Laparoskopowa operacja Ve-La

W latach 80. chirurgia laparoskopowa była stosowana jako nowa technika chirurgii brzucha. W 1990 r. Alain JL po raz pierwszy wykonał miotomię pierścienia odźwiernika za pomocą laparoskopii i stopniowo ją stosowano. Laparoskopowa pyloromotomia przewyższa chirurgię otwartą pod względem czasu operacji, powikłań po nacięciu, rekonwalescencji pooperacyjnej i średniej liczby dni hospitalizacji Jest to bezpieczna i niezawodna chirurgia małoinwazyjna. Leczenie chorób: niedrożność odźwiernika Wskazanie Po zdiagnozowaniu, oprócz objawów atypowych i lekko chorych dzieci, można podjąć leczenie niechirurgiczne, należy je leczyć jak najszybciej po odpowiednim przygotowaniu przedoperacyjnym. Przygotowanie przedoperacyjne Chore dzieci często cierpią na przewlekłe odwodnienie lub zasadowicę z powodu częstych wymiotów z różnym stopniem niedożywienia. Aktywne przygotowanie przedoperacyjne należy wykonywać przez 1–2 dni, aby poprawić ogólny stan pacjenta w celu zapewnienia bezpiecznej operacji. 1. Zgodnie z objawami klinicznymi chorych dzieci i wynikami badań biochemicznych krwi, dożylne nawodnienie, korekta wody, elektrolitów, zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej, jeśli występują drgawki, należy zastosować odpowiedni wapń. W razie potrzeby przenieś osocze lub krew pełną. 2. Ponieważ większość chorych dzieci ma niedrożność odźwiernika, należy przerwać karmienie, ale nie jest konieczne umieszczanie rurki żołądkowej w celu ciągłej dekompresji. Przed operacją pacjenci z ciężkimi objawami niedrożności byli leczeni ciepłą solą fizjologiczną w celu zmniejszenia obrzęku błony śluzowej żołądka. Nie jest konieczne trzymanie rurki żołądkowej, a następnie umieszczenie rurki żołądkowej rano. 3. Aktywnie leczyć istniejące choroby współistniejące, takie jak zapalenie płuc. Zabieg chirurgiczny 1. Zawartość żołądka jest ewakuowana przed zabiegiem chirurgicznym, aby zapobiec wpływowi opuchnięcia żołądka na operację i zapobiec uszkodzeniu ściany żołądka przez igłę Veress. 2. Wykonaj nacięcie w kształcie łuku na dolnej krawędzi odmy otrzewnej, odetnij skórę 5 mm, zetnij skórę po obu stronach nacięcia ręcznikiem z tkaniny, podnieś ścianę brzucha, nakłuj poprzez nacięcie pępowiny za pomocą Veress pneumoperitoneoneum, potwierdź wstrzyknięcie gazu CO2 do jamy brzusznej. . Natężenie przepływu gazu ustawia się w pozycji „2”, aby utrzymać ciśnienie w jamie brzusznej na poziomie 8–10 mmHg. 3. Umieść obudowę (1) Po udanym uniesieniu odmy otrzewnej ścianę brzucha podnosi się, a stożek nakłuwający 5 mm wkłada się do jamy brzusznej poprzez nacięcie pępowiny, a rdzeń stożka usuwa się. Laparoskop 30 ° wprowadza się przez kaniulę, a zasilanie i monitor podłącza się w celu sprawdzenia, czy w jamie brzusznej nie występuje krwawienie. Uszkodzenie rurki jelitowej. (2) Skórę wycięto 5 mm odpowiednio w górnej części płaszczyzny pępowinowej oraz odpowiednio lewej i prawej linii przedniej. Pod kontrolą laparoskopową do nakłucia jamy brzusznej przez dwa nacięcia zastosowano stożek nakłuwający 5 mm, a rdzeń stożka wyciągnięto w celu opuszczenia rurki osłonowej. 4. Nacięcie mięśnia pierścieniowego odźwiernika: (1) Asystent wprowadza nieinwazyjną kleszczę trakcyjną przez lewą rurkę pochwy i mocuje ścianę żołądka w pobliżu odźwiernika. (2) Chirurg wkłada teleskopowy nóż nacinający odźwiernik przez prawą rurkę osłonki i wysuwa główkę noża, gdy zbliża się do odźwiernika. W beznaczyniowym obszarze odźwiernika odźwiernik jest cięty od żołądka do dwunastnicy wzdłuż jego osi wzdłużnej. Błona surowicza i powierzchowne włókna mięśniowe. (3) Wsuń głowicę tnącą i za pomocą skalpela tępo oddziel mięsień odźwiernikowy od podśluzówki. (4) Wymień przyrząd, włóż pęsety do oddzielania odźwiernika przez prawą osłonkę i kontynuuj oddzielanie odźwiernika, aż błona śluzowa zostanie całkowicie wypukła. (5) Wstrzykiwanie gazu przez rurkę żołądka i obserwowanie pod laparoskopem nie powoduje wycieku wypukłej błony śluzowej. W przypadku uszkodzenia należy go naprawić za pomocą nieinwazyjnej naprawy linii lub przenieść otwartą operację. Komplikacja 1. Niewielka liczba dzieci nadal wymiotuje po zabiegu, zwykle odczuwa ulgę po 24 godzinach, a niektóre utrzymują się od 2 do 3d, bardziej naturalna ulga. Takie jak ciągłe wymioty, przyczyną mogą być: 1 nacięcie mięśnia odźwiernikowego nie jest całkowite; 2 odźwiernik obrzękowy błony śluzowej; 3 pooperacyjne poszerzenie żołądka; 4 współistniejące refluks żołądkowo-przełykowy. Jeśli wymioty utrzymują się dłużej niż 4 tygodnie, należy przeprowadzić badanie posiłku barowego w celu ustalenia przyczyny wymiotów. Ponowna operacja powinna być ostrożna. 2. Ponieważ większość chorych dzieci jest niedożywiona, bardziej prawdopodobne jest powikłanie nacięcia ściany brzucha, takie jak rozszczepienie nacięcia ściany brzucha, przepuklina nacięcia i zakażenie nacięciem, dlatego należy zwrócić uwagę na technikę szycia każdej warstwy ściany brzucha podczas operacji, a po operacji należy wzmocnić wsparcie żywieniowe. Jednak powikłania w obrębie ściany brzucha były znacznie mniejsze niż w przypadku operacji otwartej.