zachować ostrożność, aby zespolenie jamy ustnej było wolne od napięcia. W przypadku Billrotha I, jeśli napięcie zespoleniowe jest zbyt duże, otrzewną dwunastnicy należy otworzyć, aby przesunąć dwunastnicę do linii środkowej w celu zmniejszenia napięcia zespolenia. Objawy kliniczne i leczenie wycieku zespolenia Zasada jest zasadniczo taka sama jak pień dwunastnicy. (3) Przeszkoda Powikłania obturacyjne częściowej gastrektomii obejmują zaburzenia opróżniania żołądka, niedrożność jelita czczego, niedrożność jelita czczego i hemoroidy wewnętrzne. Zaburzenia opróżniania żołądka: zatrzymanie żołądka następuje po częściowej resekcji żołądka resztkowej zawartości żołądka nie może dostać się do jelita przez zespolenie. Czynniki funkcjonalne lub mechaniczne są łącznie nazywane zaburzeniami opróżniania żołądka. Niedrożność mechaniczna spowodowana zbyt małym zespoleniem, nadmiernym występowaniem lub zniekształceniem spowodowanym niedrożnością zespoloną. Często występuje niedrożność z powodu beznapięciowego obrzęku zapalenia żołądka lub zespolenia. Przyczyna braku napięcia w żołądku nie jest w pełni zrozumiała. Ogólnie uważa się, że ma to związek z następującymi czynnikami. 1 refluks żółciowy powoduje ostre refluksowe zapalenie błony śluzowej żołądka, obrzęk błony śluzowej żołądka, erozję; 2 gałęzie nerwu błędnego z żołądkiem są odcięte, funkcja perystaltyczna żołądka jest zmniejszona; 3 zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hiponatremia; 4 czynniki mentalne i inne niewyjaśnione powody. Głównymi objawami klinicznymi zaburzeń opróżniania żołądka są uczucie pełności w górnej części brzucha i wymioty. Mechaniczna niedrożność zespolenia często występuje po zatrzymaniu dekompresji żołądkowo-jelitowej. Funkcjonalne zaburzenia opróżniania występują najczęściej 7 do 10 dni po zabiegu. Po tym, jak pacjent zaczął wchodzić w półpłynną dietę, rozwinął się pełny stan brzucha i wymioty, a badanie żołądkowo-jelitowe wykazało, że środek kontrastowy został zatrzymany w żołądku i nie mógł przejść przez zespolenie. Endoskopia światłowodowa jest ważna dla identyfikacji mechanicznych lub funkcjonalnych przeszkód. O ile nie jest to mechaniczna niedrożność zespolona, ​​powinna przestrzegać leczenia niechirurgicznego, kontynuować dekompresję żołądkowo-jelitową, płukanie żołądka normalną solą fizjologiczną lub 2% roztworem wodorowęglanu sodu, hamować wydzielanie kwasu żołądkowego przez antagonistę receptora H2, utrzymywać równowagę wodno-elektrolitową Aby skorygować niedokrwistość i hipoproteinemię. Przez ponad 1 tydzień należy zapewnić wszelkie żywienie pozajelitowe. Po 2 do 4 tygodniach leczenia można go zasadniczo stopniowo przywrócić. Niewielka liczba pacjentów potrzebuje również dłuższego czasu leczenia, nie spiesz się do eksploracji chirurgicznej. Jeśli zostanie przeprowadzona eksploracja chirurgiczna, ponieważ nie można wykluczyć mechanicznej niedrożności zespolenia, okaże się, że zespolenie jest gładkie i nie ma mechanicznego czynnika niedrożności. Można zastosować dekompresję rurki gastrostomijnej i szew jelita czczego w celu utrzymania jelita. Odżywianie, nie dodawaj łatwo zespolenia żołądkowo-jelitowego lub innej skomplikowanej operacji, co komplikuje stan. Badanie gastroskopowe potwierdziło, że zespolenie mechaniczne lub zwężenie zespolenia powinno zostać zsyntetyzowane przez ponowne wycięcie miejsca niedrożności. Wchodzenie niedrożności jelita czczego: Najczęstsze przyczyny niedrożności jelita czczego w segmencie wejściowym po częściowej częściowej resekcji Billroth II to: 1 wejściowy odcinek jelita czczego jest zbyt krótki, a zespolenie jelita czczego i żołądka tworzy ostry kąt, aby spowodować niedrożność (proksymalna część jelita czczego łatwo się zgina) Wystąpiło); 2 zespolenie jelita czczego, gdy okrężnica zapadła się w odcinek jelita czczego; 3 wejściowy odcinek jelita czczego jest zbyt długi, aby spowodować zniekształcenie, skręcenie lub zrost; 4 zespolenie jelita czczego, gdy poprzeczna dziura krezkowa wślizgnęła się w odcinek jelita czczego spowodowany niedrożnością. Segment wejściowy niedrożności jelita czczego jest podzielony na ostry i przewlekły. Ostra niedrożność jest przeważnie całkowitą niedrożnością, która zwykle występuje w ciągu kilku dni po operacji, ale także po kilku latach. Główne objawy kliniczne to silny ból brzucha, uczucie pełności i masa prawej górnej części brzucha. Wchodzenie do niedrożności jelita czczego jest niedrożnością zamkniętą, obfitością wymiotów i dekompresji żołądkowo-jelitowej często nie zawiera żółci, często towarzyszy jej amylaza w surowicy, zwiększona bilirubina we krwi, łatwo błędnie rozpoznana jako zapalenie trzustki. Dalszy rozwój zmiany może spowodować pęknięcie pnia dwunastnicy lub martwicę jelit i ciężkie objawy zapalenia otrzewnej. Przewlekła niedrożność jest często częściową niedrożnością. Typowe działanie polega na tym, że górna część brzucha jest pełna, a nudności 10 do 20 minut po jedzeniu. Wynika to z nagromadzenia żółci i soku trzustkowego w dwunastnicy, powiększenia przetoki jelitowej i zwiększonego ciśnienia jelitowego. Ciśnienie wewnątrzczaszkowe zwiększa się do pewnego stopnia w celu przezwyciężenia zaburzenia niedrożności, a duża ilość soku dwunastniczego jest szybko wlewana do żołądka, co powoduje duże wymioty. Ilość wymiotów może osiągnąć więcej niż 500 ml, a objawy wymiotują po wymiotach. Ten rodzaj wymiotów jest lekki raz na kilka dni, a ciężkie przypadki mogą występować kilka razy dziennie. Objawy wejściowego światła niedrożności jelita czczego można leczyć dostosowując dietę lub stosując leki przeciwskurczowe. Po pewnym czasie objawy można złagodzić lub zniknąć. Ciężkie objawy należy leczyć chirurgicznie. Ostrą zamkniętą niedrożność przetoki należy leczyć w trybie pilnym. Procedura chirurgiczna opiera się na wynikach eksploracji chirurgicznej. Jeśli segment jelita czczego jest zbyt krótki, można przeprowadzić lizę więzadła więzadła. Dwunastnica jelita czczego jest wolna, aby wydłużyć odcinek wejściowy jelita czczego. Jeśli odcinek jelita czczego jest za długi, gastrojejunostomię można powtórzyć. Zespolenie jest przenoszone na bliższy koniec jelita czczego lub jelito czcze odcinka wejściowego jest wycinane, a zespolenie boczne można wykonać między odcinkami wejściowym i wyjściowym jelita czczego. Selektywną ablację nerwu błędnego należy wykonać jednocześnie z powyższą operacją zwarciową, aby zapobiec owrzodzeniu zespolonemu. Wyjście niedrożności jelita czczego: najczęstsze przyczyny to adhezja jelita czczego, zniekształcenie, ucisk masy sieciowej i ucisk poprzecznego otworu krezkowego. Może to być również spowodowane stanem zapalnym, obrzękiem i skurczem w odcinku jelita czczego. Objawy kliniczne niedrożności jelit. Do leczenia takiej niedrożności należy zastosować leczenie niechirurgiczne, a jeśli objawy nie ustąpią, należy wykonać operację. Podczas operacji odpowiednie leczenie jest wykonywane z różnych powodów. Guilin: Między krezką a okrężnicą poprzeczną znajduje się szczelina i krezka w odcinku wejściowym jelita czczego po częściowej resekcji żołądka. Jelito cienkie może dostać się do tej luki od lewej do prawej lub od prawej do lewej, tworząc wewnętrzny hemoroid. Bardziej prawdopodobne jest wystąpienie, gdy odcinek jelita czczego jest zbyt długi, a czas ten jest często we wczesnym okresie pooperacyjnym i może wystąpić kilka