embolektomia płucna

Już w 1908 r. Trendelenberg zaproponował zastosowanie embolektomii płucnej w zatorowości płucnej W 1924 r. Kirschner z powodzeniem wykonał jeden przypadek, ale ze względu na poziom zrozumienia i warunki techniczne w tym czasie większość pacjentów w przyszłości powtarzała praktykę. Stał się porażką. W 1961 r. Sharp i Cooley z powodzeniem usunęli zator płucny w krążeniu pozaustrojowym, a następnie Lewisowi i Clarke'owi udało się wykonać operację w prostym cyklu blokowania. Jeśli chodzi o różne interwencyjne procedury interwencyjnej embolektomii płucnej, technologia i zrozumienie nie były spójne i nie były szeroko stosowane. Leczenie chorób: zatorowość płucna Wskazanie Jeśli chodzi o leczenie operacji zatorowości płucnej, do tej pory nie było sporu. Niektórzy uważają, że około 2/3 pacjentów z zatorami płucnymi umiera w ciągu 2 godzin po wystąpieniu choroby. Trudno jest wysłać pacjenta do szpitala warunkowego w tak krótkim czasie i ustalić diagnozę. Trudno jest podjąć operację. We wczesnych stadiach kryzysu istnieje wiele możliwości ratowania w ramach aktywnego leczenia. Dlatego uważa się, że leczenie chirurgiczne nie ma statusu w tej chorobie. Ci, którzy są pozytywnie przekonani, że chirurgia ratunkowa może wskrzesić część beznadziejnych, nawet pacjentów, którzy mieli zatrzymanie akcji serca. U pacjentów, którzy nadal pogarszają się pod wpływem leczenia, nie ma innego sposobu na ich uratowanie, a ponadto leczenie przeciwzakrzepowe, zwłaszcza leczenie trombolityczne, ma również przeciwwskazania, dlatego uważa się, że nadal stosuje się wartość zatorowości chirurgicznej. Ponadto pacjenci, którzy nie mają poważnych zaburzeń krążenia, powinni przejść operację, tzw. Profilaktyczną embolektomię. Podsumowując, embolektomia płucna jest operacją ratunkową. Nie ma dojrzałego i ujednoliconego formatu decyzji o zabiegu chirurgicznym. Każdy pacjent musi być dokładnie analizowany, leczony inaczej, a zalety i wady i ryzyko operacji powinny być dokładnie przeanalizowane. Podejmij decyzję. Zasadniczo operację należy wykonać w jednej z następujących sytuacji: 1. Oczywiste zaburzenie oddychania z krążeniem: ciśnienie krwi <90 mmHg, objętość moczu <20 ml na godzinę, ciśnienie parcjalne tlenu tętniczego <60 mmHg, a po około 1 godzinie nie obserwuje się poprawy w pozytywnym leczeniu. 2. Leczenie trombolityczne nie przyniosło wczesnych rezultatów (krótki czas trombolizy przed operacją nie zwiększa ryzyka krwawienia chirurgicznego). 3. Leczenie trombolityczne ma przeciwwskazania (czynne krwawienie z przewodu pokarmowego; niedawny uraz mózgu i rdzenia kręgowego, operacja; guzy mózgu; zaburzenia czynności wątroby i nerek; zaburzenia mechanizmu krzepnięcia; niedawny poród lub poważna operacja itp.). 4. Angiografia płucna wykazała, że ​​stopień zamknięcia tętnicy płucnej wynosił ponad 50%. 5. Nagłe zatrzymanie akcji serca z powodu zatorowości płucnej, chirurgia ratunkowa. Przeciwwskazania Rozpoznanie nie zostało ustalone, szczególnie gdy ostry zawał mięśnia sercowego nie został jednoznacznie zidentyfikowany. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Zasadniczo konieczne jest wykonanie angiografii płucnej i / lub badania płuc w celu ustalenia diagnozy oraz zrozumienia lokalizacji i zakresu zatoru. Jednak pacjenci, u których zdiagnozowano zakrzepicę żył głębokich w kończynach dolnych lub którzy nie są w stanie wykonać angiografii w danej sytuacji, mogą być zwolnieni po częściowym przekierowaniu pozaustrojowym. 2. Dożylny wlew izoproterenolu 0,5 ~ 5 μg / min, w celu poprawy pojemności minutowej serca, lek zmniejsza również opór naczyniowy płuc i łagodzi skurcz oskrzeli w dużej zatorowości płucnej. 