Rozszerzenie akweduktu mózgowego na wodogłowie

Wrodzone wady rozwojowe akweduktu śródmózgowia mogą prowadzić do niedrożności wodogłowia. Przegroda akweduktowa, zwężenie i zrosty zapalne są najczęstszymi przyczynami. Skutecznym sposobem leczenia takiego wodogłowia jest odtworzenie szlaku krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego. Dandy był pierwszym zwolennikiem ekspansji akweduktu śródmózgowia i wykonał dylatację u 2 pacjentów z dysplazją śródmózgowia. Od tego czasu Frazer i Leksell przeprowadzili również tego rodzaju operacje. W tym czasie, ze względu na ograniczenia tego stanu, śmiertelność pooperacyjna była bardzo wysoka, dlatego większość uczonych stosowała zastawkę rdzeniowo-komorową móżdżku (operacja Torkildsena). Jednak w ostatnich latach liczba przypadków rozszerzenia cewnika wzrosła i uzyskano zadowalające wyniki. Leczenie chorób: wodogłowie Wskazanie 1. Wrodzona przepona rurki przewodowej lub niedrożność zastawki. 2. Zapalna przyczepność akweduktu. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Angiografia komorowa lub rezonans magnetyczny (MRI) w celu ustalenia lokalizacji niedrożności akweduktu najlepiej jest pokazać charakterystykę niedrożności w celu analizy charakteru niedrożności. 2. Przedoperacyjne przygotowanie do kraniotomii tylnego dołu czaszki. Zabieg chirurgiczny Nacięcie Środkowe nacięcie dołu tylnego. 2. Kraniotomia okna kostnego Okno kości potylicznej wykonano zgodnie z metodą eksploracji tylnego dołu czaszki, a tylny brzeg kości potylicznej usunięto. 3. Wytnij oponę twardą Kształt „Y” przecina oponę twardą lub nacina promieniowo, a opona właściwie zatrzymuje krwawienie. 4. Poznaj czwartą komorę Ostrożnie odetnij błonę pajęczynową spłuczki potylicznej, oddziel migdałki móżdżku po obu stronach i odsłoń środkową dziurę. Jeśli występuje przyczepność, delikatnie oddziel ją spychaczem. Dwubiegunową elektrokoagulację zastosowano do leczenia naczyń krwionośnych na powierzchni kostki, ochrony gałęzi tylnej tętnicy móżdżkowej po obu stronach, przecięcia dolnej części grzebienia biodrowego, wejścia do czwartej komory i sondowania wzdłuż środkowej bruzdy na dole komory. Stopniowo zbliżaj się do otwarcia akweduktu i zbadaj dolny koniec akweduktu. Obserwuj obecność lub brak wypływu płynu mózgowo-rdzeniowego i zmierz średnicę akweduktu, aby określić kierunek, w którym się przemieszcza. 5. Rozbudowa akweduktu śródmózgowia Średnica normalnego dorosłego akweduktu wynosi około 1 ~ 2 mm, a długość 15 ~ 20 mm. W zależności od średnicy otworu przewodu wodnego wybierz odpowiedni cienki i miękki cewnik lub rurkę silikonową. Nałóż olej parafinowy na cewnik i podążaj za przewodem wodnym. Kierunek jest powoli wstawiany, a jeśli występuje niewielki opór, możesz przejść dalej. Włóż około 15 mm, podłącz 10 ml strzykawkę, delikatnie pompuj, np. Wchodząc do trzeciej komory, możesz pobrać płyn mózgowo-rdzeniowy. Następnie powoli wyciągnij cewnik, w którym to czasie płyn mózgowo-rdzeniowy wypływa ze źródła przewodu wodnego, a ekspansja powiodła się. 6. Zamknij nacięcie Opona twarda jest ciasno zszyta, a mięśnie, tkanki podskórne i skóra są zszyte warstwami, aby zapobiec wyciekaniu płynu mózgowo-rdzeniowego. Komplikacja Głównym powikłaniem po rozszerzeniu akweduktów jest uszkodzenie śródmózgowia po wystąpieniu zaburzenia świadomości pacjenta, ciężkiej śpiączki długoterminowej lub śmierci. Aby zapobiec temu powikłaniu, przed zabiegiem chirurgicznym należy ściśle kontrolować wskazania chirurgiczne, aby ustalić przyczynę i lokalizację niedrożności akweduktu. Szacuje się, że niedrożność akweduktu nie powinna być wykonywana w trudnych przypadkach. Ponadto niektórzy autorzy podkreślają, że cewnik musi być smarowany podczas operacji, a cewnik można rozprowadzić olejem parafinowym lub innym nieszkodliwym olejem, aby zmniejszyć uszkodzenie śródmózgowia.