miesięcy lub lat po operacji. Objawy kliniczne to typowa ostra niedrożność jelit, która jest podatna na martwicę jelit. W przypadku hemoroidów wewnętrznych operację należy wykonać niezwłocznie. Zresetuj wewnętrzne hemoroidy i zszywaj źrenicę. Jeśli zaatakowany jelito cienkie jest martwicze, należy wykonać resekcję jelita. (4) uszkodzenie wspólnego przewodu żółciowego Wrzód dwunastnicy zmienia normalny związek między dwunastnicą a wspólnym przewodem żółciowym z powodu miejscowego stanu zapalnego i obrzęku oraz przerostu tkanki bliznowatej. Łatwo jest uszkodzić wspólny przewód żółciowy, jeśli nie zajmuje się nim podczas oddzielania i wycinania miejsca owrzodzenia. Jeżeli podczas zabiegu chirurgicznego zostanie stwierdzone uszkodzenie przewodu żółciowego, należy wykonać drenaż w kształcie litery T. Jeśli podczas operacji nie zostanie stwierdzone żadne uszkodzenie, ciężkie zapalenie otrzewnej wystąpi na początku okresu pooperacyjnego. Nakłucie brzucha i odsysanie żółci mogą potwierdzić diagnozę i terminowe badanie chirurgiczne. Aby zapobiec uszkodzeniu wspólnego przewodu żółciowego, nie jest konieczne wymuszone usunięcie owrzodzenia dwunastnicy z ciężkimi miejscowymi zmianami i silną adhezją. Możliwe jest wykonanie umieszczenia Bancroft. Gdy konieczne jest usunięcie zmiany wrzodowej dwunastnicy, wspólny przewód żółciowy można wprowadzić do cewnika. Dolny koniec wspólnego przewodu żółciowego służy jako prowadnica i znacznik, a rurka w kształcie litery T jest umieszczana na końcu operacji. (5) Niedopasowanie jelita krętego żołądka Rzadkim i poważnym błędem jest niewspółosiowość żołądka do jelita krętego podczas częściowej gastrektomii Billroth II. Po zespoleniu żołądka i jelita krętego umieszcza się dużą liczbę jelit cienkich, a pokarm bezpośrednio wchodzi do dolnej części jelita krętego, powodując objawy krótkiego jelita. Nasilenie objawów związane jest z długością zespolenia z okolicy krętniczo-kątniczej. Im krótsza odległość, tym cięższe objawy. Głównym objawem klinicznym jest ciężka biegunka. Defekacja pojawia się wkrótce po jedzeniu. Stolec zawiera dużą ilość niestrawionego pokarmu, a wymioty osoby wymiotującej mają zapach kału. Z biegiem czasu nastąpi poważne niedożywienie oraz nierównowaga wody i elektrolitów. Badanie posiłku barowego w przewodzie pokarmowym wykazało, że plwocinę można wyraźnie zdiagnozować na podstawie resztkowego żołądka bezpośrednio do dystalnego jelita cienkiego. Pacjent powinien być niezwłocznie leczony w celu skorygowania błędu. Aby zapobiec temu niedopasowaniu, miejsce zespolenia jelita dwunastniczego musi zostać potwierdzone przed zespoleniem żołądkowo-jelitowym. Jelito cienkie, którego nie można ustalić za pomocą tylnej otrzewnej, jest początkiem jelita czczego. Początek jelita czczego powinien znajdować się po lewej stronie poprzecznego krezkowego kręgosłupa, górny koniec jest ciągły z dwunastnicą, a prawa strona nazywa się jelita dwunastniczego. Górna krawędź to więzadło zginacza, a dolna żyła krezkowa przechodzi przez dolną lewą wiązadło zginacza. Po określeniu bliższego końca jelita czczego należy oznaczyć 2-igłową linię trakcyjną w wyznaczonym miejscu zespolenia do oznaczenia. 