3. Wprowadź roztwór koloidalny w celu rozszerzenia objętości krwi w celu zwiększenia ciśnienia krwi. 4. Wysokie stężenie wdychania tlenu w celu zwiększenia ciśnienia parcjalnego tlenu w tętnicach. Zabieg chirurgiczny 1. Awaryjna część krążenia pozaustrojowego: w ciężkim wstrząsie utrudnione było utrzymanie funkcji oddechowych i krążeniowych w ważnych narządach lub tlen został zatrzymany, awaryjna część przepływu musi być pilnie w celu poprawy krążenia i natlenienia krwi. Ponieważ krew nie może w pełni przepłynąć do tętnicy płucnej w celu natlenienia, wszystkie inne środki resuscytacji nie będą skuteczne, a bicie serca zostało zatrzymane i można je wykonać, gdy druga grupa wykonuje resuscytację serca. Udo jest lekko zewnętrznie obrócone, zaczynając od górnej części więzadła pachwinowego, wzdłuż tętnicy udowej i żyły, i wykonując nacięcie wzdłużne o długości 10 cm w kierunku dystalnym, rozcinając tętnicę udową i żyłę i tymczasowo blokując bliższe i dalsze owinięcie wokół bloku. Przepływ krwi. Żyłę udową przecięto poprzecznie do połowy obwodu i wprowadzono cewnik dożylny F32-36 z bocznym otworem, a bliższą stronę wprowadzono do dolnej żyły głównej, opaskę blokującą zaciśnięto, a cewnik zamocowano. Do tętnicy udowej wprowadzono kaniulę cewnikiem o odpowiednim kalibrze, a końcówkę cewnika umieszczono we wspólnej tętnicy biodrowej. Częściowe przekierowanie rozpoczyna się po heparynizacji. Gdy szybkość przepływu wynosi tylko 1000 ml / min, stan pacjenta ulegnie znacznej poprawie, a znieczulenie ogólne można w tym czasie intubować. 2. Nacięcie klatki piersiowej w linii środkowej, otwarcie mostka, odsłonięcie serca i normalne krążenie pozaustrojowe. Blokowanie aorty wstępującej perfuzją kardioplegiczną tętnicy wieńcowej i miejscowym zatrzymaniem chłodzenia mięśnia sercowego. Pacjenci, którzy przeszli częściowe obejście, mogą nie mieć intubacji aorty i żyły głównej dolnej, a jedynie zablokować aortę i żyłę główną w celu uzyskania pełnego krążenia pozaustrojowego. 3. Nacięcie podłużne przedniej ściany tętnicy płucnej wykonano około 2 cm powyżej pierścienia zastawki płucnej Po wykonaniu nacięcia do obustronnej tętnicy płucnej wprowadzono zacisk kamienny przewodu żółciowego lub małe kleszcze gąbczaste w celu usunięcia zatoru i zakrzepu krwi. 4. Odetnij obustronną jamę opłucnową, ściśnij płuca ręcznie, aby pomóc w usunięciu głębokich zatorów, lub użyj cewnika balonowego Fogarty, aby rozciągnąć się do obustronnej tętnicy płucnej, aby wyciągnąć pozostałe zatorowce. Wytnij prawy przedsionek i prawą komorę, sprawdź, czy nie ma zatoru lub skrzepliny ściany i zakrzepów krwi pozostających w komorze serca, usuń je i przepłucz komorę serca. 5. Ciągle zszywaj nacięcie tętnicy płucnej nicią polipropylenową 4-0. Zszyto prawe przedsionek i nacięcie prawej komory. 6. Przepływ pomocniczy, stopniowo zmniejszaj przepływ perfuzji i zatrzymaj się po stabilnym cyklu. 7. Konwencjonalny drenaż i zszycie nacięcia, takiego jak klatka piersiowa. Komplikacja 1. ARDS: Nabłonek pęcherzyków płucnych i błona pęcherzykowo-pęcherzykowa są uszkodzone w wyniku silnego wstrząsu przed operacją, niedotlenienia, niedokrwiennego uszkodzenia zatorowanego płuca oraz serotoniny i innych płynnych substancji, takich jak serotonina. Uraz reperfuzyjny, częstość występowania ARDS pooperacyjnych wynosi powyżej 10%. 2, krwotok płucny: krwotok płucny może wystąpić w operacji i we wczesnym okresie pooperacyjnym, a nawet z powodu dużej ilości krwawień nie można kontrolować, stając się drugą główną przyczyną śmierci pooperacyjnej.