2. Długotrwałe powikłania częściowej gastrektomii (1) nawracający wrzód Nawrót lub wrzód zespoleniowy po częściowej gastrektomii występuje głównie u pacjentów z wrzodem dwunastnicy. Operacja Billroth II to więcej niż operacja. Przyczyną nawrotów wrzodów jest to, że kwas żołądkowy nie został skutecznie zredukowany po operacji. Istnieje kilka przyczyn wysokiego stanu kwasu żołądkowego po operacji: 1 Ilość gastrektomii nie wystarcza, a dalsza część żołądka nie jest usuwana w razie potrzeby Ponad 70% żołądka zostaje zachowane, a 2 części kikuta dwunastnicy są zachowane. Błona śluzowa żołądka pozostaje. Pod wpływem zasadowej żółci i soku trzustkowego komórki G błony śluzowej żołądka wydzielają dużą ilość gastryny, która stymuluje komórki okładzinowe do wydzielania kwasu żołądkowego; 3 wrzody trzustki są również znane jako zespół Zollingera-Ellisona, tj. W trzustce lub dziesięciu Gastrinoma występuje w pobliżu dwunastnicy. Ponieważ guz ten wydziela dużą ilość gastryny, stale stymuluje komórki okładzinowe do wydzielania kwasu żołądkowego w dużej ilości, co powoduje wrzód trawienny. Ten typ pacjenta często wykazuje objawy choroby wrzodowej. Większość pacjentów, którzy przeszli leczenie choroby wrzodowej, została poddana częściowej gastrektomii. Szybko nawrócili się po operacji i byli podatni na krwawienie lub perforację. Niektórzy pacjenci mieli tylko kilka żołądków po wielokrotnych operacjach, ale wrzody nadal nawracały. Nawracające owrzodzenia po częściowej gastrektomii najczęściej znajdują się w jelicie czczym w pobliżu zespolenia i mogą również wystąpić w zespole. Leczenie nawracających owrzodzeń jest słabe i wymaga więcej operacji. Przed operacją należy wykonać wydzielanie kwasu żołądkowego i oznaczenie gastryny w surowicy, prześwietlenie mączki barowej i gastroskopię w celu dalszej analizy przyczyn nawrotów wrzodów. Sposób operacji określa się z różnych powodów. Nawracające owrzodzenia spowodowane niewystarczającą resekcją żołądka, metodami chirurgicznymi są: 1 resekcyjna częściowa resekcja (w tym resekcja nawracających wrzodów) zespolenie re-żołądkowo-jelitowe; 2 selektywne cięcie nerwu błędnego; 3 częściowa resekcja żołądka plus cięcie nerwu błędnego. Pozostałą błonę śluzową żołądka należy zbadać pod kątem kikuta dwunastnicy, resztkowej błony śluzowej antralnej, ponownie zszytego kikuta lub nerwu błędnego. Pacjentów z gastrinoma należy dokładnie zbadać pod kątem trzustki i dwunastnicy. Jeśli guz można znaleźć, należy go usunąć. Jednak gastrinoma są na ogół małe, niektóre mogą być liczne, często trudne do znalezienia w miąższu trzustki i często trudno jest całkowicie usunąć nowotwór, więc odpowiednia jest całkowita gastrektomia. (2) syndrom dumpingu Niektórzy pacjenci po resekcji brzucha odczuwają dyskomfort w jamie brzusznej, kołatanie serca, zawroty głowy, pocenie się, osłabienie, nudności, biegunkę i naczyniowy układ nerwowy po jedzeniu. Objawy pojawiające się w ciągu kilku minut po jedzeniu nazywane są zespołem wczesnego zrzutu. Zwłaszcza w przypadku jedzenia w diecie, słodyczy lub w pozycji stojącej objawy są bardziej oczywiste. Pacjent musi być na wznak po jedzeniu, aby złagodzić objawy. Przyczyna zespołu wczesnego zrzutu nie jest w pełni zrozumiała. Ogólnie uważa się, że ma to związek z następującymi kompleksowymi czynnikami: 1 Funkcja odźwiernika jest tracona po częściowej resekcji żołądka, a pojemność żołądka znacznie się zmniejsza. Po jedzeniu pokarm szybko wchodzi do jelita cienkiego i powoduje nagłe rozszerzenie jelita cienkiego, przyspieszając perystaltykę i pociągając krezkę. Splot trzewny; 2 pokarmy o wysokim napięciu do jelita cienkiego, woda w tkance jest wdychana do światła jelita, tak że ogólnoustrojowa zdolność krążenia krwi jest nagle zmniejszona; 3 błona śluzowa jelita czczego komórek jelita czczego stymulowana do uwalniania dużej ilości serotoniny, co powoduje Angiogeneza, perystaltyka jelit jest przyspieszona. Ci, którzy rozwijają objawy w ciągu 1 do 1,5 godziny po jedzeniu, nazywani są zespołem późnego zrzutu. Ponieważ duża ilość węglowodanów rozkłada się na glukozę po wejściu do jelita cienkiego i szybko wchłania się w jelicie cienkim, szybki wzrost poziomu cukru we krwi stymuluje wydzielanie endogennej insuliny i poziom cukru we krwi jest obniżany. Po obniżeniu poziomu cukru we krwi insulina jest nadal wydzielana, co powoduje hipoglikemię i hipoglikemię. Większość zespołów dumpingowych ma łagodny charakter objawowy i można je leczyć niechirurgicznie. Wzmocnij regulację diety, podaj niewielką ilość niskosłodzonej, wysokotłuszczowej i półstałej diety, aby uniknąć płynności i słodyczy oraz zapewnij leczenie objawowe. Jeśli funkcją perystaltyki jest nadczynność tarczycy, można podać środek przeciwskurczowy, a osoby z oczywistą dysfunkcją nerwowo-ruchową naczyń mogą podawać leki serotoninowe, takie jak krew i równość krwi, a osoby nerwowe mogą podawać środki uspokajające. Po leczeniu i adaptacji przez określony czas objawy stopniowo ustępują. Tylko ci pacjenci, u których objawy są poważnie nieoperacyjne przez długi okres czasu, a leczenie niechirurgiczne jest nieskuteczne, są brane pod uwagę w leczeniu naprawczym chirurgicznym. Różne metody chirurgiczne mają na celu zwiększenie objętości żołądka i opóźnienie czasu opróżniania żołądka. Są to głównie: W pierwszym przypadku zmieniono typ Billroth II na typ I plus odcinek perystaltyczny jelita czczego (oryginalna metoda Henleya): kikut dwunastnicy został przecięty i przycięty. Część wejściową jelita czczego wycięto w pobliżu zespolenia, koniec zespolenia zszywano, a odcinek wyjściowy jelita czczego przecięto 10–15 cm od zespolenia. Proksymalny koniec zespolono z pniem dwunastnicy, a dystalny koniec wprowadzono do końca odcinka jelita czczego. Mecze od końca do końca. Aby zapobiec tworzeniu się owrzodzeń zespolonych i dodać cięcie nerwu błędnego (metoda Hedenstedta). Drugi typ, odwrotna ruchliwość i interpunkcja jelita czczego między żołądkiem a dwunastnicą: szypułka naczyniowa jelita została zachowana w bliższej części jelita czczego 10 cm, a szyjka naczyniowa krezki została obrócona o 180 ° i umieszczona w żołądku i dwunastnicy. Pomiędzy. Trzeci typ, umieszczenie woreczka żołądka i dwunastnicy w podwójnym jelicie czczym (metoda Potha): Weź jelito czubkowe krezki naczyniowej, każda długość 10 ~ 12 cm. Jeden segment jest zszyty w kierunku perystaltycznym i zestawiony w odwrotnym kierunku pełzania, tworząc kieszeń jelitową. Woreczek jelitowy umieszcza się między żołądkiem a dwunastnicą i usuwa nerw błędny. Czwarty typ, Billroth II plus pusta torebka jelitowa i zespolenie Roux-Y: odpowiednie dla długich przypadków wkładu jelita czczego. Jelito czcze odcinka wejściowego zostało przecięte od 8 do 10 cm od zespolenia, zaś odcinki wejściowe i wyjściowe jelita pod zespoleniem zostały wykonane w kieszenie jelita czczego, a bliższa część jelita czczego i jelita czczego odcinka wyjściowego stanowiły zespolenie od boku do boku. Usta powinny znajdować się w odległości 50 ~ 60 cm od zespolenia przewodu pokarmowego oraz cięcia nerwu błędnego. Piąty typ, inne metody: 1 Umieść odwrócony (odwrócony perystaltyczny) odcinek jelita czczego o długości 6 cm między środkiem wyjściowego jelita czczego Billroth II (metoda Christeasa). Lub między żołądkiem typu Billroth II a odcinkiem wyjściowym jelita czczego umieszcza się odwrócony odcinek jelita czczego o długości 6 cm (metoda odwrotna perystaltyczna) (metoda Jordana. 2) Jako odwrotny odcinek perystaltyczny stosuje się odcinek wejściowy jelita bliższego zespolenia Billroth II. Segmentem wyjściowym jelita czczego jest zespolenie, a bliższe jelita czczego jest następnie zespolone z dystalnym odcinkiem jelita czczego (metoda Kennedy'ego i Greena). 3 Zmień typ Billroth II na zespolenie Roux-Y i odwróć jelito o długości 8 cm między jelitem czczym a żołądkiem w części wyjściowej (metoda Kenndy'ego). (3) Refluksowe zapalenie żołądka Ze względu na utratę funkcji odźwiernika po częściowej gastrektomii zawartość dwunastnicy łatwo refluksuje się do żołądka. Niektórzy pacjenci mają objawy refluksowego zapalenia żołądka. Może wystąpić zarówno Billroth I, jak i II, przy czym Billroth II występuje częściej. Głównymi objawami klinicznymi były ból w górnej części brzucha i uczucie pieczenia, ból narastał po jedzeniu i często wymiotował płyn żółciowy. Pacjent nie odważył się jeść więcej i stracił na wadze, niedożywieniu i utracie wagi. Ludzie z poważnymi objawami nie mogą działać poprawnie. Patogeneza refluksowego zapalenia błony śluzowej żołądka jest spowodowana przez niszczenie kwasu żółciowego przez barierę błony śluzowej żołądka, a odwrotna dyspersja jonów H + w soku żołądkowym powoduje zapalenie błony śluzowej żołądka. Przejaw żółci do żołądka i zapalenie błony śluzowej żołądka można bezpośrednio zaobserwować za pomocą gastroskopii. Rozpoznanie refluksowego zapalenia żołądka musi być połączone z objawami klinicznymi, ponieważ prawie cała resekcja żołądkowo-jelitowa będzie miała różne stopnie refluksu, refluks może nie być refluksowy i pojawia się tylko kilka objawów klinicznych. Większość refluksowego zapalenia żołądka po łagodnej gastrektomii jest łagodna, a po leczeniu objawy stopniowo ustępują. Ciężkie objawy należy leczyć najpierw w medycynie wewnętrznej, leczenie chirurgiczne powinno być ostrożne, tylko gdy objawy są szczególnie poważne, a długotrwałe leczenie jest nieskuteczne, należy rozważyć operację. Do tej pory podstawowe zasady różnych procedur leczenia refluksowego zapalenia błony śluzowej żołądka koncentrowały się na tym, jak zapobiegać refluksowi soku dwunastniczego do żołądka. Typowe metody chirurgiczne są następujące: W pierwszym przypadku zmieniono formułę Billroth II na typ I, aby zmniejszyć przepływ wsteczny. Ale ta metoda jest mniej skuteczna. W drugim typie rodzaj Billroth II zostaje zmieniony na typ I, a gładka cześć jelitowa jest umieszczona między żołądkiem a dwunastnicą. W trzecim typie formuła Billroth II została zmieniona na zespolenie Roux-Y, a długość górnego odcinka jelita czczego powinna wynosić 50-60 cm, aby skutecznie zapobiegać refluksowi. Aby zapobiec wystąpieniu owrzodzenia zespoleniowego, należy dodać cięcie nerwu błędnego. Czwarty typ, operacja Tannera „19”, jeśli oryginał jest wykonywany przy wysokiej gastrektomii, zespolenie może zostać zachowane, jeśli zespolenie zostanie ponownie usunięte. Tylko odcinek wejściowy jelita czczego jest cięty, a dwa złamane końce odcinka wejściowego są odpowiednio wyrównane z odcinkiem wyjściowym jelita czczego. (4) Niedokrwistość i zaburzenia odżywiania Po gastrektomii objętość żołądka zmniejsza się, spożycie pokarmu przez pacjenta jest zmniejszone, a pokarm jest przyspieszany w przewodzie pokarmowym, nie można go w pełni wymieszać z enzymami trawiennymi, co powoduje trawienie i złe wchłanianie. Niedobór witaminy B1 i zespół złego wchłaniania witaminy B12 po obniżeniu kwasu żołądkowego, czynniki te powodują około 40% do 50% pacjentów z różnym stopniem niedokrwistości i zaburzeniami odżywiania w długim okresie po operacji. Charakteryzuje się niedokrwistością z niedoboru żelaza, utratą masy ciała, utratą masy ciała i biegunką. Osteoporoza występuje u niewielkiej liczby pacjentów z powodu złego wchłaniania tłuszczu i braku witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E), które wpływają na wchłanianie wapnia i fosforu. Wskazane jest leczenie tych długotrwałych powikłań objawowym leczeniem chorób wewnętrznych. Takie jak wzmocnienie regulacji diety, stosowanie żelaza i witamin oraz inne metody leczenia.